آزادی زنان، موقعیت آنان و فعالیت های سیاسی و اجتماعی شان از جمله مسائل مهمی بود که خبرنگاران خارجی، به مطرح کردن آن در دیدار با امام می پرداختند. لوسین ژرژ، خبرنگار لوموند فرانسه به روایت دیدار خود با امام در نجف پرداخته است.
به گزارش خبرنگار جماران، مساله حضور زنان در اجتماع، فعالیت های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی شان از جمله مسائل مهمی بود که هم پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و چه پس از آن، مورد بحث و پرسش از امام خمینی (س) بود طوری که خبرنگاران به هنگام حضور در محل اقامت ایشان در نوفل لوشاتو، این موضوع را از جهت های مختلف مورد کند و کاو قرار می دادند.
دکتر فاطمه طباطبایی، عروس امام خمینی(س) که در ایام حضور امام، از نزدیک در جریان دیدارهای ایشان بود، به این مساله از نگاه خبرنگاران پرداخته و چنین ذکر خاطره کرده است:
مساله زنان از جمله مسائلی بود که تقریبا بیشتر گزارشگران به صورت های متفاوت درباره آن از امام می پرسیدند. خبرنگاری از امام پرسید: آیا اسلام با آزادی زنان مخالف است؟ نظر شما در این باره چیست؟
امام گفتند: اسلام هرگز با آزادی زنان مخالفتی ندارد، بلکه اسلام خود پایه گذار آزادی زنان است. بعضی از این پرسش و پاسخ ها برای همسایگان ترجمه می شد و از آن هایی که خوششان می آمد از ما می خواستند که توضیح بیشتری برایشان بدهیم.
آنها با دیدن زنان و دانشجویان زنی که در دفتر امام مشغول فعالیت بودند همچنین زنان تحصیل کرده ای که با پوشش کاملا اسلامی چه از ایران و چه از کشورهای دیگر به دیدار امام می آمدند و آزادانه با ایشان صحبت می کردند، آزادی زن مسلمان را باور می کردند.
یک روز با آنها درباره برخی از احکام اسلامی صحبت کردیم. از جمله اینکه پس از ازدواج و آغاز زندگی مشترک، مخارج زندگی با مرد است و زن هیچ گونه وظیفه ای در این باره ندارد، شگفت زده شده بودند و به شوخی از ما خواستند شوهری ایرانی برای آنها پیدا کنیم. (اقلیم خاطرات؛ ص 519-520)
لوسین ژرژ (خبرنگار روزنامه فرانسوی لوموند) در چهارم اردیبهشت ماه سال 57 یعنی زمانی که امام خمینی (س) در نجف حضور داشتند، درباره مسائل سیاسی، اجتماعی ایران با ایشان به گفت و گو پرداخت. وی در بخشی از این گفت و گو مساله زنان را پیش کشید و امام پاسخ دادند:
«در خصوص زنان، اسلام هیچ گاه مخالف آزادی آنان نبوده است، برعکس اسلام با مفهوم زن به عنوان شیء مخالفت کرده است و شرافت و حیثیت او را به وی باز داده است. زن مساوی مرد است. زن مانند مرد آزاد است که سرنوشت و فعالیت های خود را انتخاب کند؛ اما رژیم شاه است که با غرق کردن آنها در امور خلاف اخلاق، می کوشد تا مانع آن شود که زنان آزاد باشند. اسلام شدیداً معترض به این امر است. رژیمْ آزادی زن را البته نظیر آزادی مرد از میان برده و پایمال ساخته است. زنان مانند مردان زندان های ایران را پر کرده اند. در اینجاست که آزادی آنها در معرض تهدید و در خطر قرار گرفته است. ما می خواهیم که زنان را از فساد، که آنان را تهدید می کند، آزاد سازیم.» (صحیفه امام؛ ج 3، ص 370)
او در ابتدای گزارشش از این دیدار درباره امام نوشته است:
آیت اللّه خمینی از سال 1963 به حال تبعید در عراق به سر می برد. در روز 29 اکتبر 1977 مرگ مشکوک پسر ایشان در عراق و انتشار مقالۀ توهین آمیزی علیه آیت اللّه خمینی در روزنامه های دولتی، منشأ عصیان و طغیانی شد که پس از آن تاریخ، نیروهای مذهبی را علیه شاه به طور جدی تری به حرکت درآورد. هر چند آیت اللّه خمینی که از مخالفان سرسخت رژیم شاهنشاهی است، مرتباً بیانیه ها و اعلامیه هایی خطاب به مردم صادر می کنند و آنها را به قیام و عصیان فرا می خوانند ولی هیچ گاه تا کنون با مطبوعات خارجی مصاحبه ای به عمل نیاورده اند. ایشان در تبعیدگاه خود ـ نجف (عراق) ـ فرستادۀ مخصوص لوموند را به حضور پذیرفت.
آیت اللّه خمینی با چهره ای لاغر که محاسنی سفید آن را کشیده تر می کرد، با بیانی متهورانه و لحنی آرام، به مدت دو ساعت با ما سخن گفت. حتی وقتی به این مطلب و تکرار آن می پرداخت که ایران باید خود را از شرّ شاه خلاص کند و نیز هنگامی که به مرگ پسرش اشاره می کرد، نه آثار هیجان در صدایش دیده می شد و نه در خطوط چهره اش حرکتی ملاحظه می گردید. وضع رفتار و قدرت تسلط و کفّ نفس او خردمندانه بود. آیت اللّه به جای آنکه با فشار بر روی کلمات، ایمان و اعتقاد خود را به مخاطبش ابلاغ کند، با نگاه خود چنین می کرد، نگاهی که همواره نافذ بود؛ اما هنگامی که مطلب به جای حساس و عمده ای می رسید، تیز و غیر قابل تحمل می شد. آیت اللّه، عزمی راسخ و کامل دارد و در صدد قبول هیچ گونه مصالحه ای نیست. مصمم است که در مبارزۀ خود علیه شاه تا پایان پیش برود... .
در حال حاضر در ایران و به نام همین پارسای زاهدِ 76 ساله است که قیام های متعدد به وقوع می پیوندد. این قیام ها که عناوین و موضوعات مذهبی دارند خیلی بیشتر از آنچه جبهۀ مخالف چپْ رژیم شاه را به خطر بیندازد، رژیم مذکور را به طور جدی به خطر انداخته است.
