به گزارش خبرنگار ایرنا، محله هرندی یا دروازه غار در جنوب تهران را اغلب مردم با نام مواد مخدر و اعتیاد می شناسند و برخی هم با نام قمار بازی؛ محله ای که این روزها با نزدیک شدن عید نوروز و انتشار گسترده اخبار مربوط به ویروس کرونا، حال و هوای متفاوت تری را نسبت به دیگر نقاط پایتخت تجربه می کند.
محله هرندی که از ابتدای خیابان مولوی در ضلع شرقی خیابان ولیعصر آغاز می شود و تا مولوی و بازار بزرگ ادامه دارد، از محله های قدیمی تهران به شمار می رود و هنوز می شود در خیابان ها و کوچه پس کوچه هایش سردرهای قدیمی دوره قاجار را مشاهده کرد.
روزهای پایانی سال ۹۸، برای همه مردم کشور با هراس ابتلا به ویروس کرونا و شیوع آن در حال تداوم است در حالی که گشت و گذارهای خبرنگار ایرنا طی روزهای گذشته در این محله نشان می دهد که در هرندی چندان خبری از کرونا نیست.
برخی از مردم شهر می گویند که چون مردم این محله بی بضاعت هستند، توان مالی خرید اقلام بهداشتی را ندارند. برخی هم معتقدند که مواد اجازه نمی دهد آنان درد دیگری به جز خماری و نشئگی را درک و تجربه کنند.
بعضی هم این نظر را دارند که برای درمان هر دردی، مصرف همان موادی که در این محله توزیع می شود، کافی است.
اما استدلال هر چه باشد، در واقعیت زندگی بسیاری از مردم این محله تفاوتی نمی کند. آنها به ویروس کرونا اهمیتی نمی دهند و مایل نیستند حرفی در باره خطرات آن بشنوند. این وضعیت، کار را برای فعالیت سازمانهای مردم نهاد که برای حفظ سلامتی مردم این محله می کوشند، دشوار کرده است.
در چنین فضایی، دروازه غار می خواهد مثل هر سال به استقبال عید برود. کوچه هایش، بوی بهار و نوروز می دهد. می شود در بازارچه عباس آباد آن شور و شوق مردم را برای خرید کالاهای مختلف دید؛ اجناسی که قیمتی به مراتب پایین تر از مرکز شهر یا حتی دستفروشان حاشیه خیابان ولیعصر دارند.
بازارچه عباس آباد که در ضلع شمالی خیابان مولوی و کنج شمال شرقی میدان محمدیه قرار دارد، از بازارهای قدیمی تهران محسوب می شود، آنگونه که می شود در آن هم بافت قدیمی متعلق به دوران قاجار را مشاهده کرد، هم بافت فرسوده و تخریب شده پایتخت و هم بخش هایی را که به زیبایی مرمت و بازسازی شده اند.
به هر طریق، جدای از حرف و حدیث هایی که در مورد محله هرندی و خطرات احتمالی حضور در آنجا مطرح است، بازار عباس آباد این روزها شاهد رفت و آمدها و گشت و گذار اقشار مختلفی است که برخی برای خرید کالا آمده اند و بعضی هم برای تهیه دوا!( یا همان مواد مخدر!).
در این محله از هر کسی که بخواهید می توانید جویای محل فروش دوا شوید. اما از آن سو، مواد فروشان و معتادان این محله هم مشتری های خود را می شناسند و هر جنسی را به هر کسی نمی فروشند.
در این روزها که استان تهران همچون سایر نقاط کشور میزبان ناخوانده ای به نام ویروس کرونا دارد که تاکنون نزدیک به سه هزار نفر از شهروندان پایتخت و اطراف آن گرفتار کرده است، در محله هرندی کمتر می توان مردمی را دید که از ماسک یا دستکش استفاده کنند. هر شخصی مانند روزهای عادی مشغول کسب و کار خویش است و همچنان ترافیک خودروها را می شود آنجا دید.
