نیروهای تقویتی زیاد شامل کاروان های زره پوش ها و اعزام بیش از 40 هزار نیرو به منظور حرکت به سمت جنوب، به گفته منابع موثق تأکیدی برای این است که رویارویی سرنوشت ساز در راه است و بسیار زود رخ می دهد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی روزنامه رأی الیوم به آخرین تحولات منطقه خاورمیانه به ویژه جنوب سوریه پرداخت و نوشت: بسیاری از تحلیلگران بین سفر مخفیانه و کوتاهی که «بنیامین نتانیاهو»نخست وزیر رژیم صهیونیستی به امان در دو روز پیش و دیدارش با ملک«عبدالله دوم» پادشاه اردن ساعاتی قبل از سفر دیگر«اعلام نشده»که «جارد کوشنر» داماد رئیس جمهور آمریکا و «جیسون گرینبلات» فرستاده ویژه آمریکا به خاورماینه به پایتخت اردن با افکار، پیشنهادها و بندهایی که «پیکره اصلی» قرارداد قرن را تشکیل می دهد، ارتباط برقرار کردند اما جنبه دیگری از سفر غیرمنتظره نتانیاهو که اهمیتش کمتر از قرارداد قرن نیست مرتبط با پرونده ملتهب جنوب سوریه و چگونگی هماهنگی میان دو طرف اردنی و اسرائیلی در قبال تحولات استراتژیک، نظامی، انسانی و اقتصادی و بازتاب آن بر فلسطین اشغالی، اردن و همه منطقه است.
بیشتر نشانه ها و مدارک تأکید می کند که جنگ در جنوب سوریه بی تردید در راه است آن هم در سایه شکست تلاش های منطقه ای و بین المللی برای رسیدن به راه حل مسالمت آمیز برای حفظ آتش بس کنونی در این منطقه به مانند بسیاری از مناطق دیگر در سوریه که آخرین آنها غوطه شرقی بود، در راه است؛ می توان این نشانه ها را در این نقاط خلاصه کرد:
نخست:افزایش حملات هوایی ارتش سوریه به تجمع های گروه های مسلح در استان های «القنیطره» و «درعا» به ویژه در منطقه کوهستانی دور افتاده «اللجاه» در ریف های شرقی درعا و غربی«السویداء» که به دلیل دور افتادگی شان بسترهای طبیعی برای اتاق های عملیات نگروه های مسلح است که برخی از آنها با اسرائیل مرتبط هستند.
دوم: سرنگونی هواپیمای شناسایی بدون سرنشین اسرائیلی از نوع«درون» در شمال سوریه که باور بر این است که در حال انجام ماموریت تجسس برای رصد جا به جایی گسترده نیروهای نظامی سوری و (به گفته عبدالباری عطوان)ایرانی در چند مکان بوده است.رژیم صهیونیستی به شدت نگران دستیابی به اطلاعات سری در حافظه الکترونیکی آن با مشارکت سوری ها، ایرانی ها و روس هاست.
سوم: اقدام ارتش سوریه برای اعزام گسترده و بی سابقه نیرو به منظور مقدمه چینی جهت انجام حمله به گروه های مسلح آن هم بعد از آن که فرماندهان ارتش سوریه تهدید کردند که افراد مسلح چه با صلح و چه با جنگ باید از منطقه خارج شوند.همچنین آمادگی در مرزهای جنوبی با اردن گزینه ای است که امکان عقب نشینی از آن به هیچ قیمتی ممکن نیست.
چهارم: تجاوز هوایی اسرائیل به یک مرکز نیروهای الحشد الشعبی و همپیمانانش از جمله«جنبش نجباء»،«گردان های حزب الله عراق» و «عصائب اهل الحق» که در پایگاه نظامی داخل اراضی سوریه بودند و مسئولیت حمایت از خط بین المللی مرتبط کننده تهران به بیروت از طریق عراق و سوریه را دارند.این تجاوز هوایی منجر به شهادت 52 مبارز شد که بیشتر آنها بنابر یک بیانیه رسمی از نیروهای الحشد الشعبی بودند.
رهبران سیاسی و نظامی رژیم اسرائیل در حال حاضر در حالتی از رعب و وحشت به سر می برد و دلیلش نیز افزایش حضور گروه های نظامی هوادار سوریه و ایران در عمق سوریه و در نزدیکی مرزهای فلسطین اشغالی در جنوب لبنان و جنوب غرب سوریه و دستیابی آنها به مهارت های جنگی بی سابقه است که در نبردهایی که در دو جبهه در آنها شرکت کردند به دست آوردند: اولی علیه گروه تروریستی داعش در اراضی عراق و دومی در رویارویی با گروه های مسلح در اراضی سوریه به ویژه در «حلب»،«حمص» و غوطه شرقی و بارزترین گروه هایی که با آنها درگیر شدند «جبهه النصره»،«جیش الاسلام»،«فیلق الرحمن»،«احرار الشام» و دیگر گروه ها که فهرست شان طولانی است.
