دولت در این دو هفته، به کارمندان اجازه داده است تا با تأخیر 1ساعته به محل کار خود مراجعه کنند. این تصمیم در راستای کاهش بار ترافیکی اول مهر گرفته شده است. با این حال سؤال اینجاست که آیا این تصمیم موقتی، در کاهش حجم ترافیک اثرگذار بوده است، اگر بله! آیا تصمیمی برای تمدید آن وجود دارد؟ و اگر نه، پس برای رهایی از ترافیک کلافه‌کننده صبحگاهی همزمان با بازگشایی مدارس چه باید کرد؟ این تأخیر البته تأثیرات متفاوتی در نقاط مختلف تهران گذاشته و براین اساس باید با توجه به موقعیت افراد نسبت به اثرگذاری آن پاسخ داد. برخی از شهروندان تهرانی که کارمند نبوده و در شرکت‌های خصوصی مشغول به فعالیتند با توجه به شروع ساعات کاری آنها از 8 صبح، این تصمیم را تشدید‌کننده ساعات ترافیکی در آن زمان می‌دانند، چراکه به گفته آنها اغلب کارمندان تقریباً یک ساعت زودتر برای رسیدن به محل کارشان اقدام می‌کنند و همین برهم خوردن زمان، معابر اصلی را پر ازدحام کرده است. ازآن طرف برخی دیگر که دانشجو بوده و باید در ساعات اولیه صبح به دانشگاه و مراکز آموزشی بروند، از این تصمیم استقبال می‌کنند. با این حال، آنطور که محمد علی نجفی، شهردار تهران به عنوان پیشنهاد دهنده این طرح، گفته است، ترافیک نخستین روز مهر نسبت به مدت مشابه سال قبل (در مسیر غرب به شرق) 10 درصد کاهش داشته است. همچنین طبق آنچه از سوی مرکز کنترل ترافیک تهران ثبت شده، ساعت اوج ترافیک مهر ماه 8 و 45 دقیقه بوده است که در مقایسه با 7 و 45 دقیقه سال گذشته، یک ساعت، تغییرمحسوس نشان می‌دهد و شاید بتوان اینطور تفسیر کرد که بخش زیادی از مردم به این بخشنامه وفادار بوده‌اند.
اگرچه به گفته سرهنگ حسن عابدی، جانشین پلیس راهور تهران بزرگ، بخشی از ترافیک سنگین بزرگراهی در نقاطی مثل بابایی در شرق تهران، نواب در جنوب، حکیم، هاشمی و همت، بار بازگشت مسافران تابستانی را به دوش می‌کشیدند. محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران هم در این باره به «ایران» می‌گوید که با توجه به گزارش‌هایی که از سوی شهرداری تهران به شورای شهر ارائه شده، این تغییر ساعت، مثبت بوده است.
از استقبال تا انتقاد!
علی، دانشجوی سال آخر شیمی دانشگاه آزاد است؛ او که هر روز باید برای رسیدن به کلاس ساعت 7 صبح خود، مسیر میدان محسنی تا پونک را با تاکسی طی کند، می‌گوید که اول مهر، زودتر از همیشه تقریباً حول و حوش ساعت 6 به سمت دانشگاه راه افتاده و تقریباً با یک ربع تأخیر به کلاسش رسیده است. او البته تأکید می‌کند که ترافیک خیلی کمتر از حد انتظارش بوده، اما به سختی توانسته تاکسی بگیرد. « خیابان میرداماد منتهی به ونک معمولاً هر روز با ترافیک دست و پنجه نرم می‌کند و برای ما اتفاق جدیدی نیست. روز اول مهر هم این شلوغی و ازدحام وجود داشت، اما به شخصه فکر می‌کنم که با تغییر ساعت ادارات، ترافیک کمترشده است.»
