امری که باعث خشم اردوغان شد، مقادیر زیادی از سلاح های مدرن آمریکایی بود که برای ارتش دموکراتیک سوریه ارسال شد به دست پ.ک.ک افتاد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران ، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: پس از آن که ایالات متحده آمریکا به درخواست های پی در پی فرماندهان یگان های حمایت مردمی کرد در «عفرین» برای کمک پاسخ نداد، اداره خودمختار در این منطقه به «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه و دولتش برای کمک روی آورد و همانطور که در بیانیه رسمی آمده است خواستار آن شد که ضرورت دارد دولت سوریه به وظایف حاکمیتی خود در قبال این شهر عمل کرده و مرزها و شهروندان«سوری» را در برابر حملات اشغالگر ترک مورد حمایت قرار دهد.
در همین بیانیه آمده است که منطقه عفرین بخش جدایی ناپذیر سوریه است و اکنون این منطقه در معرض تجاوز بی رحمانه قرار دارد؛ امری که وحدت اراضی سوریه و جان غیرنظامیان که در عفرین ساکن هستند را تهدید می کند.
این زبان جدید و غیرمعمول برای گوش های«اسد» رئیس جمهور سوریه و ارکان حکومتش هیچ گونه پاسخ عملی سریع توسط دمشق حداقل تا زمان نوشتن این سطرها دریافت نکرد؛ امری که به این بخش های این نظریه که می گوید« رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه به شهر عفرین هرگز حمله نمی کرد مگر پس از آن که چراغ سبز از روسیه دریافت کرده باشد و با«عدم ممانعت» ایران و دولت سوریه مواجه شده باشد.
حزب اتحادیه دموکراتیک کرد که بر شهرهای عفرین و «منبج» و حومه های آنها از طریق یگان های حمایت مردمی، شاخه نظامی اش،سیطره دارد طی شش سال گذشته مستقل از دمشق عمل کرد و هرگز حاکمیت سوریه بر این دو شهر مناطق دیگر در شمال سوریه را به رسمیت نشناخت و فراتر از آن پیشنهاد روسیه برای ورود نیروهای ارتش سوریه به دو شهر برای جلوگیری از حمله ترکیه به آنها را رد کرد و تکیه به همپیمان آمریکایی را ترجیح داد.
کسانی که از شمال غرب سوریه می آیند به شدت از برادران کرد در عفرین شکایت دارند و تأکید می کنند که کردها به سوری های عرب اجازه ورود به منطقه را نمی دهند مگر با دریافت مجوز از قبل و داشتن کفیل کرد و دادن عوارض بالا. یکی از مردم منطقه تأکید کرد که شورای اجرایی منطقه عفرین بیش از خزانه سوریه ذخایر مالی دارد آن هم به فضل ثروت های منطقه و مالیاتی که بر کامیون ها و غیره اعمال کرده است.
دولت سوریه با کردهای مقیم در اراضی اش به خوبی و بهتر از کردهای دیگر کشورها رفتار کرد و طی فقط چند هفته قبل از بحران و طی بحران به کردهایی که از ترکیه فرار کرده و به سوریه پناه بردند ملیت داد؛ کردهایی که برای پیدا کردن زندگی با کرامت به دور از فشارها و خطرات نژادی و طایفه ای از ترکیه به سوریه فرار کرده بودند. با وجود این پاداش سوریه خنجر از پشت زدن و کمک به طرح های تجزیه سوریه توسط آمریکا بود. این دیدگاه بسیاری از مسئولان دولت سوریه است.
جزئیات طرح مورد توافق میان سوریه، ترکیه و ایران با نظارت روسیه درباره منطقه عفرین چیست و حاکمیت منطقه امنی که ترکیه می خواهد به عمق 30 کیلومتر در عفرین ایجاد کند تا از مرزهای اش با سوریه حمایت کند با کیست؟
رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه که وی را برای نخستین بار پس از 14 سال با لباس های نظامی دیدیم که دارد از نیروهای ترک در نزدیک مرزها بازدید می کند، گفت که می خواهد تروریسم را در هم بکوبد و بیش از 3.5 میلیون پناهنده سوری را در منطقه امن در این کشور(سوریه) اسکان دهد و اداره آن را به گروه موسوم به ارتش آزاد دهد و نه به ارتش عربی سوریه همانطور که با توجه به توافقنامه سری و گمانه زنی ها درباره آن انتظار می رفت.
