روزهای آغازین خردادماه در حالی سپری می‌شود که گالری های هنری با قدرت به نمایش آثار هنری می پردازند. در هفته آینده بیشتر از سی نمایشگاه هنری در تهران فعال هستند. در این گزارش، نگاهی گذرا داریم به برخی از این نمایشگاه ها.
نمایشگاه گروهی «نئواکسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران» به کوشش فرناز محمدی در گالری «شیرین» از جمعه کار خود را آغاز می‌کند. در این نمایشگاه شاهد آثار هنرمندانی چون آیدین آغداشلو، شهریار احمدی، سارا آریان‌پور، آرمین پورفهیمی و... خواهیم بود. در بیانیه این نمایشگاه آمده است: «این جنبش هنری با نام «نوهیجان‌نمایی» از اوایل دهه ١٩٨٠ بر بازار هنر دنیا سلطه یافت.
هنرمندان در واکنش به هنر انتزاعی دهه ١٩٧٠ به هنر فیگوراتیو یعنی تصویرکردن انسان و دیگر اشیاء قابل تشخیص روی آورده بودند. تاثیرات جهانی نئواکسپرسیونیسم با نشانه‌هایی همچون، بحران هویت، رویاهای ویران‌شده، روان‌پریشی، دفرمه کردن، مسخ‌شدگی و گاها رنگ های تند متاثر از ضرب قلم هنرمندان با رنگ‌های تند در این آثار همراه بود. هنرمندانی که به مسئله زمان و مکان توجه نداشتند و هر آنچه که قابل اهمیت است بازی ذهن در آثارشان است.
در ایران نیز نوهیجان‌نمایی در آثار هنرمندان تجسمی نه به تقلید از غرب، بلکه به دلیل مواجه با آنچه تاثیر ناملایمات زیستی، جنگ و بحران هویت در آثار بسیاری از عمیق‌ترین این هنرمندان دیده می‌شود. لذا این نمایشگاه، منتخب آثار ارزنده‌ای است از سه نسل از هنرمندان برای تجسم آنچه که نشان از رنج و سرگشتگی انسان معاصر دارد و بازتاب فردیت است». این نمایشگاه تا 22 خرداد به جز دوشنبه‌ها از ساعت 11 تا 19 در خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، پلاک 5 میزبان علاقه‌مندان است.
نمایشگاه «مروری بر آثار دهه 90 قاسم حاجی‌زاده» در گالری «ماه» برپا است. در این مجموعه آثار متنوعی به نمایش درآمده که اگرچه موضوع‌های متفاوتی دارند اما همگی با یک شیوه کار شده و حلقه اتصال میان آنها بسیار پر رنگ است. شخصیت اصلی آثار او مردمی از دهه‌های گذشته ایران هستند که از افراد کوچه و بازار تا چهره‌های شناختهشدهای مانند صادق هدایت را دربرمیگیرند.
در این تابلوها شاهد بازنمایی تصاویر قاجاری از نوازندگان، سرداران مشروطه، زنان درباری و پهلوانان هستیم و از سوی دیگر مردمی عادی را می‌بینیم. حاجی‌زاده با استفاده از تصاویر قدیمی و دخل و تصرف در آنها، تعبیری متفاوت از موقعیت اشخاص ارائه می‌دهد.
سوژه‌های آثار حاجی‌زاده افرادی از قشرهای مختلف جامعه هستند. از یک‌سو شاهزادگان قاجاری را می‌بینیم و از سوی دیگر مردم عادی که رو به یک دوربین خیالی قرار گرفته‌اند تا عکسی از آنها ثبت شود یا در موقعیت‌هایی مانند اصلاح موی سر در کنار خیابان دیده می‌شوند. در نگاه نقاش، مردم کوچه و بازار، درباریان و شخصیت‌های تاریخی جایگاهی یکسان داشته و هرکدام می‌توانند قابی را به خود اختصاص دهند.
بازسازی روزهای گذشته در نقاشی‌های حاجی‌زاده خالی از حس نوستالژی هستند. این تصاویر ساده و خام‌دستانه گاه فضایی طنزآمیز به وجود آورده است که حاصل پارادوکس میان اجزای تصویر است. بالای سر زن قاجاری که بر تختی لمیده است، تصویری از یک هواپیمای جنگی دیده می‌شود و در اثری دیگر، فیگوری لب دریا ایستاده است که سر و دست او مانند مجسمه آزادی است. زبان شخصی حاجی‌زاده در نقاشی پاپآرت، فضایی ملموس و گرم در این آثار به وجود آورده است و مخاطب می‌تواند ارتباطی صمیمانه با آنها برقرار کند.