مینو، که هر روز صبح مسیرش از خیابان آیت‌الله کاشانی، به میدان ونک است، البته نظر دیگری دارد. او می‌گوید که وضعیت تغییر ساعات روی ترافیک تأثیر چندانی نگذاشته، چون بازهم خیلی‌ها مجبور شده‌اند که از ترس ترافیک و جای پارک زودتر از همیشه، بیرون بیایند و همین مسأله ترافیک را تشدید کرده است: «من فکر می‌کنم که وضعیت برای خودروهای شخصی وخیم‌تر از عابران پیاده است. چون علاوه بر تجربه ترافیک وحشتناک، باید ساعت‌های طولانی هم به دنبال جای پارک بگردیم که این خود، ترافیک را در معابر دوچندان می‌کند. خود من روز اول مهر با همهمه و بلاتکلیفی خودروها در خیابان برزیل و توانیر روبه‌رو شدم. آنقدر که برخی‌ها از ترس پیدا نکردن جای پارک مرتب مسیرشان را تغییر می‌دادند، بعد هم که به خیابان گاندی رسیدم، تقریباً نیم ساعت، پشت چند خودرو معطل ماندم که در نهایت به خاطر پیدا نکردن جای پارک، به ناچار در خیابان هجدهم، جلوی در پارکینگ پارک کردم تا به کلاسم برسم. متأسفانه وجود یک مدرسه پسرانه، کار ما را سخت‌تر کرده بود، چون بسیاری از والدین روز اول مهر، بچه هایشان را همراهی کرده بودند و خودروهایشان را هر جا که می‌توانستند، پارک کرده بودند. به گفته مینو، وضعیت در روزهای بعد بهتر از روز اول بوده و او این بار توانسته در همان ساعت، راحت‌تر به کلاسش برسد.»
جالب اینکه او نظم و انضباط بیشتری را در اتوبان‌ها تجربه کرده و بیشتر این سردرگمی و بوق زدن‌های ممتد خودروها هم در خیابان‌های فرعی و کوچه‌های منتهی به یک مدرسه بوده است. خودش می‌گوید که ترجیح می‌داده تمام مدت در بزرگراه‌ها رانندگی کند تا بخواهد در یک خیابان فرعی بپیچد.
خانم معینی، 37 ساله که کارمند مخابرات بوده و پسرش، سال سوم دبستان است می‌گوید که این تغییر ساعت به حال خانواده‌هایی که فرزند مدرسه‌ای دارند، هیچ سودی نداشته است، چون آنها به خاطر فرزندشان، مجبورند مثل همیشه از 6 و نیم صبح بیرون بیایند و بعد هم نمی‌توانند دوباره به خانه برگردند و به ناچار راهی محل کارشان می‌شوند. یعنی منطقی‌تر این است که به سرکاربروند. او البته اذعان می‌کند که با ابلاغ این بخشنامه با استرس کمتری به محل کارش می‌رود و نگران تأخیرنیست! گلایه خانم معینی البته مشابه زیادی دارد. بسیاری دیگر هم از ترس مرخصی‌های ساعتی، استقبال چندانی از این بخشنامه نکرده و ترجیح داده‌اند که مثل گذشته به محل کارشان بروند. شبیه آقای طارمی که کارمند یک بیمارستان دولتی است و از این مزیت بخشنامه‌ای در این چند روز هیچ بهره‌ای نبرده است. او می‌گوید که در هفته، 8 ساعت مرخصی ساعتی دارد و اگر بخواهد طبق این بخشنامه پیش برود که دیگر چیزی برایش نمی‌ماند. همکار او اگرچه می‌گوید از ترس اجرا نشدن این بخشنامه، ترجیحش این بوده که طبق معمول به سرکار برود، چون به اعتقاد او معمولاً بخشنامه یک چیز می‌گوید و کارفرما یک چیز دیگر! او ادامه می‌دهد که در روز اول مهر از ترس ترافیک شدید، ساعت آمدنش را به بعد از زنگ مدارس