به گزارش ایرنا، در منطقه ورامین قالیبافی همچون بسیاری از مناطق دیگر همواره در کنار کشاورزی مد نظر بوده ولی به دلیل اینکه در این منطقه شغل اصلی مردم کشاورزی است قالیبافی به عنوان ممر درآمدی در کنار سایر شغل ها دنبال شده است.
شهرستان ورامین به علت قرارگیری بر سر راه مهاجران و کوچ نشینان، اقوام مختلف جمعیت را در خود جای داده است.
اقوام مختلف کرد، لر، ترک و عرب در ورامین ساکنند، مهاجران کرد و لر در شمال ورامین ، عربها در جنوب و ترکها در شرق و غرب آن سکونت دارند و تقریبا اغلب این اقوام به کار بافندگی مشغولند.
فرشهای ورامین را می توان به دو گروه تقسیم کرد، یکی فرش های ایلاتی که خود ورامینی ها آن را زمین بافت می نامند و دیگری فرشهای سفارشی که اغلب به سفارش مردم تهران بافته می شد که در اینگونه فرشها همه نوع نقشه شهری یافت می شود.
اقوام ساکن در ورامین هر کدام روش های بافت مخصوص خود را دارند و هر کدام از این اقوام توشه ای از سرزمین اجدادی خود به ورامین آورده اند.
تارو پود قالی های ورامین از پنبه و پرز آن از پشم مرغوب بوده؛ ابعاد قالی های ورامین بیشتر در اندازه مخصوص 2 متر در 3 متر است و بافته های روستایی ورامین از گلیم های بزرگ در طرح های چشم گیر و رنگهای تیره تا مفرش ها و خورجین هایی که اغلب ریشه پشمی تیره دارند و طرح های که حاکی از منابع گوناگون چادرنشینی هستند را در بر می گیرد.
نقش های بکار رفته در قالی ورامینی هندسی است که در بافته های شهرهای حاشیه کویر بکار برده می شود و طرح قالی در ورامین یک اصل در همه فرش های ورامینی قریب به اتفاق آنها مشترک بوده و آن نقش مکرر است .
در بیشتر فرش های ورامین نقش تکرار یک نگاره است که یا همه متن را پوشانده و یا در وسط در اندازه های بزرگتر تکرار شده، بندرت به تک ترنج توجه شده و اغلب از نگاره هایی چون میناخانی یا انواع ستاره های هندسی استفاده شده است .
در طرح میناخانی که به ثبت آثار معنوی جهانی رسیده است ، گل کوچک چند پری که در اطراف آن چهار عدد گل سفید که یادآور گل نرگس است قرار دارد و نقش های مختلف روی این قالی ها توسط یک حرکت زیبا و هم نوای شاخه های نازک به همدیگر متصل شده اند.
این نقش ها روی زمینه آبی رنگ قالی که معمولا عاری از لچک و ترنج می باشند، خود را برجسته می نمایند که این نقش ها به نوعی حالت یک شبکه گل آذین را تشکیل می دهند.
از جمله طرح های مورد استفاده دیگر، طرح های افشان، شاه عباسی، گلدار یا نرنجی و ظل السلطانی و قلم سرمه ای می باشند، نقشه قلم سرمه ای که گاه به آن گلدانی و یا نخلی نیزمی گویند رابطه معقولی با نام آن ندارد و اهالی خود نیز دلیل روشنی بر این نامگذاری ندارند.
در این طرح گلدان ها در صفوف منظم قرار داشته و ما بین آنها را برگهای نخل به رنگ قرمز زینت می دهد، نقشه شاه عباسی که خود اهالی آن را به نام شاه عباسی بندی یا شتری می نامند در زمینه ای شامل گل و بوته و پرندگان جلوه گر می شود.
در ترکیب رنگ قالی ورامینی از رنگ های سرمه ای و آبی استفاده زیادی شده است قرمز و نارنجی و سبز و قهوه ای و بادمجانی هم مقدار متعادلی کار شده ، حال آنکه به رنگ زرد توجه کمتری شده و بجز لرها ، بقیه اقوام از زرد ، حداقل استفاده را کرده اند.
قالی ورامینی هر چقدر کهنه تر باشد ارزشمند تر است، مردم ورامین هیچگاه قالی خود را نمی شویند و بر روی آن بندرت جارو استفاده می کنند و تنها با تکان دادن خاک را از آن می زدایند.
