رویارویی آمریکا و سوریه قطعا در راه است و مساله مساله انتخاب زمان مناسب است و نیز مساله دستیابی به چراغ سبز از اتاق عملیات همپیمانان است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت:پرسشی که اکنون توسط تحلیلگران استراتژیک برجسته و کارشناسان در امور خاورمیانه مطرح است این است که پس از موفقیت ارتش سوریه در بازپس گیری بیش از نیمی از منطقه «غوطه شرقی(60 درصد از این منطقه آزاد شده است) و تقسیم باقی مانده آن که در کنترل گروه های مسلح است به سه بخش اصلی که به طور کلی یا جزئی در محاصره هستند، نیروهای ارتش سوریه به سمت کدام منطقه می رود؟
چهار طرف اصلی پاسخ این پرسش را در اختیار دارند: اولی:رهبران سوریه در کاخ «المهاجرین» در دمشق، دومی:«ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه و معاونان نظامی اش در کاخ کرملین، سومی: سردار«قاسم سلیمانی» فرمانده سپاه قدس ایران و مسئول برجسته در تهران که پرونده سوریه در دست اش است و چهارم فرماندهان «حزب الله» در ضاحیه جنوبی در لبنان.
این طرف های چهارگانه عملیات نظامی مشترک برای اداره جنگ در اراضی سوریه شکل داده اند و ماموریت ها را میان هم توزیع کرده اند و حداقل این کار در سه سال گذشته صورت گرفته است و این هماهنگی موفقیت های بزرگی روی زمین محقق کرد که بارزترین آنها حفظ دولت و پیکره ها و نهادهای سوریه پس از هفت سال جنگ خونین است.
جبهه مهمتر به نظر ما جبهه شمال شرق سوریه خواهد بود همان جایی که نیروهای آمریکایی که تعدادشان بیش از 2هزار و 500 نیرو بر یک سوم اراضی سوریه سیطره دارند و اقدام به آموزش نیروهای کرد و قبیله ای می کنند که پیشتازان کشور کرد در آینده شوند.
نیروهای مردمی سوریه که هوادار دولت هستند و بخشی از آنها از نیروهای نظامی قدیمی و بازنشسته روسی تشکیل می شوند و تلاش کردند که نیت های آمریکایی ها را سه هفته پیش زمانی که از رود فرات عبور کرده و به شرق «دیرالزور» رفتند،همان جایی که ذخایر نفت و گاز وجود دارد، به محک بزنند اما واکنش آمریکا حمله زمینی و هوایی و کشته شدن ده ها تن از این نیروها بود. برخی روایت ها حکایت از کشته شدن 80 روس در این بمباران دارد امری که روسیه آن را تکذیب کرد و اعلام کرد که فقط پنج پیمانکار با شرکت های امنیتی روسی کشته شدند.
سوریه برای برآورده کردن نیازهای ضروری خود به انرژی و خودکفایی در این زمینه و توقف واردات گاز از مصر نیاز به کنترل ذخایر نفت و گاز خود دارد، به همین دلیل کنترل این مناطق در شرق دیرالزور در رأس اولویت هایش خواهد بود.
رهبران سوریه جنگ های خود را طی سال های اخیر به شکل خوبی و با کمک همپیمانان خود مدیریت کردند و بعید نیست که جنگ آینده سوریه علیه اشغالگری آمریکا به شکل مستقیم یا غیرمستقیم خواهد بود به ویژه پس از تأکید«رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا مبنی بر ماندن نیروهای کشورش در اراضی سوریه به شکل دائمی.برخی گزارش ها نیز حکایت از آن دارد که ایالات متحده آمریکا 20 پایگاه نظامی را در «عین العرب»،«الحسکه»،«منبج» و «الرقه» و ریف آن ایجاد کرده است.
گزینه بارزتر که کارشناسان نظامی درباره آن سخن می گویند تکرار جنگ مقامت عراقی ها علیه نیروهای آمریکایی پس از اشغال عراق در سال 2003 است زیرا روسیه نقش بزرگی در آموزش و تسلیح مقاومان و قاچاق آنها به عراق بازی کرد و در میان اینها برخی تندروها نیز بودند برای آن که تا جایی که ممکن بود تلفات انسانی به صفوف نیروهای آمریکایی وارد شود. همچنین سوریه تلاش می کند که از رویارویی مستقیم هر چند برای مدتی با آمریکا اجتناب کند.
رویارویی آمریکا و سوریه قطعا در راه است و مساله مساله انتخاب زمان مناسب است و نیز مساله دستیابی به چراغ سبز از اتاق عملیات همپیمانان است.
کریم پورزبید
