خبرنگاری که رهبر شد/ نخست وزیر جدید ارمنستان را بیشتر بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «نیکول پاشینیان» رهبر مخالفان در ارمنستان  هفته پیش به عنوان نخست‌ وزیر جدید این کشور انتخاب شده است.

انتخاب او، سر و صدای زیادی به پا کرد. پاشینیان رهبری جنبش اعتراضی در ارمنستان را به عهده داشت که باعث کناره‌ گیری «سرژ سرکیسیان» رئیس‌ جمهور پیشین این کشور از قدرت شد.

انتصاب پاشینیان به این سمت پس از پنج روز اعتصاب و نافرمانی در ارمنستان انجام شد. این اعتصاب در ادامه یک ماه اعتراض سراسری در ارمنستان بود.

از روز 25 فروردین معترضان به انتخاب رئیس جمهور سابق ارمنستان به عنوان نخست وزیر جدید، معترض شدند. بعد از حدود یک ماه، سه شنبه هفته جاری بالاخره پارلمان ارمنستان با 59 رای موافق در برابر 42 رای مخالف به نخست وزیری نیکول پاشینیان رای داد.

انتخاب پاشینیان به‌ عنوان نخست‌ وزیر ارمنستان نقطه عطفی در جنبش اعتراضی ارمنی هایی است که از 13 آوریل (24 فروردین) در اعتراض به سرژ سرکیسیان رئیس‌ جمهور پیشین به خیابان‌ ها آمدند. سرکیسیان که پیش از این 10 سال به‌عنوان رئیس‌ جمهور بر ارمنستان حکومت کرد، بر اساس اصلاحاتی که در قانون اساسی صورت گرفته بود، به‌ عنوان نخست‌ وزیر به حکومت خود ادامه ‌داد اما تنها چند روز در این سمت ماند و اعتراضات سراسری او را مجبور کرد که در روز 23 آوریل در بیانیه‌ ای استعفای خود را اعلام کند. نمایندگان پارلمان ارمنستان از روز استعفای سرکیسیان به‌ مدت یک هفته فرصت داشتند تا کاندیداهای جدید برای سمت نخست‌ وزیری را معرفی کنند.

پاشینیان در حقیقت سرنوشت ارمنستان را تغییر داد. این رویداد یک تحول سیاسی عظیم در ارمنستان و یک پیروزی بزرگ برای مخالفان این کشور به شمار می‌ آید. این فرد جنجالی را بیشتر بشناسیم:

زندگی نامه

نیکول پاشینیان در 1 ژوئن 1975 در شهر «ایجوان» در استان «تاووش» به دنیا آمد.

از دوران کودکی و نوجوانی او مطالبی منتشر نشده است.

حرفه روزنامه نگاری

پاشینیان زندگی حرفه اش را به عنوان خبرنگار در روزنامه «دوران ارمنی» آغاز و سپس در سال 2015 حزب «پیمان مدنی» را تاسیس کرد و در سال 2017 موسس ائتلاف «یلک» می شود که رهبری آن را تا امروز برعهده دارد.

وی در سال 1992 یکی از خبرنگاران فعال ارمنستان بود، اما در سال 1995 زمانی که قرار بود در امتحانات سال پنجم دانشگاه رشته خبرنگاری شرکت کند رئیس دانشکده خبرنگاری دانشگاه ایروان بخاطر غیبت زیاد به او اجازه شرکت در این امتحانات را نداد.

اما بسیاری بر این باورند که دلیل اصلی این امر انتشار مقاله ای به قلم او علیه فساد اداری موجود در ساختار آموزشی کشور بود.

ورود به سیاست

پاشینیان در سال 2008 میلادی عضو ستاد «لئون ترپتروسیان» کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شد.

او در سال 2009 به اتهام فعالیت ضد حکومتی به شیوه قهرآمیز محکوم به زندان شد و به علت اجتناب از دستگیری به زندگی زیرزمینی روی آورد و پس از یک سال داوطلبانه خود را به پلیس معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم شد اما پس از دو سال گذراندن محکومیت در بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان با عفو عمومی، از زندان آزاد شد.

