حمایت از تشکلی به نام شورای فرهنگی روستا که در آن افراد با اندیشهها و سلایق متفاوت عضویت دارند راهبردی ترین کار فرهنگی محسوب میشود که پیامد های ان به نوعی بازگشت به آداب و سنن ایرانی اسلامی و مفهوم ایرانشهری است.
به گزارش خبرنگار ایلنا ،جوادآباد بزرگترین بخش استان تهران است و همواره پهناور بودنش را با داشتن تعداد زیادی روستا به رخ ورامین، قرچک و پیشوا کشیده است اما دستمایه این گزارش توسعه پایدار برخی روستاهای جوادآباد است، توسعهای که با مشارکت بخش خصوصی ،مشارکت مردمی و پیگیری مسئولان شهری انجام شده است.
محمد حیدری بخشدار جوادآباد درباره روند این تغییرات در جوادآباد و روستاهای آن به خبرنگار ایلنا گفت: زندگی روستایی با تمام زیباییهایش رو به سوی تحول دارد، مخصوصا در دو سال اخیر که میزان این تحولات زیاد بوده است، سال قبل سال پرکار و پربار در حوزه دهیاریها بوده است و مجموعه وزارت کشور و شهرداریها و دهیاریها تمام تلاش خود را در تحقق شعار سال به کار بستند و باید بگویم این تغییرات در تاریخ تحولات روستایی که در همه زمینههای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و عمرانی بود، بی سابقه بوده است.
حیدری سال 96را نقطه عطف این تحولات دانست و افزود : در این سال تخصیص اعتبار مالیات بر ارزش افزوده به دستور دولت و مصوبات مجلس برای توسعه پایدار روستاها انجام و مستقیما این بودجه به حساب دهیاریها واریز شد. سال گذشته ، سال احیای روستاها و پویایی دهیاریها در انجام پروژههای فرهنگی ،عمرانی و کارآفرینی بود .آسفالت، گازرسانی، اصلاح شبکه آبرسانی، راهاندازی کارگاههای اشتغال در راستای کاهش بیکاری و کاهش مهاجرت و تشکیل کمیتههای بانوان بخشی از این اقدامات است.
وی با بیان این که اقدامات عمرانی و فرهنگی در روستاها تعطیلناپذیر است گفت:25 روستا از حداقل امکانات رفاهی برخوردار شدند و وقت آن است که دهیاران با تلاش بیشتر در پی مشارکتی سازنده با بخش خصوصی به منظور استفاده از فرصتهای سرمایهگذاری برای توسعه پایدار روستا باشند.
حیدری با بیان این که توجه دهیاری به امر سرمایهگذاری باعث شد اشتغالزایی واقعی در سطح روستاها شکل بگیرد،افزود: اگر روستائیان ما با همان تکنولوژی معمولی بتوانند کشاورزی را رونق ببخشند؛ اولا روستاها را دارای درآمد پایدار کردهایم؛ ثانیا کشور از لحاظ محصولات غذایی و کشاورزی خود اتکا میشود و ثالثا در مراحل بعدی میتوانند محصولاتشان را صادر کنند .
وی اضافه کرد : در دو سال اخیر تلاش کردیم کارگاههای مختلف را با مشارکت بخش خصوصی توسعه دهیم مثلا در یک روستا 20نفر در یک کارگاه دوزندگی مشغول به کار شدند و البسه مناسب با کیفیت بالا تولید می کنند. جالب تر اینکه به ارگانهایی چون بهزیستی و کمیته امداد در جهت خودکفایی افراد کمک شده است و بسیاری از افراد تحت پوشش در این کارگاهها به کار گرفته شدهاند و تعداد زیادی مددجوی تحت پوشش این دو نهاد با توسعه صندوقهای حمایتی ( از جمله صندوق خرد زنان روستایی) وامهایی را دریافت و به امر اشتغال و راهاندازی کسب وکار روی آوردند و وابستگی خود را به این دو نهاد کاهش دادند.
بخشدار جوادآباد در ادامه به تفاهمنامهای با پست بانک اشاره کرد و گفت: جهت همکاری متقابل دهیاران و پست بانک تفاهمنامهای وجود دارد که بر اساس آن حسابهای دهیاریها در پست بانک متمرکز شده و پس از مدتی وامهای کم بهره دریافت کنند همچنین دهیاران میتوانند به عنوان اشخاص حقوقی با ثبت نام در سامانه کارا (وام اشتغال) و تسهیلات مناسب را دریافت کنند و وارد بحث تولید شوند و یا مانند روستای محمد عربها در تولید برق گامی نوین بردارند و یا تولید گلهای زینتی و دارویی، تولید گوشت از طریق گوسفندهای چهارقلوزا، پرورش زالو که خود کسب و کار جدیدی است و تولید چیپس میوه که دارای ارزش افزوده بسیاری است بهره ببرند.
استقبال مردم از بخش خصوصی
ایشان در رابطه با تاثیرات بخش خصوصی در کاهش بیکاری روستاها نیز گفت: ورود بخش خصوصی که تشکیل کارگاههای کارآفرینی و تولید سبزیجات خانگی و گیاهان خانگی را در پی داشته است مورد استقبال مردم روستاها بوده است و در این زمینه هم بخش خصوصی منتفع بوده است و هم دهیاریها به توسعه پایدار رسیدهاند و این توسعه پایدار بهترین اتفاق برای دهیاری است و بهتر است دهیاریها روی پای خود بایستند و از محل درآمدهای پایدار هزینههای خود را در امور عمرانی و فرهنگی تامین کنند.
بخشدار جوادآباد در ادامه مشارکت دهیاریها در امر ساخت زیربناهای فرهنگی از طریق آموزش و پرورش و ساخت کلانتری برای روستاها را که ضریب امنیت را بالا برده و دست دزدان را از مال مردم کوتاه میکند را خواستار شد و افزود: با وجود 45هزار جمعیت در شهر و روستاهای بخش جوادآباد که شامل 20هزار اتباع بیگانه است لازم زمینهای برای ظهور ظرفیتهای خوب و مثبت انسانی برای این بخش از افراد جامعه فراهم شود.
وی در پایان افزود: حمایت از تشکلی به نام شورای فرهنگی روستا که در آن افراد با اندیشهها و سلایق متفاوت عضویت دارند راهبردی ترین کار فرهنگی محسوب میشود که درآن تصمیمات سازنده برای فرهنگ روستایی و عشایری و صنایع دستی و بومگردی و بازگشت به آداب و سنن ایرانی اسلامی گرفته میشود و هر چقدر فرهنگ جامعه روستایی غنی باشد اوقات فراغت جوانان غنیتر خواهد شد.