پر کار بود. هر کاری که کسی نبود تا به انجامش برساند، به او می سپردیم. با کمال میل می پذیرفت و انجامش می داد. اصلا هر جا مایوس می شدند به سراغش می رفتند و او می پذیرفت.
به گزارش خبرنگار جماران، یک سالی از شهادت محمد علی رجایی، رئیس جمهور و محمد جواد باهنر، نخست وزیر می گذشت. قرار بود روزنامه کیهان ویژه نامه ای به این مناسبت تهیه کند. از مهم ترین گفت و گوهایی که در این ویژه نامه منتشر شد، مصاحبه با آیت الله خامنه ای بود که پیش از این دو شهید بزرگوار هدف حمله تروریستی قرار گرفته بود و با انفجار بمب به هنگام سخنرانی مجروح شده بود. در این گفت و گو آمده است:
شهید عزیزمان [باهنر] یکی از چهره های برجسته و استثنایی انقلاب و تاریخ ما بوده است. چیزی که نقش این شهید بزرگوار را بیشتر در ذهن انسان برجسته می کند، این بود که با داشتن این همه نقش هیچ تظاهری نداشت. آن روزی که بیشترین کار را در شکل دادن به ذهن دانش‌آموزان دبستان ها و دبیرستان ها انجام می داد و بیشترین نقش را ایفا می کرد به صورت یک معلم معمولی رفت و آمد می کرد و هیچ کس از مبارزین و انقلابیون به اهمیت این نقش آگاه نبود مگر افراد ویژه‌ای.
از دوران های پیش از شروع نهضت انقلابی مردم مسلمان به رهبری امام خمینی، یعنی از سال‌های ۳۵ و ۳۶، شهید باهنر کار بزرگ خودش را در زمینه سازی و طرح‌ریزی انقلاب بزرگ ما آغاز کرد. به کمک چند تن از برادران، من جمله برادرمان آقای هاشمی رفسنجانی، یک نشریه ای را در قم به وجود آوردند که بیشترین نقش را در آن نشریه، شهید باهنر بر عهده داشت که به نام «مکتب تشیع» بود. نشریه ای که دستگاه پس از گذشت مدت کوتاهی، نهایت حساسیت را نسبت به آن پیدا کرد و به دنبال این جریان عظیم اسلامی و آب گوارا و روح‌بخش مکتب اسلام، شهید باهنر مرتب تا ساعتی که به شهادت رسید، خدمات ارزنده خودش را برای انقلاب و برای خدمت به مردم انجام داد.
در مورد کارهای حزبی و کارهای سیاسی، باید بگویم ایشان جزو کسانی بود که از نخستین روز تشکیل و تکمیل اندیشه یک دستگاه و یک سازمان سیاسی - اسلامی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تحقق پیدا کرد، مرحوم باهنر داخل بود و نقش داشت. در اولین جلسه ای که گذاشتند مرحوم باهنر، حضور و نقش بسیار فعالی داشت و برای اینکه پایه های حزب را بریزد، وقت زیادی را صرف کرد و کار زیادی انجام داد. و بعد از پیروزی انقلاب، برای اینکه اندیشه های اسلامی به صورت قالب های قابل قبولی که در ذهن جوانان و دانشجویان و دانش‌آموزان و افراد انقلابی دربیاید، باهنر کارهای شبانه‌روزی و پر زحمتی انجام داد. خصوصیات اخلاقی این شهید عزیز مجموعا یک خصوصیات برجسته ای است. یکی از بزرگترین آن‌ها همان بود که اشاره کردم. مرد بی‌تظاهری بود. هیچ‌کس از ظاهر آرام او نمی فهمید که در باطن و ذهن او، در اندیشه مواج او، چه می گذرد. به حق یکی از متفکرین و تئوریسین ها و ایدئولوگ های این انقلاب بود و شاید تا زمانی که زنده بود، هیچ‌کس به درستی نمی دانست و الان هم گمان نمی کنم به جز عده ای از دوستان نزدیک او کسانی که با او کار می‌کردند، به عظمت مکنونات علمی او آشنا باشد.
نوشته های زیادی داشت. کتاب‌های زیادی را تنظیم کرده بود. جزوه های زیادی نوشته بود که غالبا بدون نام بود و مدت‌ها در دست مردم می گشت و دانش‌آموزان از آن استفاده می کردند و کسی نمی دانست که پدیدآورنده و خلاق این‌ها شهید باهنر است.
ارتباطات نزدیکی با شهید مطهری و شهید بهشتی داشت و هر دو برای ارزش فکری و قدرت تفکر علمی او ارزش زیادی قائل بودند و احترام زیادی داشتند. من فراموش نمی کنم که مرحوم بهشتی در اغلب فعالیت های فرهنگی و علمی خودش، به شهید باهنر اتکا می کرد و روی آن حساب می نمود. هر جا که او کار می کرد شهید باهنر بایستی حتما در کنار او می بود، لذا در همه فعالیت های علمی و فکری شهید بهشتی، شهید باهنر بوده، جز آن مدتی که مرحوم بهشتی در خارج از کشور بود.
به هر حال، یک شخصیت برجسته و یک انسان پر مغز و کم تظاهر و یک انسان زبده و طراح و آینده‌نگر در قالب یک موجود معصوم و کم‌حرف، بی‌تظاهر، بی‌توقع، پر کار و پر تلاش جلوه کرده بود.
از جمله خصوصیات دیگر شهید باهنر که نمی‌توانم نگویم، پرکاری او بود. ما در شورای انقلاب، در حزب، در کارهای فکری و علمی قبل از انقلاب، هر کاری که فکر می‌کردیم، کسی نیست که متصدی آن کار باشد، به مرحوم باهنر محول می‌کردیم و ایشان با کمال میل قبول می‌کرد، طبیعی است که همه کار زیادی داشتند و از پذیرفتن کار جدید سر باز می‌زدند. وقتی که در کار جدید از همه مایوس می‌شدند، به سراغ شهید باهنر می‌رفتند و آنجا مایوس نمی‌شدند.
برگرفته از سایت نوید شاهد
