تحقیقات نشان می دهد که جمعیت یک مقوله انتزاعی نیست و توجه توأم به جمعیت، سلامت و محیط زیست می تواند بیشتر از بخشی نگری بر رشد جمعیت و بهبود شرایط زندگی جامعه تآثیر داشته باشد، بهمین دلیل امروزه حمایت از برنامه هایی مورد توجه قرار می گیرد که رویکردی یکپارچه برای دسترسی به بهبود معیشت و کارآفرینی، توسعه جمعیتی و سلامت باروری، مدیریت منابع طبیعی و حفظ اکو سیستم های حیاتی طراحی شده باشد.
برای مشارکت در تصمیم سازی و سیاستگذاری و همچنین برای بهبود وضعیت بهداشت، معیشت، امنیت غذایی و منابع طبیعی در سراسر جهان توجه توأم به این سه مؤلفه در رآس برنامه های توسعه ملی و منطقه ای و بعنوان یک ابزار ارتباطی برای طرفداران و متخصصین سلامت، جمعیت و محیط زیست مورد اقبال قرار گرفته است.
پروژه های همه جانبه توسعه جمعیت، محیط زیست و سلامت نتایج شگرفی برهزینه اثر بخشی منابع اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی مردم داشته است که نتایج حاصل از اجرای این برنامه ها عمدتاً منجر به تشویق کارآفرینان به افزایش سرمایه گذاری بیشتر در پروژه های سه گانه جمعیت سلامت و محیط زیست شده است، که با خط مشی چند بعدی و همکاری بین بخشی با توجه به نیازهای محلی و منطقه ای و آمایش سرزمین نشان می دهد که 'جمعیت، بهداشت و محیط زیست با هم کار می کنند' و کارایی همگون و صدای واحدی دارند، بهمین دلیل حل بسیاری از چالش های امروز در گرو عملکرد یکپارچه آنهاست.
بهمین دلیل سیاستگذاران کلان کشور در هر نهادی اعم از مجلس، دولت، قوه قضائیه و مدیریت شهری می بایست اطلاعات دقیق و فهم مشترکی در مورد منافع عمومی کشور و حرکت و توسعه جمعیتی، سلامت و محیط زیست در حل چالش های حال حاضر کشور داشته باشند تا بتوانند با نگاهی به آینده، مشکلات امروز جامعه بخصوص در رسیدن به نرخ باروی مطلوب، توسعه پایداراجتماعی، اقتصادی، تآمین معیشت مردم، حاشیه نشینی و پیشگیری از بلایای طبیعی را در مسیر بهبود قرار دهند.
برای ترسیم چشم انداز آینده و درک بهتر آثار زیان بار بخشی نگری و گسست در تصمیم گیری ها، پایش و ارزیابی هزینه منفعت پروژه های مدیریت شهری و دولتی در تهران می تواند نمونه های پند آموزی باشد.
پروژه های پرهزینه پل صدر، پارک نهج البلاغه، برخی اتوبان ها، برج باغ ها و ساخت و ساز های مناطق 22 گانه و تعمق بر آثارآنها بر سلامت کلی نسل امروز و فردا، مهاجرت، حاشیه نشینی، توسعه جمعیت و محیط زیست را روشن می سازد.
در پروژه های دولتی، تجزیه و تحلیل هزینه اثر بخشی کوتاه مدت و بلند مدت کارخانه های خودروسازی، قیمت بنزین، دست اندازی مراکز دولتی به تپه های عباس آباد، ساخت و ساز و تخریب فضای سبز بیمارستان های بزرگ همچون امام خمینی و شریعتی، ساخت مراکز درمانی جدید با کمترین فضای سبز و نازلترین توجه به نیازهای عمومی بیماران، توسعه و ساخت پارکینگ به جای توجه و کمک به شهرداری برای توسعه خطوط و ایستگاه های مترو، تعریف پروژه های مخرب و غیر ضروری در حریم شهر و استقرار کارخانه ها در دل طبیعت نشان می دهد که پروژه های شهری و دولتی در سه دهه اخیر با کمترین توجه به محیط زیست، توسعه جمعیتی، معیشتی، فیزیکی و روانی و زندگی مردم کلان شهر تهران طراحی و اجرا شده است.
