جی پلاس ـ منصوره جاسبی: نیمه های شب بود و چشمان خیره حسین بر صفحات نهج البلاغه دوخته شده و قطرات اشک از گوشه چشمانش بر کتاب فرو می ریخت و چهره اش افروخته و افروخته تر می شد تا اینکه دیگر، روح پرتلاطمش فضای اتاق را تاب نیاورد و به حیاط رفت. من که در تمام مدت محو رفتارش شده بودم و با کنجکاوی شماره صفحه نهج البلاغه را می کاویدم، به محض خروجش از اتاق، همان صفحه را باز کردم و در مقابلم خطبه حضرت امیر(س) را در فراق یاران باوفایش یافتم؛ آنگاه که آن حضرت ناله سر می دهد و می فرماید: این عمار؟ این ذوالشهادتین؟ این است روایت آنچه حسین از مکتب مولایش آموخته است. روزهای دی ماه مقارن است با حماسه ای که سید حسین علم الهدی و یاران شهیدش در هویزه آفریدند. یادشان گرامی
کپی شد
