لفاظی های ضد پناهجویان توسط وزیر کشور ایتالیا، آخرین نمونه از آزار و اذیت شرم آور علیه بزرگ ترین اقلیت قومی در اروپا است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، گاردین گزارش داد ایتالیا خواهان ایجاد مراکز مخصوص مهاجران در آفریقا به منظور متوقف کردن موج ورود پناهجویانی شد که به سمت غرب اروپا می روند. این در حالی است که دولت رم فشارها را بر شرکایش در اتحادیه اروپا به منظور اتخاذ یک رویکرد سختگیرانه تر نسبت به مهاجران افزایش داده است.
دولت جدید ایتالیا اخیرا در اقدامی مناقشه برانگیز بنادر خود را به روی یک سری کشتی های خیریه حامی مهاجران بسته، و گفته است که اتحادیه اروپا باید درباره مسئولیت پیاده کردن صدها مهاجری که هر ماه از آب های این دریا جمع آوری می شوند، مشارکت کند.
ایتالیا که در نزدیکی لیبی قرار دارد از سال 2014 تاکنون حدود 650 هزار مهاجری را که با قایق به سواحلش رسیدند، پذیرفته است. با این حال رویکرد سختگیرانه جدیدی که ایتالیا نسبت به مهاجران در پیش گرفته، تنش ها را در اتحادیه اروپا بر سر سیاست های مهاجرتی افزایش داده و در عین حال نگرانی هایی را در میان سرمایه گذاران موجب شده است.
«ماتئو سالوینی» وزیر کشور ایتالیا که یک سیاستمدار مهاجرستیز است، در سفری به لیبی که نقطه عزیمت اکثریت مهاجران وارد شده به ایتالیا بود، گفت: باید یک سری مراکز پذیرش و شناسایی مخصوص مهاجران ایجاد شود.
او اظهارات تندی علیه مهاجران و پناهجویان داشته است.
بیانیه های سالوینی موضوع جدیدی نیست. هشت سال پیش هم «نیکولا سارکوزی» رئیس جمهور فرانسه، کولی های رومانیایی و بلغاری را با اخراج هدف قرار داد. سپس اعتراض ها تشدید شد و واکنش های بین المللی قابل توجه بود. در حال حاضر ما در زمان عجیبی زندگی می کنیم. در حالی که ترامپ کودکان مهاجر را از والدین شان در مرزهای جنوبی آمریکا جدا می کند، اروپا هم شاهد بحران مهاجرت است.
این به خصوص در مورد کولی ها، گروهی که به نظر می رسد هیچ کس به آنها توجهی نمی کند، دیده می شود. آیا هیچ کس حتی به خشونت علیه جامعه آنها در دولت «ویکتور اوربان» در مجارستان اشاره کرده است؟ حملات مداومی که در نهایت منجر شد تا دادگاه اروپایی حقوق بشر در سال 2017 دولت را به مشروعیت بخشیدن به آزار و اذیت متهم کند؟ «کولی ها» به عنوان آخرین پسرهای آزار دیده اروپا، هیچ صدایی از طبقه متوسط ندارد، هیچ وطنی، و هیچ تاثیری بر روی صحنه بین المللی ندارد. با این حال آنها همچنان بزرگترین اقلیت قومی اتحادیه اروپا هستند.
به تازگی، جامعه در مقابل اتهامات به خوبی واکنش نشان می دهد. انگلیس به طور مرتب برای ایفای نقش در تجارت برده عذرخواهی می کند. اما تا چه حد با کولی ها همدردی می کند؟ آنها آخرین برده های رسمی در سرزمین اصلی اروپا بوده اند.
رومانی دارای بزرگترین جمعیت کولی ها در اروپا است که برخی تعداد آنها را بیش از 2 میلیون نفر برآورد کرده است. سالوینی همانند سارکوزی عمدتا کولی ها و قطعا در شرق اروپا را هدف قرار می دهد (6 میلیون کولی در اتحادیه اروپا عمدتا در دولت های سابق کمونیست زندگی می کنند). در آنجا، آنها در پایین جامعه قرار دارند. یک قرن پیش، یهودیان رومانی از شهروندی طرد می شدند و به سادگی موجودیت آنها مورد آزار و اذیت قرار می گرفت؛ امروز، ایتالیا جای رومانی را گرفته است.
در حالی حاضر اکثر یهودیان به آمریکا و بعد از آن به فلسطین اشغالی رفته اند. اما آمریکایی ها مطمئنا از کولی ها خوششان نمی آید. آنها شهروندان هستند، اما تنها این عنوان را یدک می کشند. تنها 9 درصد از کولی ها می توانند مدرسه را به پایان برسانند و مدرک بگیرند و چشم انداز آنها مناسب نیست.
این قرن 21 است. حتی 10 سال پیش هم امید وجود داشت و این به معنای پیشرفت و دوستی بود، اما در اروپا امروز گفتمان سخت تر شده است. حتی «آنگلا مرکل» برای آنکه به پناهجویان اجازه ورود به آلمان را داده، برای نجات زندگی سیاسی اش مبارزه می کند، و انگلیس به دلیل کمک هایش به کارزار ضد مهاجرت اتحادیه اروپا را ترک می کند. امیدی وجود ندارد و متاسفانه سالوینی این را می داند. نظرات او در برابر آسیب پذیر ترین قشر جامعه اروپا باعث شده تا محبوبیت او افزایش یابد. برخی از کولی ها اخراج می شوند و ممکن است به شرق اروپا برگردند و مشکل بدتر می شود. انتقاد از ترامپ در توییتر کار آسانی است، اما همین جا داخل اروپا ما با حقیقت ناراحت کننده ای روبرو هستیم: هیچ کس کولی ها را نمی خواهد!