در حوزه نرم افزاری اما تآثیر عدم سیاستگذاری و تصمیم سازی های یکپارچه بخصوص در مدیریت فرهنگی، بدون لحاظ کردن سلایق ، باورها و علایق آحاد مختلف جامعه، تآثیر سوء خود را بر ترویج تظاهر و دروغ، تخریب سلامت روانی، شیوه تعامل، زندگی اجتماعی، ازدواج، فرزندآوری و حتی احساس تعلق خاطر و مشارکت مردم در حل مسایل کشور گذاشته است، بطوریکه زندگی و تربیت سه گانه کودک و نوجوان در خانه، مدرسه و جامعه، سبب شده است تا خودباوری، استقلال و هویت فردی جوانان دچار خدشه ای نگران کننده شده و بخش مهمی از انرژی دوران جوانی که می بایست در مسیر کارآفرینی، کسب مهارت حرفه ای، اشتغال، ثروت آفرینی و تشکیل خانواده صرف شود به جستجو و انتظار می گذرد واز همه دردناک تر برخی از کشور های جهان که فریاد شادمانه دانش آموزان در مراسم صبحگاهی مدارس، مرگ بر آنها را آرزو می کند به قبله آمال و دستیابی به سعادت و زندگی بهتر برای بخش عظیمی از آنان تبدیل شده است.
گرچه در برنامه های بهداشتی و طراحی و اجرای پروژه های سلامت وضع کمی بهتر است، اما در این حوزه نیز بدلیل عدم رویکرد جامع و یکپارچه سیاستگذار بخش سلامت به جمعیت سلامت و محیط زیست ، هزینه اثر بخشی برنامه هایی نظیر تنظیم خانواده و تداوم مخرب آن بر نرخ باروری می تواند بعنوان یک نمونه ملموس و قابل نقد جدی بدان اشاره کرد .
اینها تنها مثال هایئ کوچک و کلی است که می تواند تجزیه و تحلیل و ارزیابی بیرونی آن دریچه ای بسوی مدیریت یکپارچه در حوزه جمعیت، سلامت و محیط زیست بگشاید تا بیش از این با برنامه ها و مداخله های آنی، نمایشی و مقطعی سرمایه های نسل آینده را در مسیر تخریب طبیعیت، هدر رفت منابع اقتصادی، تغییرات مخرب اقلیمی، جمعیتی و تهدید سلامت هزینه نکنیم.
امروزه و در آستانه 30 اردیبهشت ماه روز ملی جمعیت، یکی از مهم ترین ضرورت های جمعیتی کشور و قبل از ةآنکه دچار بحران نیروی انسانی شویم، دستیابی به نرخ باروری مطلوب حداقل به بالاتراز سطح جانشینی است که می طلبد تا تصمیم سازی و تصمیم گیری ازپشت درب های بسته به کرسی های اندیشه ورزی با نخبگان بازگردد و بخصوص مشورت با متخصصین سلامت باروی، محیط زیست و جامعه شناسی مد نظر قرار گیرد.
بنظر می رسد یکی از مهم ترین نکاتی که برای ترویج و ترغیب غیر مستقیم فرزندآوری می تواند کارا باشد، توجه به قابلیت های ثروت آفرینی محیط زیست، آثار تاریخی فرهنگی و رویکرد تساهل و تسامح در حوزه فرهنگی اجتماعی و بخصوص در رابطه با جوانان است تا با افزایش امید اجتماعی، نشاط وخودباوری، سبب کارآفرینی، رونق اقتصادی و در نتیجه افزایش میل به تشکیل خانواده، استقلال، ازدواج و فرزندآوری بموقع باشد. مدیریت یکپارچه در مسایل مربوط به جمعیت( تربیت نیروی انسانی، نرخ باروری مطلوب، اشتغال و ثروت آفرینی..)، محیط زیست(طبیعت، کوهستان ها، جنگل ها، باغ ها، مزارع، آب، هوا و انرژی های پاک) و سلامت( سلامت جسم وروان، سلامت اجتماعی و فرهنگی) رویکردی جدی است که سیاستگذاران و مدیران را در هر برنامه ای باید دور یک میز جمع کند و در هر پروژه کلیه مؤلفه های فوق لحاظ شود و این مهم میسر نمی شود مگر با توسعه و اعتماد به رهبری جوانان و مشارکت فعال آنان در سیاستگذاری های یکپارچه جمعیت ، محیط زیست و سلامت که می تواند بخشی نگری، حرکت محتاطانه و تک روی های آسیب زا در مدیریت تهدید کننده و خسته کشور را جانی تازه بخشد.