موکول کرده، اما در ساعت 8 صبح در خیابان‌های منتهی به بزرگراه حکیم، بازهم در ترافیک مانده، درحالی که سال گذشته حول و حوش ساعت 9 صبح، خبری از ترافیک شدید صبحگاهی نبوده است و به نظر می‌رسد که حجم ترافیک در طول این 2 ساعت تقسیم شده است. اگرچه به گفته او، مشاغل کاذب و رفت‌و‌آمدهای بی‌شمار خارج از ساعات اداری، از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کند و بخش اعظم گره‌های کور ترافیکی نیز ناشی از همین مسأله است. خانم خامسی، شهروند دیگری که ساکن کرج است، بر خلاف دیگران می‌گوید با وجود اینکه صبح زود برای رسیدن به محل کارش بیرون آمده، اما در بزرگراه همت، مسیر کرج به تهران، در ترافیک شدید 2 ساعته مانده و فکر می‌کند که تغییر ساعت حداقل برای این دسته از افراد، سود چندانی نداشته، چراکه به هرحال آنها مجبورند که صبح زود از خانه راه بیفتند. او دردسرهای بازگشت به خانه را هم دارد و معتقد است که هرچقدرهم که ساعات صبحگاهی شناور شود، ترافیک عصرها، بشدت آزاردهنده است! او می‌گوید که در ساعت 4 بعدازظهر، تقریباً همه معابر منتهی به بزرگراه همت قفل است. شهروند دیگری هم می‌گوید که این تغییر ساعت باعث به زحمت افتادن برخی ارباب رجوع‌ها شده:«من ساعت 7 صبح با عجله به اداره مالیاتی... رفتم، اما متأسفانه کارمندی که باید کار من را راه می‌انداخت، ساعت 9 صبح آمد و من که باید به جای دیگری می‌رفتم، در کل از کارم عقب ماندم، وقتی هم پرسیدم فردا، چه زمانی می‌آید؟ جواب سربالا داد و گفت که هر وقت بخواهد! خب چرا در این بخشنامه به فکر ارباب رجوع نبوده‌اند؟ کار خیلی‌ها با این تغییر ساعت به‌هم می‌ریزد.»
این مدرسه‌های ترافیک‌زا!
با این همه، ماجرای ترافیک چند روز اول مهر برای رانندگان تاکسی کمی متفاوت‌تر از شهروندان بوده است. برخی از آنها، معتقدند که حول و حوش ساعت 7 صبح، اغلب معابر، با تردد شدید خودروها روبه‌رو بوده است. آنها جزو کسانی هستند که می‌گویند، شناور شدن ساعت، تغییری در ترافیک ایجاد نکرده. البته حرف‌های آنها بستگی به مسیر تردد، متفاوت می‌شود. مدنی، راننده خطی مسیر یوسف آباد به ونک می‌گوید، مشکل اصلی که باید برای آن چاره‌ای اندیشیده شود، شریان‌هاست نه معابر اصلی! او می‌گوید وقتی مدارس باز شده یا تعطیل می‌شوند، ازدحام دانش‌آموزان، والدین و سرویس‌های مدرسه، اجازه تردد راحت را به سایر رانندگان نمی‌دهد و همین وضعیت موجب می‌شود که در برخی خیابان‌ها ترافیک شدید ایجاد شده و سایر خودروها در آن گرفتار شوند. به همین علت، تغییر ساعت در هر شرایطی، به نحوه ورود و خروج دانش‌آموزان بستگی دارد و به هرحال ترافیک ایجاد می‌کند. فقط ممکن است، ساعت ترافیک تغییر کرده باشد! خب وقتی مدرسه‌ای سر راه ساخته می‌شود یا در کوچه‌ای که باریک است، این اتفاقات هم می‌افتد.»
او می‌گوید که سمت خیابان صیاد شیرازی، به علت تعداد زیاد مدرسه، ترافیک هم بسیار زیاد است و راننده‌ها ترجیح می‌دهند مسیرشان را از آن قسمت دور کنند!