در همین گشت و گذارها، می شود سری هم به کوچه پس کوچه های تنگ و باز این محله هم زد؛ کوچه هایی که بسیاری از آنها بافت فرسوده شهر را در خود جای داده اند، خانه هایی که ریزش آنها بر سر ساکنانش به تکانی بند است.
می شود در همین محله، خانه های نوسازی را هم دید که نخواسته اند از مسابقه بلند مرتبه سازی عقب بمانند و حالا در میان خانه های حداکثر دو واحدی هرندی قد علم کرده اند. با این وجود، رنگ و روی خانه های فرسوده، ویران، خالی، پلمب و مرمت شده بیش از هر چیزی در این محله جنوب پایتخت به چشم می خورد.
در کوچه های این محله قدیمی هنوز هم، می توان بوی نزدیک شدن عید و خانه تکانی را هم مشاهده کرد؛ مردمی که ملافه هایشان را شسته و روی دیوارها پهن کرده اند و زنان و مردانی که در کوچه های باریک مشغول شستن فرش هایشان هستند.
هنوز هم می توان در محله هرندی رنگ و بوی همسایگی قدیمی تهران را دید، اگرچه اکنون این محله تقریبا خالی از ساکنان قدیمی و اصیل پایتخت است و بیشتر ساکنان آنجا را اتباع کشورهای خارجی تشکیل می دهند که از سال های قبل آمده و اینجا ساکن شده اند.
رنگ و بوی همسایگی در هرندی درست مثل روزهای قدیمی پایتخت ایران است، همسایه به داد همسایه می رسد، با هم خانه تکانی می کنند، هوای هم را دارند، بچه های همدیگر را مراقبت می کنند و بچه ها هنوز می توانند توی کوچه فوتبال بازی کنند بی هراس از ورود ماشینی با سرعت بالا.
این روزها در هرندی و کوچه پس کوچه های قدیمی اش، چندان خبری از ویروس کرونا نیست، انگار ورود سازمان های مردم نهاد برای توزیع بسته های بهداشتی و آموزش کودکان برای ضد عفونی کردن دستهایشان در روزهای اخیر است که حالا دارد مردم این محله را تا حدودی از یک حادثه تلخ خبردار می کند.
در هرندی البته می توان با معتادی رفیق شد بی آنکه به تو پیشنهاد مصرف مواد بدهد، می توان ناراحتی معتادی را دید که بخاطر کودکان یتیم و علیل همسایه اش درد می کشد و حتی معتادی را دید که از فرط مصرف مواد، همه جایش را با باند پوشانده اند و باید به مراکز درمانی مراجعه کند، اما در صف دریافت بسته های بهداشتی می ایستد تا از خود در برابر کرونا مراقبت کند.
محله هرندی یا دروازه غاز با همان دروازه قدیمی عهد ناصری خود میان شوش و خانی آباد، نزدیک به ۲۰۰ سال قدمت دارد. پارک های بزرگ، خیابان ورزش، خانه ها و بازارهای تاریخی، میدان محمدیه، استادیوم هرندی، بیمارستان خیریه ولیعصر و رازی را هم می توان در این محله دید.
با این همه قدمت و غنا باید حسرت خورد که ای کاش به جای شهرت داشتن به مواد مخدر عده ای از ساکنانش، این محله به داشتن فرهنگ و تاریخ تهران معروف بود و فضایی را برای گشت و گذار توریست ها و مسافران در روزهای بدون کرونا فراهم می ساخت.
آیا با ویروس کرونا در هرندی فاجعه ای در راه است؟!
سازمانهای مختلف مردم نهاد و دستگاههای دولتی فعال در زمینه بهداشت و درمان این روزها تلاش می کنند با اقدامات پیشگیرانه و احتیاطی برای ساکنان محله هرندی، مانع وقوع چنین رخدادی شوند.
آنها هر روز با بسته های فراوان به این محله می روند تا هم مردم را آگاه کنند و هم وسایل و تجهیزات پیشگیرانه لازم را در این زمینه بطور رایگان به آنها بدهند.
