بیست و هفتم مهرماه سال 44 بود و چند روزی از ورود امام به نجف و استقبال گسترده از ایشان می گذشت که امام تصمیم گرفتند برای بازدید به دیدار علمای نجف بروند.
به گزارش خبرنگار جماران، بیست و سوم مهرماه سال 44 یعنی زمانی که امام خمینی (س) بعد از تبعید به عراق وارد نجف شدند، مورد استقبال گسترده ای قرار گرفتند. در کتاب زندگینامه آیت الله سید مصطفی خمینی آمده است:
مقصد نهایی پدر و پسر مبارز در عراق، نجف اشرف بود. شیخ نصرالله خلخالی در نجف برای آنها منزلی با اسباب و اثاثیه مورد نیاز تدارک دیده بود. عاقبت عصر جمعه 23 مهر 1344، امام و حاج آقا مصطفی همراه کاروان عظیمی، رهسپار نجف شدند. پس از ورود به نجف، ابتدا به زیارت حرم علوی شتافتند، آنگاه راهی خانه ای که در خیابان رسول، کوچه شربه ای ها اجاره شده بود، شدند.
در نخستین شب ورود، برخی علمای بلندپایه و مطرح نجف از جمله، آیت الله شاهرودی و آیت الله خویی و شماری از علمای حوزه علمیه نجف از آنها دیدار کردند. آیت الله سید محسن حکیم نیز در دومین شب ورود آنها به دیدارشان رفت. در کلیه مراحل انتقال امام و حاج آقا مصطفی به عراق تا استقرار در نجف، تلاش های پنهانی وجود داشت که ورود آنها را عادی جلوه دهد و در نهایت، نگذارند استقبال باشکوهی صورت گیرد.(برشی از کتاب زندگینامه و مبارزات آیت الله سید مصطفی خمینی؛ ص 88-89)
شب بیست و هفتم مهرماه امام برای بازدید به دیدار علما و مقامات روحانی رفتند و با آقایان حکیم، شاهرودی و خویی ملاقات کردند. در ملاقات با آقای حکیم گفت و گویی بین این دو بزرگوار صورت گرفت که بیانگر موقعیت سنجی و استفاده درست از فرصت ها توسط امام و تفاوت نگاه این بزرگواران بود. در این گفت و گو بعد از اشاره امام به نقش مردم و صداقت و راستی آنها در راه اسلام، آیت الله حکیم فرموده بود: من که نمی بینم کسی را داشته باشم که اگر اقدامی کردیم تعقیب کند.
امام پاسخ داده بود: شما اقدام و قیام کنید من اولین کسی خواهم بود که از شما تبعیت خواهم کرد و در آخر آقای حکیم لبخندی می زنند و سکوت می کنند.( برشی از کتاب روزنگار؛ زندگی و تاریخ سیاسی اجتماعی امام خمینی(س))