رحیمی یک راننده دیگر هم معتقد است که این ترافیک فقط مختص صبح‌ها نیست و بعدازظهرها هم بسیاری را درگیر می‌کند و اینطور نیست که فقط در دو هفته اول باشد، البته روزهای اول خیلی‌ها گیج تغییر ساعت و شروع مدارس هستند و ممکن است بی‌نظمی ایجاد شود، اما این وضعیت در هفته‌های آینده هم تکرار می‌شود. در آن طرف اما راننده دیگری که در خط سیدخندان به صادقیه کار می‌کند، معتقد است که ترافیک امسال نسبت به سال‌های قبل روان‌تر بوده، چون کارمندان عجله‌ای برای رسیدن به محل کارشان نداشته و با آرامش بیشتری تردد می‌کردند.
او حتی موافق دائمی شدن «ساعت شناور» است:«شاید خیلی‌ها با من موافق باشند. من هر روز صبح همین مسیر را در حدود یک ساعت طی می‌کردم، جالب اینکه اول مهر هم همین قدر طول کشید و تغییری اتفاق نیفتاد. خود من ساعت گذاشتم تا متوجه شوم، جز چند نقطه، بقیه معابر هم روان بود. البته ترافیک وجود داشت اما نه آن میزان که تصور می‌شد. البته من شنیده‌ام که به کامیون‌های مواد غذایی و بارکش‌های ساختمانی هم اجازه تردد در این ساعت‌ها را نداده‌اند. همین کامیون‌ها وقتی اول صبح بار خالی می‌کنند، ترافیک ایجاد می‌شود.»
آماری از میزان تردد خودرو در تهران نداریم
علی ابراهیمی، کارشناس حمل و نقل و ترافیک معتقد است که این طرح یک مسکن موقتی است و اثرات جدی و ماندگار ندارد. از طرفی این اقدامات، یعنی تغییر ساعت، شناور شدن ساعت کار ادارات و ون‌های سرویس مدرسه، یکدیگر را خنثی می‌کنند. به هرحال بخشی از مردم در ادارات معطل شده و بار ترافیکی به ساعت‌های دیگر منتقل می‌شود یا به نوعی راندمان کاری پایین می‌آید و البته سؤال اینجاست چرا تنها در دو هفته اول مهر؟ آیا بعد از این تاریخ، مشکل ترافیک حل می‌شود. من فکر می‌کنم که این کار، سلیقه فردی است.
او با بیان اینکه در این زمینه به طرح جامع نیاز داریم و باید همه دستگاه‌ها درگیر شوند، می‌گوید: اینکه می‌گویند 10 درصد کاهش، براساس چه پیمایشی است؟ وقتی ما هنوز از میزان سفر-خودرو در شهر خبر نداریم. این آمارهای تردد هم تنها براساس شماره‌گذاری است. اما آیا میزان تردد یک خودرو مسافرکش با یک خودرو شخصی برابر است؟ اتکا به این آمارها، خطای مدیریتی است. بهترین اقدام، توجه به ظرفیت مترو و حمل و نقل عمومی است. با مترو می‌توان روزانه 8 میلیون سفر انجام داد، اما به علت نبود تجهیزات و واگن، حدود 30 درصد این ظرفیت استفاده می‌شود. (روزانه 3میلیون سفر با مترو انجام می‌شود)
روزنامه ایران
1735
انتهای پیام اگرچه به گفته سرهنگ حسن عابدی، جانشین پلیس راهور تهران بزرگ، بخشی از ترافیک سنگین بزرگراهی در نقاطی مثل بابایی در شرق تهران، نواب در جنوب، حکیم، هاشمی و همت، بار بازگشت مسافران تابستانی را به دوش می‌کشیدند. محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران هم در این باره به «ایران» می‌گوید که با توجه به گزارش‌هایی که از سوی شهرداری تهران به شورای شهر ارائه شده، این تغییر ساعت، مثبت بوده است.
از استقبال تا انتقاد!
