به نظر می رسد سیاست خارجی ترامپ و سیاست خارجی بقیه اعضا در دولتش که مورد حمایت حزب جمهوری خواه هم قرار دارد، از یکدیگر متمایز باشد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: در 5 روز اخیر، رئیس جمهور ترامپ از «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی برای «نامه زیبا»یش تشکر کرد، «دیدار عالی» خود با «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه را یادآوری کرد و پیشنهاد دیدار بدون پیش شرط با «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران را مطرح کرد.
اما در همین 5 روز مذکور، وزارت خزانه داری آمریکا یک بانک روسی را به اتهام کمک به کره شمالی در فعالیت های مرتبط با تسلیحات تحریم کرد. «مایک پومپئو» وزیر خارجه شرط و شروط سخت گیرانه برای هرگونه تعامل با ایران را فهرست وار ارائه کرد. و در نهایت مقام های ارشد اطلاعاتی دولت او هم قول دادند که با دخالت روسیه در انتخابات میان دوره ای به سختی مقابله کنند، در حالی که جمهوری خواهان سنا هم لایحه ای را پیش بردند که تحریم های جدید سختی را علیه مسکو اعمال می کند.
به نظر می رسد سیاست خارجی ترامپ و سیاست خارجی بقیه اعضا در دولتش که مورد حمایت حزب جمهوری خواه هم قرار دارد، از یکدیگر متمایز باشد. این هفته، این دو سیاست کاملا متمایز از یکدیگر ظاهر شد. چه در قبال روسیه، ناتو، ایران یا کره شمالی، کارکنان ترامپ و حزب او پیام های به شدت متفاوتی از پیام های شخص رئیس جمهور ارائه دادند.
«ولی آر. نصر» رئیس «مدرسه مطالعات پیشرفته بین المللی» در دانشگاه «جان هاپکینز» در این خصوص می گوید: «بین آنچه رئیس جمهور و آنچه دولت او می گوید، ناهماهنگی مشهودی وجود دارد و این موضوع مورد توجه متحدان و دشمنان آمریکا در جهان قرار گرفته است.»
چشمگیرترین مورد این ناهماهنگی ها در واکنش های متمایز دولت ترامپ و جمهوری خواهان به آخرین نگرانی ها از توطئه دولت روسیه برای دخالت در انتخابات میان دوره ای همچون انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، دیده شد.
در روز پنجشنبه کاخ سفید شماری از مقامات ارشد را جمع کرد تا به تشریح اقدامات لازم برای مقابله با چنین مداخله احتمالی بپردازند. در این جمع، رئیس جمهور به شکل واضحی غایب بود.
در کنگره، جمهوری خواهان به دموکرات ها پیوستند تا تحریم های جدیدی را علیه روسیه اعمال کنند؛ تحریم هایی که «لیندسی گراهام» نماینده جمهوری خواه کارولینای جنوبی از آن به عنوان «سخت ترین تحریم های اعمال شده» یاد کرد.
«آر. نیکلاس برنز» نماینده سابق آمریکا در ناتو در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون و جورج دبلیو بوش گفت: «این مهم است که تیم امنیت ملی ما در مورد مقابله با دخالت روسیه در انتخابات های ما صحبت می کنند. اما پوتین تا زمانی که سخت گیری ترامپ را مشاهده نکند، اقدامات خود را در قبال این مسئله و یا کریمه متوقف نخواهد کرد. تا آن زمان، او ترامپ را ضعیف خواهد دید.»
اختلاف نظر میان ترامپ و کارکنانش به کشورهایی نظیر ایران هم گسترش یافته؛ کشوری که نه او و نه مشاورانش به دنبال روابط گرم با آن نیستند. اعلام آمادگی ترامپ برای گفت و گوی «بدون قید و شرط» با ایران، دیگر مقامات از جمله پومپئو را بر آن داشت تا مواضع خود را در قبال این کشور تندتر کنند.
پومپئو بلافاصله سه پیش شرط برای تعامل با ایران مطرح کرد. برای او و همچنین «نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل دلایل دیگری هم برای مخالفت با مواضع ترامپ وجود دارد: آنها هم جاه طلبی های سیاسی طولانی مدت خود را دارند و نمی خواهند از پایگاه سنتی جمهوری خواهان فاصله بگیرند.
دوستی با ایران یا روسیه، چیزی نیست که جریان اصلی جمهوری خواهان با آن مثبت رفتار کند، در نتیجه شاید جای تعجب نباشد که پومپئو قانونگذار سابق ایالت «آرکانزاس» و عضو تی پارتی (جناح محافظه کار حزب جمهوری خواه) موضع سرسختانه خود علیه این کشور را رها نمی کند.
مقامات دولت ترامپ از دیرباز این گونه استدلال کرده اند که رهبران خارجی باید بر سیاستگذاری ها تمرکز کنند، نه بر پست های توئیتری و بیانیه های گاه و بی گاه او. برای مثال وزارت خزانه داری روز جمعه یک بانک روسی را تحریم کرد.
اما هدف از این گام ها، ممانعت از اقدامات بعدی ترامپ است.اما اقدام ترامپ در هلسینکی نشان داد که چنین کاری چقدر دشوار است.
ترامپ در روز پنجشنبه نیز از کیم به دلیل بازگرداندن بقایای اجساد سربازان آمریکایی در جنگ کره تشکر کرد و برای دیدار با رهبر کره شمالی اعلام آمادگی کرد. چنین مواضعی کار پومپئو به عنوان مذاکره کننده ارشد آمریکا در گفت و گوها با کره شمالی را سخت تر می کند.
«دانیل آر. راسل» مشاور سابق وزارت خارجه در امور آسیای شرقی می گوید: «چنین موضع گیری هایی باعث می شود تا کره ای ها ترامپ را رئیس جمهوری ببینند که موضع گیری های سختگیرانه تندروهای کشورش را نادیده می گیرد. بنابراین آنها تنها به دنبال قرارداد بستن با او خواهند بود. تعامل با کره ای ها هیچگاه آسان نبوده، اما چنین مواضعی کار پومپئو را سخت تر می کند.»