او در سال 2012 به عنوان نماینده به مجلس ملی جمهوری ارمنستان راه یافت. پاشینیان در سال 2015 حزب «پیمان مدنی» را تاسیس کرد و در سال 2017 هم بنیانگذار ائتلاف «راه کار» شد که رهبری آن را تا به امروز بر عهده دارد.

وی در سال 2018 به ابتکار «اقدام من» علیه سومین دوره حکومت سرژ سرکیسیان اقدام کرد. در چارچوب این اقدام وی فاصله بین شهرهای »گیومری» تا «ایروان» را با پای پیاده طی کرد.

در این اقدام، افراد بسیاری به او پیوستند تا اینکه شمار آنان به ده‌ ها هزار نفر رسید. شکل‌ گیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در ایروان و دیگر شهرهای ارمنستان سرکیسیان را وادار به استعفا از پست نخست‌ وزیری کرد و مبارزه مخالفان علیه حزب حاکم جمهوری خواه همچنان ادامه یافت تا این حزب راضی به پذیرش قدرت یافتن رهبر مخالفان شد. در نتیجه این اعتراضات همه احزاب کشور به پاشینیان پیوستند، اتئلاف حاکم فروریخت و چند وزیر از مقام خود استعفا کردند.

اهداف سیاسی

مخالفان نیکول پاشینیان می‌ گویند او به‌ رغم آن‌ که رهبری جنبش را در دست گرفت اما از تجربه کار سیاسی برخوردار نیست و برنامه مشخصی برای آینده ندارد.

اما او می گوید: «نخستین اولویت من برگزاری یک انتخابات زودهنگام واقعا آزاد،‌ واقعا قانونی و واقعا مردم سالارانه در ارمنستان است. فکر می‌ کنم باید این کار هر چه زودتر انجام شود. اما این نکته را هم درک ‌می‌ کنم که باید با دیگر احزاب سیاسی به یک اجماع درباره زمان انتخابات برسیم. تکرار می‌ کنم که باید هرچه زودتر انتخابات برگزار کنیم اما باید با دیگر احزاب سیاسی به توافق برسیم.»

وی می گوید: «با تمام کشورها در حال گفت و گو و رایزنی هستیم و با نمایندگان روسیه هم گفت و گوهایی داشته‌ ایم.»

پاشینیان تصریح کرده است: «ما از حمایت هیچ نیروی خارجی برخوردار نیستیم و مهم ترین موضوع برای ما منافع ملی ارمنستان است.»

با این وجود برخی از کارشناسان معتقدند که اعتراضات ارمنستان توسط برخی قدرت ها در آمریکا رهبری می شد و یک جنبش غرب گرا است که با برنامه ریزی بسیار دقیق تلاش می کند تا نقش روسیه را در منطقه قفقاز جنوبی کاهش دهد.

این در حالی ست که «توماس وال» کارشناس ارشد بنیاد «کارنگی» می گوید: بسیاری از کارشناسان هر تغییر سیاسی را که در هر کشور هم پیمان روسیه سریعا به تحولات ژئوپولتیک منطقه ربط می دهند، اما در ارمنستان تغییرات فقط داخلی است و نه جنبش ضدروسی و یا غرب گرا.

«آرمن مانولیان» کارشناس ارمنستانی نیز بر این باور است که این تحولات ربطی به مسائل ژئوپولتیک ندارد و صرفا نتیجه سیاست های اقتصادی نادرست حزب حاکم در سال های گذشته است.

زندگی شخصی

نیکول پاشینیان صاحب سه دختر و یک پسر است.

همسر او «آنا هاکوپیان» سردبیر روزنامه ای است که پاشینیان مبارزه سیاسی خود را از آنجا آغاز کرد؛ یعنی روزنامه «دوران نو».

پوشش ساده

نیکول پاشینیان ‌که همیشه لباس راحت پوشیده، کلاه ‌آفتابگیر بر سر گذاشته و با شهروندان معترض در راهپیمایی‌ ها شرکت کرده، اکنون به نخست‌ وزیر ارمنستان شده است.

وی قول داده است پس از نخست وزیر پوشش خود را عوض کند.