معاون آمار و اطلاعات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران گفت: ضریب اهمیت کالاهای غیرخوراکی در نرخ تورم این استان ۸۱ درصد است
معاون آمار و اطلاعات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران گفت: ضریب اهمیت کالاهای غیرخوراکی در نرخ تورم این استان ۸۱ درصد است در حالی که این رقم برای متوسط کشوری به ۷۲.۷ درصد می‌رسد.
به گزارش جماران، مسعود افشین روز چهارشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: تاثیرگذاری کالاهای خوراکی و غیرخوراکی در نرخ تروم استان‌های مختلف متفاوت است تا جایی که ضریب اهمیت کالاهای خوراکی در استان ایلام به ۳۵.۳ درصد و در استان تهران ۱۹ درصد می‌رسد.
به گفته وی از نظر ضریب اهمیت کالاهای غیرخوراکی، استان تهران بیشترین ضریب اهمیت را دارد تا آنجا که رقم ۸۱ درصدی را برای خود به ثبت رسانده است.
وی اظهار داشت: در استان‌های پردرآمدی مانند تهران که سهم کالاهای بادوام غیرخوراکی و خدمات در سبد خانوار بیشتر است، به دلیل کمتربودن نرخ تورم ماهانه در گروه کالاهای غیرخوراکی، نرخ تورم ماهانه رقم پایین‌تری به شمار می‌آید و شاهد این موضوع کاهش قیمت خودرو و کالاهای با دوام مثل لوازم خانگی در آبان ماه بود که از دلایل مهم کاهشی شدن تورم استان تهران به شمار می‌رفت.
وی ادامه داد: از سوی دیگر برخلاف ماه‌های گذشته که به دلیل نوسان ارزی، تورم ماهانه گروه کالاهای غیرخوراکی‌ها و خدمات بیشتر از تورم گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها بود، طی آبانماه محور تورم از کالاهای غیرخوراکی به کالاهای خوراکی تغییر پیدا کرد و همین امر باعث شد نرخ تورم در استان‌هایی همچون ایلام تغییرات بیشتری داشته باشد.
این مقام مسئول اعلام کرد: شاخص نرخ تورم ترکیبی از تورم در گروه‌های «خوراکی‌ها، آشامیدنی‌ها و دخانیات» و «غیرخوراکی‌ها و خدمات» است و هرکدام از این گروه‌ها در استان‌های مختلف ضریب اهمیت خاصی دارد.
افشین اضافه کرد: به طور طبیعی اقلام خوراکی در سبد غذایی خانوارهایی که درآمد کمتری دارند، سهم و اهمیت بیشتری دارد و تغییر در قیمت این اقلام تاثیر بسیار بیشتری بر روی نرخ تورم این خانوارها می‌گذارد.
معاون آمار و اطلاعات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران اضافه کرد: به همین نسبت در مناطق کمتر توسعه یافته یا محروم هم که هزینه‌های اصلی مربوط به خوراک است، افزایش قیمت اقلام خوراکی در نهایت وزن بیشتری در احتساب میزان تورم ماهانه دارد.
وی بیان کرد: از همین رو زمانی که تورم اقلام خوراکی بالا می‌رود، در مناطق فقیرتر که بیشتر هزینه‌ها صرف کالاهای خوراکی می‌شود، روی تورم کل تاثیر بیشتری می‌گذارد؛ در حالی که در شهرهای بزرگتر یا پردرآمدتر این اقلام غیرخوراکی مانند آموزش، تفریح، حمل‌ونقل و بهداشت و درمان است که روی شاخص‌های تورم اثرگذاری بیشتری دارد.