نمایشگاه آثار قاسم حاجی‌زاده تا 21 خرداد در گالری مذکور واقع در خیابان آفریقا، بلوار گلستان، شماره 26 به جز یکشنبه‌ها از ساعت 15 تا 19 ادامه خواهد داشت.
موسسه «کاف» نیز از بیست اردیبهشت‌ماه میزبان آثار هنرمند سرشناس لهستانی، اولاف بژسکی با عنوان «روزی روزگاری در ایران» خواهد بود که طی یک دوره پنج ماهه اقامت هنری (سه بار سفر به ایران در طول یک سال) در شهر تبریز و با همکاری سرامیک‌کاران ساکن این شهر تولید شده‌‌اند. این دومین همکاری این هنرمند با موسسه کاف بعد از نمایش چیدمان او در حیاط مجسمه‌های موزه هنرهای معاصر تهران در سال 1393 است. اولاف بژسکی با رسانه‌هایی نظیر طراحی، مجسمه، چیدمان و فیلم کارمی‌کند و این بار او زبان سرامیک را برای آثار خود انتخاب کرده‌است که در بستری از مواد بازیافت و سپس طراحی‌شده توسط خود هنرمند به نمایش در خواهند آمد. کارهای اولاف بژسکی هم رومانتیک هستند و هم سوررئال ولی به واسطه تنیدگی‌شان با بستر و زمان حال هیچ برچسبی را برنمی‌تابند.
نمایش‌های او پر است از بازنمایی حیواناتی که عناصری از دنیاهای بی‌ارتباط را در خود جمع کرده‌اند. آنها به واسطه قدرت و طبیعی بودن روایت‌شان خبر از دنیایی تازه ساخته‌شده می‌دهند. ولی گویی این بیننده نبوده که این دنیای تازه ساخت شده را کشف کرده بلکه این دنیای جدید است که به ما خیره می‌شود. در نمایش «روزی روزگاری در ایران» او به سراغ حیوانی می‌رود که روزی روزگاری قبل از آنکه آخرین بازماندگان‌شان را با هواپیما و برای احیای نسل به تهران بیاورند سمبل این سرزمین بوده است. شیرهای اولاف بژسکی دندان‌های انسان دارند و انسان‌های او صورت شیر. والایی، شکوه و گذشته پرافتخار عامل اصلی سوق‌پیداکردن او به چنین موتیف‌هایی در بستر ایران امروز است. آنها با رخوتی غیرمعمول از اسطوره، طبیعت، گذشته، زندگی روزمره، مردم عادی و وطن صحبت می‌کنند.
بنیاد «کاف» واقع در ولنجک، میدان دانشگاه شهید بهشتی، ابتدای جاده درکه، سیزده چنار، پلاک 34و36 واقع شده است.
«گرد قبران» عنوان نمایشگاه نقاشی بابک کبود است که در گالری «طراحان آزاد» از 27 اردیبهشت‌ماه کار خود را آغاز کرده است. این مجموعه با یاد روستایی ویران‌شده به وجود آمده است که اگرچه بازسازی شده اما در نگاه ساکنان آن، دیگر مانند گذشته نیست. نقاشی‌های بابک کبود مجموعه‌ای از خطوط و سطوح هستند که در نگاه اول تابلوهایی انتزاعی به نظر می‌رسند. خطوط عمودی موازی باهم، بر روی زمینه‌های سیاه و آبی، ترکیب‌بندی‌هایی ایستا را ایجاد می‌کنند که گهگاه با خطوط مورب، تنوعی در آنها ایجاد می‌شود.
کبود در این آثار از طبیعت‌پردازی و پرداخت جزئیات پرهیز کرده و تنها چیزی که در تابلوها دیده می‌شود تاش‌های رنگی هستند که با کاردک یا پاشیدن رنگ بر روی بوم به وجود آمده‌اند. لایه‌های متعدد رنگ که بر روی هم قرار گرفته است سطوحی بافت‌دار و خشن را ایجاد کرده و این فضای اکسپرسیو می‌تواند طبیعت آسیب‌دیده را نمایان کند. رنگ‌های به کار رفته در این آثار نیز مجموعه‌ای از خاکستری‌های رنگی هستند که فضای سوخته و رنگ‌باخته را تداعی می‌کنند.