ارتش آزاد سوریه یک دولت نیست و از ده ها گروه و یگان های مسلح مخالف نظام تشکیل شده است و از آنکار دستور می گیرد، آیا این اقدام قانونی است و آیا می تواند در برابر ارتش سوریه در صورتی که برای بازپس گیری عفرین پیشروی کند،ایستادگی کند و از این منطقه قطع شده از اراضی سوریه حمایت کند؟
پرسش فرضی دیگر که ناگزیر باید آن را مطرح کرد این است که آیا اردوغان می خواهد سیستمی با اکثریت مهاجرین سوری« عرب» و با کمک مثلا ارتش آزاد و با حمایت ارتش ترکیه ایجاد کند؟ به طوری که کردها به اقلیت تبدیل شوند و واکنش روسیه و سوریه در این حالت چیست؟
یک روزنامه نگار (زن) ترک که نخواست نامش فاش شود به ما تأکید کرد که تماس های سری میان ترکیه و سوریه این روزها به شکل فعالی برقرار است تا مواضع درباره منطقه های عفرین و ادلب هماهنگی ایجاد شود و در تماسی که با وی گرفتیم یک کلام گفت که « اردوغان عفرین را به طور کامل پس از کنترلش به نیروهای روس تحویل می دهد و روس ها نیز آن را به دولت سوریه تحویل می دهند» امری که معنایش ورود ارتش سوریه به آن است و این همان «سردی» واکنش رسمی سوریه به درخواست ها کمک شورای اجرایی ریاستی حاکم بر منطقه عفرین را تفسیر می کند.
به گفته این نویسنده و روزنامه نگار ترک امری که باعث خشم اردوغان شد، مقادیر زیادی از سلاح های مدرن آمریکایی بود که برای ارتش دموکراتیک سوریه ارسال شد به دست پ.ک.ک افتاد و روانه انبارهای مستحکمش در کوه ها شد و این همان چیزی است که سخنان رئیس جمهور ترکیه را تفسیر می کند که گفت در دخالت نظامی اش تا داخل کردستان عراق پیش می رود امری که منجر به پاک سازی «کریدور» ی در طول مرزهای سوریه با ترکیه از«تروریسم» می شود.
بار دیگر تأکید می کنیم که مشکل برادران کرد در اعتماد به آمریکا و اسرائیل محدود می شود و آمریکایی ها و اسرائیلی ها از آنها به عنوان برگه برنده ای برای تسویه حساب های شان با کشورهای منطقه مانند ترکیه و عراق و سوریه استفاده می کنند و اگر کردها در عفرین و منبج ورود نیروهای ارتش سوریه به مناطق شان را قبول می کردند و نه نیروهای آمریکایی را(منبج) چه بسا در معرض حمله ترکیه قرار نمی گرفتند و در مقابله با این حمله بدون حامی و تنها نمی ماندند.
اردوغان به خوبی می داند که سال آینده انتخابات زودهنگام قطعی است و بزرگترین مشکلی که وی و حزبش با آنها رو به رو هستند وجود3.5 میلیون مهاجر سوری است و برای اینکه از این مشکل که حساسیت بیشتر ملت ترکیه را بر می انگیزد راحت شود باید راه حل های سریعی ایجاد کند تا در این انتخابات نبازد.
اردوغان در برابر دو راه حل برای این مشکل پناهندگان قرار دارد اولی تسریع در سقوط نظام حاکم و بازگشت این پناهندگان به شکل طبیعی به شهرها و روستاهای شان یا اسکان دوباره آنها در مناطق امن داخل سوریه و عفرین نیز یکی از این مناطق است.
سقوط نظام در دمشق در آینده نزدیک غیر ممکن است اما اسکان دوباره پناهندگان سوری داخل سوریه فقط با موافقت دولت و ارتش سوریه به نحوی از انحاء صورت می گیرد در غیر این صورت ترکیه در دام جنگ فرسایشی طولانی گرفتار می شود.
قرارداد، عفرین در مقابل ادلب نیست بلکه بازگشت دوباره ادلب و عفرین به آغوش دولت سوریه در مقابل بازگرداندن کردهای سوریه به مرحله ماقبل هفت سال گذشت است یعنی همزیستی در سایه نظام حاکم و کاهش سقف توقعات جدایی طلبانه آنهاست دقیقا همانطور که در اقلیم کردستان عراق رخ داد.آقای «ولید المعلم» شیخ دیپلماسی سوریه بیهوده حرف نمی زد زمانی که گفت دولتش مانعی در بررسی ایده دادن خودمختاری به کردهای سوریه نمی بیند...و پوتین بهتر می داند.