*عضو شورای اسلامی شهر تهران و رییس کمیته محیط زیست شورا
تهرام/7244//1348
انتهای پیام برای مشارکت در تصمیم سازی و سیاستگذاری و همچنین برای بهبود وضعیت بهداشت، معیشت، امنیت غذایی و منابع طبیعی در سراسر جهان توجه توأم به این سه مؤلفه در رآس برنامه های توسعه ملی و منطقه ای و بعنوان یک ابزار ارتباطی برای طرفداران و متخصصین سلامت، جمعیت و محیط زیست مورد اقبال قرار گرفته است.
پروژه های همه جانبه توسعه جمعیت، محیط زیست و سلامت نتایج شگرفی برهزینه اثر بخشی منابع اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی مردم داشته است که نتایج حاصل از اجرای این برنامه ها عمدتاً منجر به تشویق کارآفرینان به افزایش سرمایه گذاری بیشتر در پروژه های سه گانه جمعیت سلامت و محیط زیست شده است، که با خط مشی چند بعدی و همکاری بین بخشی با توجه به نیازهای محلی و منطقه ای و آمایش سرزمین نشان می دهد که 'جمعیت، بهداشت و محیط زیست با هم کار می کنند' و کارایی همگون و صدای واحدی دارند، بهمین دلیل حل بسیاری از چالش های امروز در گرو عملکرد یکپارچه آنهاست.
بهمین دلیل سیاستگذاران کلان کشور در هر نهادی اعم از مجلس، دولت، قوه قضائیه و مدیریت شهری می بایست اطلاعات دقیق و فهم مشترکی در مورد منافع عمومی کشور و حرکت و توسعه جمعیتی، سلامت و محیط زیست در حل چالش های حال حاضر کشور داشته باشند تا بتوانند با نگاهی به آینده، مشکلات امروز جامعه بخصوص در رسیدن به نرخ باروی مطلوب، توسعه پایداراجتماعی، اقتصادی، تآمین معیشت مردم، حاشیه نشینی و پیشگیری از بلایای طبیعی را در مسیر بهبود قرار دهند.
برای ترسیم چشم انداز آینده و درک بهتر آثار زیان بار بخشی نگری و گسست در تصمیم گیری ها، پایش و ارزیابی هزینه منفعت پروژه های مدیریت شهری و دولتی در تهران می تواند نمونه های پند آموزی باشد.
پروژه های پرهزینه پل صدر، پارک نهج البلاغه، برخی اتوبان ها، برج باغ ها و ساخت و ساز های مناطق 22 گانه و تعمق بر آثارآنها بر سلامت کلی نسل امروز و فردا، مهاجرت، حاشیه نشینی، توسعه جمعیت و محیط زیست را روشن می سازد.
در پروژه های دولتی، تجزیه و تحلیل هزینه اثر بخشی کوتاه مدت و بلند مدت کارخانه های خودروسازی، قیمت بنزین، دست اندازی مراکز دولتی به تپه های عباس آباد، ساخت و ساز و تخریب فضای سبز بیمارستان های بزرگ همچون امام خمینی و شریعتی، ساخت مراکز درمانی جدید با کمترین فضای سبز و نازلترین توجه به نیازهای عمومی بیماران، توسعه و ساخت پارکینگ به جای توجه و کمک به شهرداری برای توسعه خطوط و ایستگاه های مترو، تعریف پروژه های مخرب و غیر ضروری در حریم شهر و استقرار کارخانه ها در دل طبیعت نشان می دهد که پروژه های شهری و دولتی در سه دهه اخیر با کمترین توجه به محیط زیست، توسعه جمعیتی، معیشتی، فیزیکی و روانی و زندگی مردم کلان شهر تهران طراحی و اجرا شده است.
