امام خمینی (س) با استناد به روایتی یادآور شده است که امام سجاد (علیه السلام) از ترس خدا می گریست و در حال نماز رنگش زرد می شد و شیفته و غرق عبادت بود.
به گزارش خبرنگار جماران، پنجم شعبان المعظم سال 38 قمری بود که حسین بن علی علیهما السلام را فرزند پسری عنایت کردند که نامش را به عشق پدرش، علی گذاشت. علی بن حسین علیهما السلام امام چهارم شیعیان بودند که شیوه ای متفاوت را در مبارزه با دشمنان و بنی امیه در پیش گرفتند. امام خمینی(س) در مواقع مختلف به بیان ویژگی های وجود نازنین آن حضرت پرداخته اند که در ادامه به آن اشاره شده است:
امام خمینی (س) امام سجاد (علیه السلام) را از بزرگترین نعمت های ذات مقدس خداوند بر بندگان شمرده و یادآور شده است که حق تعالی آن سرور را از عالم قرب و قدس برای معرفی راه های بندگی خود به بندگان به امامت برگزید.(۱) امام خمینی (س) با اشاره به گوشه ای از معارف بلند اعتقادی و قرآنی در سخنان امام سجاد (علیه السلام)(۲) یادآور شده است که ایشان در مرتبه اعلای ایمان و یقین قرار داشت دائم الحضور در نزد حق و منقطع از غیر بود.(۳) ایشان خاطرنشان کرده که امام سجاد (علیه السلام) به تلاوت قرآن و تدبر در معانی آن توجه ویژه داشت، قرآن را با صدای خوش تلاوت می کرد، چنان که رهگذران با شنیدن صدای حضرت، متوقف می شدند و برخی از نیکویی صدای حضرت بیهوش می شدند.(۴) امام خمینی (س) با استناد به روایتی یادآور شده اند که امام سجاد (علیه السلام) از ترس خدا می گریست و در حال نماز رنگش زرد می شد و شیفته و غرق عبادت بود(۵) و عبادت های خود را در برابر عبادت های جد خود امیرالمؤمنین (علیه السلام) ناچیز می شمرد و می فرمود چه کسی طاقت دارد همانند علی (علیه السلام) عبادت کند.(۶)
به اعتقاد امام خمینی (س) گریه و زاری و مناجات و عجز و ناله های امام سجاد (علیه السلام) دل را به درد می آورد و گریه های آن حضرت در درگاه خداوند برای تعلیم دیگران نبود، بلکه آن نیایش ها و گریه ها نشان دهنده حالت خشوع و خشیت از خداوند بود.(۷) به اعتقاد ایشان دعاهای امام سجاد (علیه السلام) دعوت به توحید، تزکیه نفس و ساختن مردم برای رسیدن به کمال و دعوت به خلوت کردن با خدا بود و در غالب دعاهای لطیف، آداب عبودیت را به بندگان خدا آموزش می داد.(۸) امام خمینی (س) صحیفه سجادیه را زبور آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) معرفی کرده و به تعلق آن به شیعیان افتخار کرده است. ایشان از این کتاب شریف به صحیفه نورانیه الهی و نازل شده از عقل نورانی سید الساجدین (علیه السلام) و لطیفه الهی تعبیر کرده و آن را برای خلاصی بندگان از زندان طبیعت و فهمیدن ادب عبودیت و قیام در خدمت ربوبیت سودمند می داند.(۹)
(۱) خمینی، روح الله، آداب الصلاة، ص۱۵۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸/ عالم قرب
(۲) خمینی، روح الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۱۰۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری/ قال مولینا
(۳) خمینی، روح الله، صحیفه امام، ج۲۰، ص۲۶۹، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۹/ حضور در مقابل
(۴) خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۵۰۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸/ صوت حسن
(۵) خمینی، روح الله، آداب الصلاة، ص۱۱۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸/ رنگش زرد
(۶) خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۴۴۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸/ الصحف التی
(۷) خمینی، روح الله، جهاد اکبر، ص۵۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۷/ برای تعلیم؛ خمینی، روح الله، صحیفه امام، ج۲۰، ص۲۶۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۹/ از معاصی
(۸) خمینی، روح الله، صحیفه امام، ج۱۸، ص۴۲۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۹/ مردم را بسازند؛ خمینی، روح الله، آداب الصلاة، ص۱۵۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸/ تعلّم کنند
(۹) خمینی، روح الله، آداب الصلاة، ص۱۷۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸/ صحیفه نورانیّه؛ خمینی، روح الله، دانشنامه امام خمینی (س)، ج۷، ص۴۴۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۴۰۰.