حالت رعب و وحشت اسرائیلی ناشی از اصرار اسرائیلی ها از تکرار نشدن الگوی «حزب الله» در سوریه و به ویژه مناطق موازی با جولان اشغالی است و این رعب و وحشت به شکل واضح بر حملات هوایی پی در پی اسرائیل به پایگاه های هوایی که در آنها مستشاران نظامی ایرانی و گروه های شیعه عراقی،پاکستانی و افغانستانی در کنار حزب الله و کشیده شدن این بمباران ها به شرق فرات و مناطقی داخل مرزهای سوریه و حمله به تجمع های الحشد الشعبی که نسخه دیگری از الگوی حزب الله لبنان است،بازتاب پیدا می کند.
اسرائیل با حمایت آمریکا می خواهد بازوی زمینی ایران که تهران را به بیروت مرتبط می کند را قطع کند حتی اگر این کار منجر به جنگ فراگیر در منطقه شود زیرا به خوبی درک می کن که این شاهراه دیر یا زود خفه اش می کند و تهدیدی وجودی برای این رژیم پس از خروج مصر و اردن از نبرد از طریق دروازه های توافقنامه های صلح به شمار می رود.
رهبران سوریه جبهه جنوب سوریه را در ذیل اولویت های خود به شکل موقت قرار دادند و رسیدگی به آن را به پس از تکمیل بازپس گیری مناطق استراتژیک تر مانند حلب ، حمص ، غوطه ، تدمر و دیرالزور واگذار کردند. حالا پس از تحقق این اهداف و تأمین امنیت دمشق پایتخت سوریه به طور کامل با اخراج گروه های مسلح از غوطه فقط سه منطقه اساسی باقی مانده اند که اولی جنوب یعنی استان های درعا و القنیطره، دومی شرق فرات و به طور مشخص دیرالزور همان جایی که ذخایر نفتی و گازی بزرگ وجود دارد و سومی «ادلب» هستند.
نیروهای تقویتی زیاد شامل کاروان های زره پوش ها و اعزام بیش از 40 هزار نیرو به منظور حرکت به سمت جنوب، به گفته منابع موثق تأکیدی برای این است که رویارویی سرنوشت ساز در راه است و بسیار زود رخ می دهد. ما بر این باور نیستیم که ارتش سوریه که در حالت«آسودگی خاطر» پس از نبرد الغوطه قرار دارد، ممکن است این نبرد را بدون چراغ سبز همپیمان روس ها به راه اندازد.همانطور که در همه رویارویی مشابه دیدیم. به ویژه آن که مذاکرات آمریکا و روسیه برای رسیدن به راه حل رضایت بخش به بن بست رسید زیرا گروه های مسلح مانع تراشی کرده و بر همه شروط خود اصرار می کنند و حمایت اسرائیل از برخی از این گروه ها نیز در این زمینه نقش دارد زیرا این به مصلحت اسرائیل نیست که گروه های مسلح به مانند همتاهای خود در غوطه و حلب از این منطقه خارج شوند و ارتش سوریه و همپیمانانش منطقه جنوب را آزاد کنند.
نمی دانیم که نتانیاهو با میزبانش یعنی پادشاه اردن در امان طی سفر مخفیانه اش که چند ساعت پس از پایان آن فاش شد، درباره جبهه جنوب سوریه و پس از بسته شدن «اتاق عملیات موک»به دلیل از هم پاشیدن قرارداد مسئولان اطلاعاتی بلندپایه شرکت کننده در آن،چه مسائلی را مطرح کرده است و مورد رایزنی قرار داد اما چیزی که به خوبی می دانیم این است که رهبران اردن در سایه افزایش روزافزون همبستگی افکار عمومی اردن به همسایه شمالی سوری خود و افزایش تنفر از آمریکا و مخالفت شدید با قرارداد قرن در موضع بدی قرار دارد؛قراداد قرنی که داماد ترامپ رئیس جمهور آمریکا جزئیات آن را به با خود آورده بود و پس از وی گرینبلات به همین منظور به منطقه آمد.قراداد قرن به باور بسیاری از جمله ما در صورت پذیرش آن یا در صورت تحمیلش مساله فلسطین کاملا پاک می شود.
انفجار در جبهه جنوب سوریه باعث دخالت اسرائیل و چه بسا آمریکا نیز می شود. همچنین موجب هجوم آوارگان سوری به اردن می شود؛ کشوری که بدهی های عمومی آن به 40 میلیارد دلار می رسد و به تازگی از اعتراض هایی که ظاهرشان اقتصادی و باطن شان سیاسی است بیرون آمد و هنوز این اعتراض ها آتش زیر خاکستر است.
سوریه به رغم هفت سال توطئه همچنان کشوری تأثیرگذار در منطقه است. نگاه های تان را این بار روی جنوب سوریه تمرکز کنید زیرا ما در برابر سورپرایزهای جدید و شوک زا برای اسرائیلی ها و همپیمانان شان هستیم، یا این چنین امیدواریم.