خبرنگار: سید حسن میری - انتشار: محمد آجورلو
تهرام/7254//1348
انتهای پیام شهرستان ورامین به علت قرارگیری بر سر راه مهاجران و کوچ نشینان، اقوام مختلف جمعیت را در خود جای داده است.
اقوام مختلف کرد، لر، ترک و عرب در ورامین ساکنند، مهاجران کرد و لر در شمال ورامین ، عربها در جنوب و ترکها در شرق و غرب آن سکونت دارند و تقریبا اغلب این اقوام به کار بافندگی مشغولند.
فرشهای ورامین را می توان به دو گروه تقسیم کرد، یکی فرش های ایلاتی که خود ورامینی ها آن را زمین بافت می نامند و دیگری فرشهای سفارشی که اغلب به سفارش مردم تهران بافته می شد که در اینگونه فرشها همه نوع نقشه شهری یافت می شود.
اقوام ساکن در ورامین هر کدام روش های بافت مخصوص خود را دارند و هر کدام از این اقوام توشه ای از سرزمین اجدادی خود به ورامین آورده اند.
تارو پود قالی های ورامین از پنبه و پرز آن از پشم مرغوب بوده؛ ابعاد قالی های ورامین بیشتر در اندازه مخصوص 2 متر در 3 متر است و بافته های روستایی ورامین از گلیم های بزرگ در طرح های چشم گیر و رنگهای تیره تا مفرش ها و خورجین هایی که اغلب ریشه پشمی تیره دارند و طرح های که حاکی از منابع گوناگون چادرنشینی هستند را در بر می گیرد.
نقش های بکار رفته در قالی ورامینی هندسی است که در بافته های شهرهای حاشیه کویر بکار برده می شود و طرح قالی در ورامین یک اصل در همه فرش های ورامینی قریب به اتفاق آنها مشترک بوده و آن نقش مکرر است .
در بیشتر فرش های ورامین نقش تکرار یک نگاره است که یا همه متن را پوشانده و یا در وسط در اندازه های بزرگتر تکرار شده، بندرت به تک ترنج توجه شده و اغلب از نگاره هایی چون میناخانی یا انواع ستاره های هندسی استفاده شده است .
در طرح میناخانی که به ثبت آثار معنوی جهانی رسیده است ، گل کوچک چند پری که در اطراف آن چهار عدد گل سفید که یادآور گل نرگس است قرار دارد و نقش های مختلف روی این قالی ها توسط یک حرکت زیبا و هم نوای شاخه های نازک به همدیگر متصل شده اند.
این نقش ها روی زمینه آبی رنگ قالی که معمولا عاری از لچک و ترنج می باشند، خود را برجسته می نمایند که این نقش ها به نوعی حالت یک شبکه گل آذین را تشکیل می دهند.
از جمله طرح های مورد استفاده دیگر، طرح های افشان، شاه عباسی، گلدار یا نرنجی و ظل السلطانی و قلم سرمه ای می باشند، نقشه قلم سرمه ای که گاه به آن گلدانی و یا نخلی نیزمی گویند رابطه معقولی با نام آن ندارد و اهالی خود نیز دلیل روشنی بر این نامگذاری ندارند.
در این طرح گلدان ها در صفوف منظم قرار داشته و ما بین آنها را برگهای نخل به رنگ قرمز زینت می دهد، نقشه شاه عباسی که خود اهالی آن را به نام شاه عباسی بندی یا شتری می نامند در زمینه ای شامل گل و بوته و پرندگان جلوه گر می شود.
در ترکیب رنگ قالی ورامینی از رنگ های سرمه ای و آبی استفاده زیادی شده است قرمز و نارنجی و سبز و قهوه ای و بادمجانی هم مقدار متعادلی کار شده ، حال آنکه به رنگ زرد توجه کمتری شده و بجز لرها ، بقیه اقوام از زرد ، حداقل استفاده را کرده اند.
قالی ورامینی هر چقدر کهنه تر باشد ارزشمند تر است، مردم ورامین هیچگاه قالی خود را نمی شویند و بر روی آن بندرت جارو استفاده می کنند و تنها با تکان دادن خاک را از آن می زدایند.
خبرنگار: سید حسن میری - انتشار: محمد آجورلو
تهرام/7254//1348
کپی شد