این نمایشگاه تا 7 خرداد در گالری «طراحان آزاد» به نشانی میدان فاطمی، میدان گلها، میدان سلماس، شماره 5 به جز پنجشنبه‌ها از ساعت 15 تا 20 میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
تهرام/8138//6139
انتهای پیام نمایشگاه گروهی «نئواکسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران» به کوشش فرناز محمدی در گالری «شیرین» از جمعه کار خود را آغاز می‌کند. در این نمایشگاه شاهد آثار هنرمندانی چون آیدین آغداشلو، شهریار احمدی، سارا آریان‌پور، آرمین پورفهیمی و... خواهیم بود. در بیانیه این نمایشگاه آمده است: «این جنبش هنری با نام «نوهیجان‌نمایی» از اوایل دهه ١٩٨٠ بر بازار هنر دنیا سلطه یافت.
هنرمندان در واکنش به هنر انتزاعی دهه ١٩٧٠ به هنر فیگوراتیو یعنی تصویرکردن انسان و دیگر اشیاء قابل تشخیص روی آورده بودند. تاثیرات جهانی نئواکسپرسیونیسم با نشانه‌هایی همچون، بحران هویت، رویاهای ویران‌شده، روان‌پریشی، دفرمه کردن، مسخ‌شدگی و گاها رنگ های تند متاثر از ضرب قلم هنرمندان با رنگ‌های تند در این آثار همراه بود. هنرمندانی که به مسئله زمان و مکان توجه نداشتند و هر آنچه که قابل اهمیت است بازی ذهن در آثارشان است.
در ایران نیز نوهیجان‌نمایی در آثار هنرمندان تجسمی نه به تقلید از غرب، بلکه به دلیل مواجه با آنچه تاثیر ناملایمات زیستی، جنگ و بحران هویت در آثار بسیاری از عمیق‌ترین این هنرمندان دیده می‌شود. لذا این نمایشگاه، منتخب آثار ارزنده‌ای است از سه نسل از هنرمندان برای تجسم آنچه که نشان از رنج و سرگشتگی انسان معاصر دارد و بازتاب فردیت است». این نمایشگاه تا 22 خرداد به جز دوشنبه‌ها از ساعت 11 تا 19 در خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، پلاک 5 میزبان علاقه‌مندان است.
نمایشگاه «مروری بر آثار دهه 90 قاسم حاجی‌زاده» در گالری «ماه» برپا است. در این مجموعه آثار متنوعی به نمایش درآمده که اگرچه موضوع‌های متفاوتی دارند اما همگی با یک شیوه کار شده و حلقه اتصال میان آنها بسیار پر رنگ است. شخصیت اصلی آثار او مردمی از دهه‌های گذشته ایران هستند که از افراد کوچه و بازار تا چهره‌های شناختهشدهای مانند صادق هدایت را دربرمیگیرند.
در این تابلوها شاهد بازنمایی تصاویر قاجاری از نوازندگان، سرداران مشروطه، زنان درباری و پهلوانان هستیم و از سوی دیگر مردمی عادی را می‌بینیم. حاجی‌زاده با استفاده از تصاویر قدیمی و دخل و تصرف در آنها، تعبیری متفاوت از موقعیت اشخاص ارائه می‌دهد.
سوژه‌های آثار حاجی‌زاده افرادی از قشرهای مختلف جامعه هستند. از یک‌سو شاهزادگان قاجاری را می‌بینیم و از سوی دیگر مردم عادی که رو به یک دوربین خیالی قرار گرفته‌اند تا عکسی از آنها ثبت شود یا در موقعیت‌هایی مانند اصلاح موی سر در کنار خیابان دیده می‌شوند. در نگاه نقاش، مردم کوچه و بازار، درباریان و شخصیت‌های تاریخی جایگاهی یکسان داشته و هرکدام می‌توانند قابی را به خود اختصاص دهند.
بازسازی روزهای گذشته در نقاشی‌های حاجی‌زاده خالی از حس نوستالژی هستند. این تصاویر ساده و خام‌دستانه گاه فضایی طنزآمیز به وجود آورده است که حاصل پارادوکس میان اجزای تصویر است. بالای سر زن قاجاری که بر تختی لمیده است، تصویری از یک هواپیمای جنگی دیده می‌شود و در اثری دیگر، فیگوری لب دریا ایستاده است که سر و دست او مانند مجسمه آزادی است. زبان شخصی حاجی‌زاده در نقاشی پاپآرت، فضایی ملموس و گرم در این آثار به وجود آورده است و مخاطب می‌تواند ارتباطی صمیمانه با آنها برقرار کند.