علی، دانشجوی سال آخر شیمی دانشگاه آزاد است؛ او که هر روز باید برای رسیدن به کلاس ساعت 7 صبح خود، مسیر میدان محسنی تا پونک را با تاکسی طی کند، می‌گوید که اول مهر، زودتر از همیشه تقریباً حول و حوش ساعت 6 به سمت دانشگاه راه افتاده و تقریباً با یک ربع تأخیر به کلاسش رسیده است. او البته تأکید می‌کند که ترافیک خیلی کمتر از حد انتظارش بوده، اما به سختی توانسته تاکسی بگیرد. « خیابان میرداماد منتهی به ونک معمولاً هر روز با ترافیک دست و پنجه نرم می‌کند و برای ما اتفاق جدیدی نیست. روز اول مهر هم این شلوغی و ازدحام وجود داشت، اما به شخصه فکر می‌کنم که با تغییر ساعت ادارات، ترافیک کمترشده است.»
مینو، که هر روز صبح مسیرش از خیابان آیت‌الله کاشانی، به میدان ونک است، البته نظر دیگری دارد. او می‌گوید که وضعیت تغییر ساعات روی ترافیک تأثیر چندانی نگذاشته، چون بازهم خیلی‌ها مجبور شده‌اند که از ترس ترافیک و جای پارک زودتر از همیشه، بیرون بیایند و همین مسأله ترافیک را تشدید کرده است: «من فکر می‌کنم که وضعیت برای خودروهای شخصی وخیم‌تر از عابران پیاده است. چون علاوه بر تجربه ترافیک وحشتناک، باید ساعت‌های طولانی هم به دنبال جای پارک بگردیم که این خود، ترافیک را در معابر دوچندان می‌کند. خود من روز اول مهر با همهمه و بلاتکلیفی خودروها در خیابان برزیل و توانیر روبه‌رو شدم. آنقدر که برخی‌ها از ترس پیدا نکردن جای پارک مرتب مسیرشان را تغییر می‌دادند، بعد هم که به خیابان گاندی رسیدم، تقریباً نیم ساعت، پشت چند خودرو معطل ماندم که در نهایت به خاطر پیدا نکردن جای پارک، به ناچار در خیابان هجدهم، جلوی در پارکینگ پارک کردم تا به کلاسم برسم. متأسفانه وجود یک مدرسه پسرانه، کار ما را سخت‌تر کرده بود، چون بسیاری از والدین روز اول مهر، بچه هایشان را همراهی کرده بودند و خودروهایشان را هر جا که می‌توانستند، پارک کرده بودند. به گفته مینو، وضعیت در روزهای بعد بهتر از روز اول بوده و او این بار توانسته در همان ساعت، راحت‌تر به کلاسش برسد.»
جالب اینکه او نظم و انضباط بیشتری را در اتوبان‌ها تجربه کرده و بیشتر این سردرگمی و بوق زدن‌های ممتد خودروها هم در خیابان‌های فرعی و کوچه‌های منتهی به یک مدرسه بوده است. خودش می‌گوید که ترجیح می‌داده تمام مدت در بزرگراه‌ها رانندگی کند تا بخواهد در یک خیابان فرعی بپیچد.
