«ترامپ2» و وعده های توخالی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، واشنگتن پست در سرمقاله خود نوشت: «آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» که روز یکشنبه به عنوان رئیس جمهور بعدی مکزیک انتخاب شد، محصولی از چپ گرایی سیاسی است، اما پیروزی او بخشی از داستان جهانی ظهور رهبران پوپولیست است. لوپز اوبرادور، مانند بسیاری از آنها، از جمله رئیس جمهور ترامپ، وعده داده است که بنیاد سیاسی خود را لغو کند، می گوید که به تنهایی قادر به تحقق وعده های بی شمار خود است و تمامی رسانه ها، دادگاه ها، گروه های  مدنی و دیگران را که ممکن است قدرت شخصی او را زیر ذره بین ببرند، هدف حملات خود قرار داده است. رهبر نوظهور مکزیک همانند سایر پوپولیست ها مبهم و گاهی اوقات در مورد سیاست های خاصی که ممکن است دنبال کند،  متناقض است؛ این در حالی است که حتی تاکید می کند که در مقایسه با دستاورد استقلال مکزیک، «تحول» را به ارمغان خواهد آورد. در این راه، او مطمئنا شکست خواهد خورد؛ اما سوال این است که او تا چه حد می تواند به سیستم دموکراتیکی که او را به قدرت رسانده است، آسیب وارد کند.

لوپز اوبرادور، که در انتخابات های ریاست جمهوری پیشین از پذیرش شکست اش سرباز زده بود، این بار بدون هیچ مدرکی مدعی شد که در این انتخابات هم ممکن است آراء او به سرقت برود. اما رای گیری آزاد و منصفانه بود و رقبای او هم به سرعت و با روی باز شکستشان را پذیرفتند. حزب جدید منتخب او، احتمالا اکثریت در هر دو مجلس را به دست می آورد، و همین مسئله باعث می شود او در مقایسه با روسای جمهور پیشین قدرت بیشتری را در اختیار بگیرد. مقیاس پیروزی کمتر نشان دهنده حمایت گسترده از یک سیاستمدار حرفه ای 64 ساله است تا شکست احزاب سنتی مکزیک، که در دو دهه گذشته به شکل سریالی در جلوگیری از افزایش خشونت و فساد بومی و یا رشد سریع اقتصادی شکست خورده بودند.

لوپز اوبرادور قول داده است «فساد را از بین ببرد، نه کاهش دهد»، هرچند او نگفته است که چگونه این کار را انجام می دهد. به همین ترتیب، او توضیح نداده است که چگونه می تواند آمار قتل و خشونت را کاهش دهد، گرچه به قانونی کردن شماری از مواد مخدر اشاره کرده است. او قول داده است ده ها میلیارد دلار در هزینه های جدید در برنامه های اجتماعی صرف کند، در حالی که ادعا می کند بر بدهی های مکزیک نخواهد افزود. او بیشتر شبیه ترامپ است که وعده کاهش مالیات بدون افزایش کسری بودجه را داده بود.

ممکن است قول لوپز اوبرادور برای انجام اصلاحات رادیکالی، مسیر پیشرفت سخت پیشینیانش در تغییر مکزیک به سمت دموکراسی لیبرال مدرن را به سمت معکوسی سوق دهد. رئیس جمهور جدید وعده داده است که یک اصلاحات آموزشی برجسته را کنار بگذارد و احتمالا خصوصی سازی اندک در بخش نفت را آهسته تر پیش ببرد. او می گوید به کشاورزی و پالایش نفت در مکزیک می پردازد که واردات از ایالات متحده را محدود می کند. اگرچه او اکنون می گوید که از توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی حمایت می کند، اما بعید است لوپز اوبرادور نجات دهنده توافقاتی باشد که دولت ترامپ به دنبال آن است.

دولت های دیگر، به ویژه در آمریکای لاتین، باید در برابر هر گامی که توسط لوپز اوبرادور برای نابودی نهادهای دموکراتیک و آزادی رسانه ها برداشته می شود، موضع گیری کنند. اگرچه او می تواند در دفتر ریاست جمهوری عملگرایانه کار کند، اما وعده های بسیار بزرگی به مکزیکی ها داده به گونه ای که این سوال مطرح می شود که او و پیروانش چه خواهند کرد زمانی که دریابند تمامی وعده ها پوچ بوده است.