نمایشگاه آثار قاسم حاجی‌زاده تا 21 خرداد در گالری مذکور واقع در خیابان آفریقا، بلوار گلستان، شماره 26 به جز یکشنبه‌ها از ساعت 15 تا 19 ادامه خواهد داشت.
موسسه «کاف» نیز از بیست اردیبهشت‌ماه میزبان آثار هنرمند سرشناس لهستانی، اولاف بژسکی با عنوان «روزی روزگاری در ایران» خواهد بود که طی یک دوره پنج ماهه اقامت هنری (سه بار سفر به ایران در طول یک سال) در شهر تبریز و با همکاری سرامیک‌کاران ساکن این شهر تولید شده‌‌اند. این دومین همکاری این هنرمند با موسسه کاف بعد از نمایش چیدمان او در حیاط مجسمه‌های موزه هنرهای معاصر تهران در سال 1393 است. اولاف بژسکی با رسانه‌هایی نظیر طراحی، مجسمه، چیدمان و فیلم کارمی‌کند و این بار او زبان سرامیک را برای آثار خود انتخاب کرده‌است که در بستری از مواد بازیافت و سپس طراحی‌شده توسط خود هنرمند به نمایش در خواهند آمد. کارهای اولاف بژسکی هم رومانتیک هستند و هم سوررئال ولی به واسطه تنیدگی‌شان با بستر و زمان حال هیچ برچسبی را برنمی‌تابند.
نمایش‌های او پر است از بازنمایی حیواناتی که عناصری از دنیاهای بی‌ارتباط را در خود جمع کرده‌اند. آنها به واسطه قدرت و طبیعی بودن روایت‌شان خبر از دنیایی تازه ساخته‌شده می‌دهند. ولی گویی این بیننده نبوده که این دنیای تازه ساخت شده را کشف کرده بلکه این دنیای جدید است که به ما خیره می‌شود. در نمایش «روزی روزگاری در ایران» او به سراغ حیوانی می‌رود که روزی روزگاری قبل از آنکه آخرین بازماندگان‌شان را با هواپیما و برای احیای نسل به تهران بیاورند سمبل این سرزمین بوده است. شیرهای اولاف بژسکی دندان‌های انسان دارند و انسان‌های او صورت شیر. والایی، شکوه و گذشته پرافتخار عامل اصلی سوق‌پیداکردن او به چنین موتیف‌هایی در بستر ایران امروز است. آنها با رخوتی غیرمعمول از اسطوره، طبیعت، گذشته، زندگی روزمره، مردم عادی و وطن صحبت می‌کنند.
بنیاد «کاف» واقع در ولنجک، میدان دانشگاه شهید بهشتی، ابتدای جاده درکه، سیزده چنار، پلاک 34و36 واقع شده است.
«گرد قبران» عنوان نمایشگاه نقاشی بابک کبود است که در گالری «طراحان آزاد» از 27 اردیبهشت‌ماه کار خود را آغاز کرده است. این مجموعه با یاد روستایی ویران‌شده به وجود آمده است که اگرچه بازسازی شده اما در نگاه ساکنان آن، دیگر مانند گذشته نیست. نقاشی‌های بابک کبود مجموعه‌ای از خطوط و سطوح هستند که در نگاه اول تابلوهایی انتزاعی به نظر می‌رسند. خطوط عمودی موازی باهم، بر روی زمینه‌های سیاه و آبی، ترکیب‌بندی‌هایی ایستا را ایجاد می‌کنند که گهگاه با خطوط مورب، تنوعی در آنها ایجاد می‌شود.
کبود در این آثار از طبیعت‌پردازی و پرداخت جزئیات پرهیز کرده و تنها چیزی که در تابلوها دیده می‌شود تاش‌های رنگی هستند که با کاردک یا پاشیدن رنگ بر روی بوم به وجود آمده‌اند. لایه‌های متعدد رنگ که بر روی هم قرار گرفته است سطوحی بافت‌دار و خشن را ایجاد کرده و این فضای اکسپرسیو می‌تواند طبیعت آسیب‌دیده را نمایان کند. رنگ‌های به کار رفته در این آثار نیز مجموعه‌ای از خاکستری‌های رنگی هستند که فضای سوخته و رنگ‌باخته را تداعی می‌کنند.
این نمایشگاه تا 7 خرداد در گالری «طراحان آزاد» به نشانی میدان فاطمی، میدان گلها، میدان سلماس، شماره 5 به جز پنجشنبه‌ها از ساعت 15 تا 20 میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
تهرام/8138//6139
کپی شد