خانم معینی، 37 ساله که کارمند مخابرات بوده و پسرش، سال سوم دبستان است می‌گوید که این تغییر ساعت به حال خانواده‌هایی که فرزند مدرسه‌ای دارند، هیچ سودی نداشته است، چون آنها به خاطر فرزندشان، مجبورند مثل همیشه از 6 و نیم صبح بیرون بیایند و بعد هم نمی‌توانند دوباره به خانه برگردند و به ناچار راهی محل کارشان می‌شوند. یعنی منطقی‌تر این است که به سرکاربروند. او البته اذعان می‌کند که با ابلاغ این بخشنامه با استرس کمتری به محل کارش می‌رود و نگران تأخیرنیست! گلایه خانم معینی البته مشابه زیادی دارد. بسیاری دیگر هم از ترس مرخصی‌های ساعتی، استقبال چندانی از این بخشنامه نکرده و ترجیح داده‌اند که مثل گذشته به محل کارشان بروند. شبیه آقای طارمی که کارمند یک بیمارستان دولتی است و از این مزیت بخشنامه‌ای در این چند روز هیچ بهره‌ای نبرده است. او می‌گوید که در هفته، 8 ساعت مرخصی ساعتی دارد و اگر بخواهد طبق این بخشنامه پیش برود که دیگر چیزی برایش نمی‌ماند. همکار او اگرچه می‌گوید از ترس اجرا نشدن این بخشنامه، ترجیحش این بوده که طبق معمول به سرکار برود، چون به اعتقاد او معمولاً بخشنامه یک چیز می‌گوید و کارفرما یک چیز دیگر! او ادامه می‌دهد که در روز اول مهر از ترس ترافیک شدید، ساعت آمدنش را به بعد از زنگ مدارس موکول کرده، اما در ساعت 8 صبح در خیابان‌های منتهی به بزرگراه حکیم، بازهم در ترافیک مانده، درحالی که سال گذشته حول و حوش ساعت 9 صبح، خبری از ترافیک شدید صبحگاهی نبوده است و به نظر می‌رسد که حجم ترافیک در طول این 2 ساعت تقسیم شده است. اگرچه به گفته او، مشاغل کاذب و رفت‌و‌آمدهای بی‌شمار خارج از ساعات اداری، از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کند و بخش اعظم گره‌های کور ترافیکی نیز ناشی از همین مسأله است. خانم خامسی، شهروند دیگری که ساکن کرج است، بر خلاف دیگران می‌گوید با وجود اینکه صبح زود برای رسیدن به محل کارش بیرون آمده، اما در بزرگراه همت، مسیر کرج به تهران، در ترافیک شدید 2 ساعته مانده و فکر می‌کند که تغییر ساعت حداقل برای این دسته از افراد، سود چندانی نداشته، چراکه به هرحال آنها مجبورند که صبح زود از خانه راه بیفتند. او دردسرهای بازگشت به خانه را هم دارد و معتقد است که هرچقدرهم که ساعات صبحگاهی شناور شود، ترافیک عصرها، بشدت آزاردهنده است! او می‌گوید که در ساعت 4 بعدازظهر، تقریباً همه معابر منتهی به بزرگراه همت قفل است. شهروند دیگری هم می‌گوید که این تغییر ساعت باعث به زحمت افتادن برخی ارباب رجوع‌ها شده:«من ساعت 7 صبح با عجله به اداره مالیاتی... رفتم، اما متأسفانه کارمندی که باید کار من را راه می‌انداخت، ساعت 9 صبح آمد و من که باید به جای دیگری می‌رفتم، در کل از کارم عقب ماندم، وقتی هم پرسیدم فردا، چه زمانی می‌آید؟ جواب سربالا داد و گفت که هر وقت بخواهد! خب چرا در این بخشنامه به فکر ارباب رجوع نبوده‌اند؟ کار خیلی‌ها با این تغییر ساعت به‌هم می‌ریزد.»
این مدرسه‌های ترافیک‌زا!
با این همه، ماجرای ترافیک چند روز اول مهر برای رانندگان تاکسی کمی متفاوت‌تر از شهروندان بوده است. برخی از آنها، معتقدند که حول و حوش ساعت 7 صبح، اغلب معابر، با تردد شدید خودروها روبه‌رو بوده است. آنها جزو کسانی هستند که می‌گویند، شناور شدن ساعت، تغییری در ترافیک ایجاد نکرده. البته حرف‌های آنها بستگی به مسیر تردد، متفاوت می‌شود. مدنی، راننده خطی مسیر یوسف آباد به ونک می‌گوید، مشکل اصلی که باید برای آن چاره‌ای اندیشیده شود، شریان‌هاست نه معابر اصلی! او می‌گوید وقتی مدارس باز شده یا تعطیل می‌شوند، ازدحام دانش‌آموزان، والدین و سرویس‌های مدرسه، اجازه تردد راحت را به سایر رانندگان نمی‌دهد و همین وضعیت موجب می‌شود که در برخی خیابان‌ها ترافیک شدید ایجاد شده و سایر خودروها در آن گرفتار شوند. به همین علت، تغییر ساعت در هر شرایطی، به نحوه ورود و خروج دانش‌آموزان بستگی دارد و به هرحال ترافیک ایجاد می‌کند. فقط ممکن است، ساعت ترافیک تغییر کرده باشد! خب وقتی مدرسه‌ای سر راه ساخته می‌شود یا در کوچه‌ای که باریک است، این اتفاقات هم می‌افتد.»
