در این یادداشت آمده است: هنرمندانِ حاضر در طرح‌های استقبال از بهار و در راس آنها «بهارستان 98»هر کدام تلاش می‌کنند چهره شهر را در آستانه سالِ نو و بهاری دیگر، تغییری اساسی دهند؛ تغییری که لبخند به ارمغان بیاورد و شادی بیافریند. لبخند و شادی برای مردمی که هدفِ اصلی تمام برنامه‌های استقبال از بهار هستند و هیچ گامی در شهر برداشته نمی‌شود مگر برای جلب رضایتِ آنان.
حضور هنرمندان در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، جز این کارکرد آشکار، یک کارکرد پنهان هم دارد: تعامل و گفتگوی رودرروی مردم با هنرمندان. مردم این روزها در خیابان‌ها، پارک‌ها، میادین، گذرگاه‌ها و حتی بزرگراه‌های شهر، هنرمندانی را می‌بینند که در حال خلقِ اثر هنری خود هستند، اگر خوب دقت کرده باشید، در بسیاری از این معابر همین مردم در حال گفتگو با هنرمندان درباره اهمیت رنگ در شهر، خلق آثار هنری و احتمالا پیشنهادات و انتقاداتِ خود به آنها هستند و به واقع چه چیز زیباتر و مهم‌تر از این گفتگوی دوجانبه؟
از گذشته‌های دور تا امروز، همواره اندیشمندانِ شهری بر اهمیت گفتگو در شهر و ثمراتِ آن بسیار گفته و نوشته‌اند و این حضور، زمینه‌سازی هر چند کوچک برای تحقق امر گفتگو در شهر است. در کنارِ این، هنرِ شهری که در آستانه نوروز در «بهارستان 98» متجلی است، زمینه‌ای می‌شود برای گفتگوی شهروندان با یکدیگر، درباره اهمیت رنگ، نور و هنرهای مدرن در شهر.
تصورش هم زیباست، شهری که شهروندانش در آن با هم گفتگو می‌کنند. گفتگویی که مشارکت به همراه می‌آورد و توسعه. قدم زدن در یک چنین شهری بی‌شک جذاب است و کسی را پشیمان نمی‌کند؛ شهری که آدم‌هایش با هم گفتگو می‌کنند لبریزاست از عقلانیت، تامل، نشاط و حسِ شهروندی.
در گفتگوست که می‌توان نقاط ضعفِ خود و دیگران را شناخت و راهکارهایی برای بهتر شدنِ امور پیشنهاد داد.
در گفتگوهای شهری، چون هدف «نقد» است و نه «نفی»، اصولا آن گفتگو سازنده خواهد بود و هنرمندان را به اجرای کارهایی بهتر برای دوره‌های بعد تشویق می‌کند. همچنین این گفتگو به هنرمندان نشان می‌دهد کارِ آنها تا چه حد مهم است و در تیررسِ چشم‌های تیزبینِ شهروندان و همین موضوع هم در یک جریانِ مدام، به بالا رفتن کیفیتِ آثار هنری در شهر می‌انجامد.همه اینها اهمیتِ «گفتگو» را در شهر به ما نشان می‌دهد، گفتگویی که رقیبی ندارد جز خشونت و نفرت.
به هر میزانی که گفتگو در یک جامعه تعطیل شود، این خشونت و نفرت است که جای آن را می‌گیرد و همین موضوع هم هست که کارکردِ پنهانِ حضورِ هنرمندان در سطح شهر را دوچندان می‌کند.
هدفِ ما در اکران‌های هنری و اجرای آثارِ هنری در سطح شهر در کنارِ زیبایی و حالِ خوبِ مردم، یکی هم همین تعاملِ نزدیک شهروندان با هنرمندان است. امید که با مشارکتِ هر دو طیف یعنی مردم و هنرمندان، بتوانیم به این مهم دست یابیم. به امیدِ آن روز...
تهرام/9343
انتهای پیام حضور هنرمندان در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، جز این کارکرد آشکار، یک کارکرد پنهان هم دارد: تعامل و گفتگوی رودرروی مردم با هنرمندان. مردم این روزها در خیابان‌ها، پارک‌ها، میادین، گذرگاه‌ها و حتی بزرگراه‌های شهر، هنرمندانی را می‌بینند که در حال خلقِ اثر هنری خود هستند، اگر خوب دقت کرده باشید، در بسیاری از این معابر همین مردم در حال گفتگو با هنرمندان درباره اهمیت رنگ در شهر، خلق آثار هنری و احتمالا پیشنهادات و انتقاداتِ خود به آنها هستند و به واقع چه چیز زیباتر و مهم‌تر از این گفتگوی دوجانبه؟
از گذشته‌های دور تا امروز، همواره اندیشمندانِ شهری بر اهمیت گفتگو در شهر و ثمراتِ آن بسیار گفته و نوشته‌اند و این حضور، زمینه‌سازی هر چند کوچک برای تحقق امر گفتگو در شهر است. در کنارِ این، هنرِ شهری که در آستانه نوروز در «بهارستان 98» متجلی است، زمینه‌ای می‌شود برای گفتگوی شهروندان با یکدیگر، درباره اهمیت رنگ، نور و هنرهای مدرن در شهر.
تصورش هم زیباست، شهری که شهروندانش در آن با هم گفتگو می‌کنند. گفتگویی که مشارکت به همراه می‌آورد و توسعه. قدم زدن در یک چنین شهری بی‌شک جذاب است و کسی را پشیمان نمی‌کند؛ شهری که آدم‌هایش با هم گفتگو می‌کنند لبریزاست از عقلانیت، تامل، نشاط و حسِ شهروندی.
در گفتگوست که می‌توان نقاط ضعفِ خود و دیگران را شناخت و راهکارهایی برای بهتر شدنِ امور پیشنهاد داد.
در گفتگوهای شهری، چون هدف «نقد» است و نه «نفی»، اصولا آن گفتگو سازنده خواهد بود و هنرمندان را به اجرای کارهایی بهتر برای دوره‌های بعد تشویق می‌کند. همچنین این گفتگو به هنرمندان نشان می‌دهد کارِ آنها تا چه حد مهم است و در تیررسِ چشم‌های تیزبینِ شهروندان و همین موضوع هم در یک جریانِ مدام، به بالا رفتن کیفیتِ آثار هنری در شهر می‌انجامد.همه اینها اهمیتِ «گفتگو» را در شهر به ما نشان می‌دهد، گفتگویی که رقیبی ندارد جز خشونت و نفرت.
به هر میزانی که گفتگو در یک جامعه تعطیل شود، این خشونت و نفرت است که جای آن را می‌گیرد و همین موضوع هم هست که کارکردِ پنهانِ حضورِ هنرمندان در سطح شهر را دوچندان می‌کند.
هدفِ ما در اکران‌های هنری و اجرای آثارِ هنری در سطح شهر در کنارِ زیبایی و حالِ خوبِ مردم، یکی هم همین تعاملِ نزدیک شهروندان با هنرمندان است. امید که با مشارکتِ هر دو طیف یعنی مردم و هنرمندان، بتوانیم به این مهم دست یابیم. به امیدِ آن روز...
تهرام/9343
کپی شد
