آیا گشایش جدید بین دو کره که در میان بازی های المپیک زمستانی آغاز شد، کانال جدید گفت و گوی جدی در مورد برنامه هسته ای کره شمالی را باز می کند؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله امروز خود نوشت: بعد از بازی های جذاب المپیک، هیات کره شمالی از کره جنوبی به خانه اش بازگشته و برخی از سوالات بی پاسخ را پشت سر خود باقی گذاشته است. از میان آنها می توان گفت: آیا گشایش جدید بین دو کره که در میان روحیه احساسات خوب بازی های المپیک زمستانی آغاز شد، کانال جدید گفت و گوی جدی در مورد برنامه هسته ای کره شمالی را باز می کند؟
در حالی که راه طولانی در پیش است، اکنون و پس از دو پیشرفت به دست آمده پس از حضور «مون جائه این» رئیس جمهور کره جنوبی، «مایک پنس» معاون رئیس جمهور آمریکا، «شینزو آبه» نخست وزیر ژاپن و نمایندگان کره شمالی، از جمله «کیم یو جونگ» تنها خواهر تنی «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی در مراسم افتتاحیه المپیک، فرصتی نسبتا بهتر برای همکاری به وجود آمده است:
اولا، تصمیم کیم جونگ اون برای فرستادن خواهرش به عنوان نماینده معتمد، برای رساندن پیام دعوت شخصی او به مون برای سفر به «پیونگ یانگ» بود. مون و خانم کیم چهار بار در طول بازی های المپیک با یکدیگر ملاقات کردند که بالاترین سطح تماس های بین دو کره پس از سال ها محسوب می شود. سفر مون به پیونگ یانگ می تواند یک رویداد بسیار نادر باشد؛ زیرا کیم هرگز با یک رهبر خارجی دیگر ملاقات نکرده است.
در حالی که بسیاری از مقامات می ترسند که هدف اصلی کره شمالی ایجاد تنش بین کره جنوبی، که مشتاق تعامل با کره شمالی است، و ایالات متحده که در برابر تعامل مقاومت کرده است، باشد؛ هماهنگی نزدیک بین واشنگتن و سئول، این اتحاد را قوی نگه خواهد داشت.
حداقل پیامدی که این کار خواهد داشت، این است که ارتباط کره شمالی و جنوبی یک کانال ارتباطی برای سئول فراهم می کند تا به طور مستقیم به پیونگ یانگ توضیح دهد که میان این کشور و آمریکا چه اتفاقاتی در جریان است و به همین دلیل از هر گونه اشتباه محاسباتی که می تواند به رویارویی نظامی منتهی شود، ممانعت به عمل خواهد آمد.
یکی دیگر از تحولات ظاهرا مثبت این است که پنس در راه بازگشت به آمریکا به روزنامه «واشنگتن پست» گفت که دولت ترامپ در کنار تحریم های شدید و فشارهای دیگر مایل است مذاکرات مقدماتی را با کره شمالی برگزار کند. همین چند روز پیش بود که پنس اصرار داشت که تا زمانی که کره شمالی به پیش شرط های مربوط به توقف برنامه هسته ای و موشکی خود جامه عمل نپوشاند، هیچ گونه مذاکره ای صورت نخواهد گرفت.
این اظهارات جدید، پنس را با «رکس تیلرسون» وزیر خارجه و «جیم ماتیس» وزیر دفاع آمریکا هماهنگ خواهد کرد. ترامپ، که تعامل با کره شمالی را به عنوان یک اقدام «تحقیرکننده» رد کرده، نظرات پنس را رد نکرده است.
دولت ترامپ مدتهاست که با کره شمالی وارد خصومت شده و با مشارکت آن در بازی های المپیک هم مخالف بود. در روزهای اخیر، پنس به شدت از کره شمالی انتقاد می کرد و آن را «دیکتاتورترین رژیم» خوانده بود.
در مراسم افتتاحیه، پنس با خانم کیم که جلوی او نشسته بود، دست نداد و یا حتی به او لبخند نزد. او حتی می توانست حداقل در زمانی که ورزشکاران کره جنوبی و کره شمالی با هم رژه می روند، بایستد.
کره شمالی از نظر آمریکا یک رژیم مطرود است و جهان هرگز نباید آن را فراموش کند. با این حال، رهبرانی که به دنبال دستیابی به راه حل برای مشکلات بزرگی مانند برنامه هسته ای کره شمالی هستند، نباید فرصت ها را نادیده بگیرند. پنس می توانست از این رویداد به عنوان فرصتی برای گفت و گوی مستقیم با خواهر رهبر کره شمالی و کاهش نگرانی های آمریکا استفاده کند، اگر چه کره جنوبی ها می گوید که خانم کیم ظاهرا خودش نیز تمایلی به این گفت و گو نداشت.
تمام اینها این سوال را پاسخ نمی دهد که آیا کره شمالی از اشتیاق کره جنوبی برای صلح برای بهره گیری از مزایای اقتصادی یا سایر مزایا استفاده می کند، یا می خواهد بحران هسته ای و سایر مسائل مورد بحث را حل کند یا خیر.
هیچ کس نمی داند آیا ترامپ، که توانسته حمایت بین المللی را برای اعمال تحریم های شدید علیه کره شمالی جلب کند، در مورد پیگیری مذاکرات جدی است یا خیر. هر دوی این کشورها سرسخت هستند. این موضوع به شدت وابسته به چگونگی شکل گیری گفتمان میان کره شمالی و جنوبی است.
اما مسئولیت اصلی بر دوش کره شمالی است که برنامه هسته ای آن قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل را نقض می کند و تهدیدی واقعی است. اگر کیم جونگ اون در مورد حل و فصل بحران جدی باشد، می تواند با آزادی 3 آمریکایی که هنوز در زندان های کره شمالی نگهداری می شوند و یا با توقف آزمایش های هسته ای و موشکی خود سیگنال های اولیه ای برای این منظور ارسال کند.