او می‌گوید که سمت خیابان صیاد شیرازی، به علت تعداد زیاد مدرسه، ترافیک هم بسیار زیاد است و راننده‌ها ترجیح می‌دهند مسیرشان را از آن قسمت دور کنند!
رحیمی یک راننده دیگر هم معتقد است که این ترافیک فقط مختص صبح‌ها نیست و بعدازظهرها هم بسیاری را درگیر می‌کند و اینطور نیست که فقط در دو هفته اول باشد، البته روزهای اول خیلی‌ها گیج تغییر ساعت و شروع مدارس هستند و ممکن است بی‌نظمی ایجاد شود، اما این وضعیت در هفته‌های آینده هم تکرار می‌شود. در آن طرف اما راننده دیگری که در خط سیدخندان به صادقیه کار می‌کند، معتقد است که ترافیک امسال نسبت به سال‌های قبل روان‌تر بوده، چون کارمندان عجله‌ای برای رسیدن به محل کارشان نداشته و با آرامش بیشتری تردد می‌کردند.
او حتی موافق دائمی شدن «ساعت شناور» است:«شاید خیلی‌ها با من موافق باشند. من هر روز صبح همین مسیر را در حدود یک ساعت طی می‌کردم، جالب اینکه اول مهر هم همین قدر طول کشید و تغییری اتفاق نیفتاد. خود من ساعت گذاشتم تا متوجه شوم، جز چند نقطه، بقیه معابر هم روان بود. البته ترافیک وجود داشت اما نه آن میزان که تصور می‌شد. البته من شنیده‌ام که به کامیون‌های مواد غذایی و بارکش‌های ساختمانی هم اجازه تردد در این ساعت‌ها را نداده‌اند. همین کامیون‌ها وقتی اول صبح بار خالی می‌کنند، ترافیک ایجاد می‌شود.»
آماری از میزان تردد خودرو در تهران نداریم
علی ابراهیمی، کارشناس حمل و نقل و ترافیک معتقد است که این طرح یک مسکن موقتی است و اثرات جدی و ماندگار ندارد. از طرفی این اقدامات، یعنی تغییر ساعت، شناور شدن ساعت کار ادارات و ون‌های سرویس مدرسه، یکدیگر را خنثی می‌کنند. به هرحال بخشی از مردم در ادارات معطل شده و بار ترافیکی به ساعت‌های دیگر منتقل می‌شود یا به نوعی راندمان کاری پایین می‌آید و البته سؤال اینجاست چرا تنها در دو هفته اول مهر؟ آیا بعد از این تاریخ، مشکل ترافیک حل می‌شود. من فکر می‌کنم که این کار، سلیقه فردی است.
او با بیان اینکه در این زمینه به طرح جامع نیاز داریم و باید همه دستگاه‌ها درگیر شوند، می‌گوید: اینکه می‌گویند 10 درصد کاهش، براساس چه پیمایشی است؟ وقتی ما هنوز از میزان سفر-خودرو در شهر خبر نداریم. این آمارهای تردد هم تنها براساس شماره‌گذاری است. اما آیا میزان تردد یک خودرو مسافرکش با یک خودرو شخصی برابر است؟ اتکا به این آمارها، خطای مدیریتی است. بهترین اقدام، توجه به ظرفیت مترو و حمل و نقل عمومی است. با مترو می‌توان روزانه 8 میلیون سفر انجام داد، اما به علت نبود تجهیزات و واگن، حدود 30 درصد این ظرفیت استفاده می‌شود. (روزانه 3میلیون سفر با مترو انجام می‌شود)
روزنامه ایران
1735
کپی شد