در حوزه نرم افزاری اما تآثیر عدم سیاستگذاری و تصمیم سازی های یکپارچه بخصوص در مدیریت فرهنگی، بدون لحاظ کردن سلایق ، باورها و علایق آحاد مختلف جامعه، تآثیر سوء خود را بر ترویج تظاهر و دروغ، تخریب سلامت روانی، شیوه تعامل، زندگی اجتماعی، ازدواج، فرزندآوری و حتی احساس تعلق خاطر و مشارکت مردم در حل مسایل کشور گذاشته است، بطوریکه زندگی و تربیت سه گانه کودک و نوجوان در خانه، مدرسه و جامعه، سبب شده است تا خودباوری، استقلال و هویت فردی جوانان دچار خدشه ای نگران کننده شده و بخش مهمی از انرژی دوران جوانی که می بایست در مسیر کارآفرینی، کسب مهارت حرفه ای، اشتغال، ثروت آفرینی و تشکیل خانواده صرف شود به جستجو و انتظار می گذرد واز همه دردناک تر برخی از کشور های جهان که فریاد شادمانه دانش آموزان در مراسم صبحگاهی مدارس، مرگ بر آنها را آرزو می کند به قبله آمال و دستیابی به سعادت و زندگی بهتر برای بخش عظیمی از آنان تبدیل شده است.
گرچه در برنامه های بهداشتی و طراحی و اجرای پروژه های سلامت وضع کمی بهتر است، اما در این حوزه نیز بدلیل عدم رویکرد جامع و یکپارچه سیاستگذار بخش سلامت به جمعیت سلامت و محیط زیست ، هزینه اثر بخشی برنامه هایی نظیر تنظیم خانواده و تداوم مخرب آن بر نرخ باروری می تواند بعنوان یک نمونه ملموس و قابل نقد جدی بدان اشاره کرد .
اینها تنها مثال هایئ کوچک و کلی است که می تواند تجزیه و تحلیل و ارزیابی بیرونی آن دریچه ای بسوی مدیریت یکپارچه در حوزه جمعیت، سلامت و محیط زیست بگشاید تا بیش از این با برنامه ها و مداخله های آنی، نمایشی و مقطعی سرمایه های نسل آینده را در مسیر تخریب طبیعیت، هدر رفت منابع اقتصادی، تغییرات مخرب اقلیمی، جمعیتی و تهدید سلامت هزینه نکنیم.
امروزه و در آستانه 30 اردیبهشت ماه روز ملی جمعیت، یکی از مهم ترین ضرورت های جمعیتی کشور و قبل از ةآنکه دچار بحران نیروی انسانی شویم، دستیابی به نرخ باروری مطلوب حداقل به بالاتراز سطح جانشینی است که می طلبد تا تصمیم سازی و تصمیم گیری ازپشت درب های بسته به کرسی های اندیشه ورزی با نخبگان بازگردد و بخصوص مشورت با متخصصین سلامت باروی، محیط زیست و جامعه شناسی مد نظر قرار گیرد.
بنظر می رسد یکی از مهم ترین نکاتی که برای ترویج و ترغیب غیر مستقیم فرزندآوری می تواند کارا باشد، توجه به قابلیت های ثروت آفرینی محیط زیست، آثار تاریخی فرهنگی و رویکرد تساهل و تسامح در حوزه فرهنگی اجتماعی و بخصوص در رابطه با جوانان است تا با افزایش امید اجتماعی، نشاط وخودباوری، سبب کارآفرینی، رونق اقتصادی و در نتیجه افزایش میل به تشکیل خانواده، استقلال، ازدواج و فرزندآوری بموقع باشد. مدیریت یکپارچه در مسایل مربوط به جمعیت( تربیت نیروی انسانی، نرخ باروری مطلوب، اشتغال و ثروت آفرینی..)، محیط زیست(طبیعت، کوهستان ها، جنگل ها، باغ ها، مزارع، آب، هوا و انرژی های پاک) و سلامت( سلامت جسم وروان، سلامت اجتماعی و فرهنگی) رویکردی جدی است که سیاستگذاران و مدیران را در هر برنامه ای باید دور یک میز جمع کند و در هر پروژه کلیه مؤلفه های فوق لحاظ شود و این مهم میسر نمی شود مگر با توسعه و اعتماد به رهبری جوانان و مشارکت فعال آنان در سیاستگذاری های یکپارچه جمعیت ، محیط زیست و سلامت که می تواند بخشی نگری، حرکت محتاطانه و تک روی های آسیب زا در مدیریت تهدید کننده و خسته کشور را جانی تازه بخشد.
*عضو شورای اسلامی شهر تهران و رییس کمیته محیط زیست شورا
تهرام/7244//1348
کپی شد
