توییت های تهدیدآمیز ترامپ علیه کشورهای مختلف باعث شده است اعتبار این کشور زیر سوال برود و متحدان آن، از جمله اروپایی ها او را در تصمیماتش همراهی نکنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه نیویورک تایمز گزارش داد: «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا از ابتدای امسال در پست های توئیتری خود بسیاری از کشورها را مورد حمله قرار داده است، از جمله ناآرامی های ایران را ترغیب کرده، کره شمالی را بارها تهدید کرده و خواستار قطع کمک ها به فلسطین شده است.
دو نکته جالب توجه در پیام های سیاست خارجی که ترامپ در توییتر خود از زمان آغاز به کارش قرار می دهد، وجود دارد: اول اینکه چقدر این پیام ها نسبت به روش معمول رؤسای جمهور امریکا جدای از پرداختن به دیپلماسی، تغییر جهت داده است. نکته دوم این است که حرف های ترامپ به ندرت عملی می شود.
کشورهای دیگر درباره اینکه حرف های ترامپ را به عنوان بیانیه های سیاسی در نظر بگیرند یا با اطمینان آنها را نادیده بگیرند، مطمئن نیستند. اگر تهدیدهای ترامپ توخالی و پوچ انگاشته شوند چه بر سر اعتبار امریکا می آید؟ ترامپ روز شنبه در پست های توییتری خود و در واکنش به سوالاتی که درباره سلامت روانی و فکری وی مطرح شده بود خود را «نابغه ای با ثبات» نامید.
حتی اگر مشخص شود که توییت های ترامپ با هدف رهایی از هیجانات بالا و یا اطمینان از جایگاه داخلی وی منتشر می شود، اما این احساس رو به رشد وجود دارد که اعتبار دولت آمریکا و خود شخص رئیس جمهور در حال از بین رفتن است.
«ریچارد هاس» رئیس شورای روابط خارجی در پیام توییتری خود گفت: سخنان رئیس جمهور آمریکا مهم است. به همین خاطر است که بسیاری از توئیتهای وی هشدار دهنده است. مسئله تنها سیاست های مشکوک در موارد خاص نیست، بلکه مربوط به قضاوت و نظم سوال برانگیز است. وی افزود که توئیت های ترامپ باید همانند سایر بیانیه های کاخ سفید به طور جدی بررسی شوند، مبادا آنچه رئیس جمهور می گوید فاقد ارزش باشد.
«نیکلاس برنز» دیپلمات سابق و نماینده ناتو که در دانشگاه هاروارد تدریس می کند و با ستاد انتخاباتی «هیلاری کلینتون» همکاری می کرد، می گوید: پست های توییتری ترامپ حرف های وی را فاقد ارزش کرده است. اینها بیانیه های رئیس جمهور هستند، رئیس جمهور دولت آمریکا. و بنابراین این توئیت ها بسیار مهم هستند.
حتی اگر درباره دفاع از ناآرامی های ایرانی یا اعتراض به آزمایشات موشکی کره شمالی، حق با ترامپ باشد، اما برخی بیانیه های افراطی و اعتراض آمیز وی اعتبار امریکا را کاهش می دهد و برگرداندن اعتبار این کشور کار آسانی نخواهد بود.
وی به تصمیم ترامپ برای انتقال سفارت امریکا از تل آویو به قدس چه با تاخیر و چه به صورت نمادین اشاره کرد. این تصمیم، توافقنامه سیاست بین المللی، که خواستار حل و فصل وضعیت قدس در مذاکرات صلح بود را نقض می کند. این تصمیم سبب عصبانیت فلسطینیان و کشورهای اروپایی شد. پس از آن ترامپ و «نیکی هیلی» نماینده امریکا در سازمان ملل تهدید کردند که کمک های خود را به هر کشوری که در رای گیری مجمع عمومی سازمان ملل، با موقعیت جدید امریکا مخالفت کند، قطع خواهند کرد.
اما بسیاری از متحدان اروپایی بر ضد امریکا رای دادند و حتی متحدانش در اروپایی مرکزی که امریکا را ضامن خود در مقابل روسیه می دانند، به نفع امریکا رای ندادند بلکه رای ممتنع دادند.
«محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین از ترامپ به خاطر انتقال سفارت امریکا به قدس انتقاد کرد و گفت که ترامپ با این کار نشان دادکه واشنگتن فاقد صلاحیت برای نقش داشتن در مذاکرات صلح است. حتی اسرائیل ترامپ را ترغیب کرد تا از تهدید به قطع کمک به نماینده سازمان ملل، که از میلیونها پناهنده فلسطینی حمایت می کند، دست بردارد.
علیرغم توئیت های ترامپ، پیونگ یانگ آزمایش های موشک های بالستیک قاره پیمای خود را همچنان ادامه داده است و به این مسئله هیچ اشاره ای نکرده است که آیا حاضر به کنار گذاشتن انرژی هسته ای در ازای گفت و گو با واشنگتن است یا نه.
در پاکستان نیز ترامپ در طول هفته گذشته تهدیداتی مبنی به تعویق درآوردن کمک های خود به این کشور، به خاطر پشتیبانی مبهم پاکستان از حملات امریکا در مقابل طالبان داشت. ترامپ پیش از این طرفدار پاکستانی ها بود. بنا به گفته «نواز شریف» نخست وزیر سابق پاکستان ترامپ قبلا در گفتگو تلفنی با وی گفته بود که «پیام مرا به مردم پاکستان برسان، آنها مردمان شگفت انگیزی هستند و تمام پاکستانی هایی که من تاکنون شناخته ام افراد استثنایی بودند. »
اما اخیرا ترامپ اقدام به تهدید آنها کرده است و در توئیت های خود عنوان کرده که پاکستان چیزی جز دروغ و فریب به ما تحویل نداده است. همچنین آنها را متهم کرده است که پناهگاهی امن برای تررویست های فراهم کرده است که ما در افغانستان با آنها می جنگیم.
رفتار ترامپ به همین اندازه با چین نیز تغییر کرده است و بارها چین را به خاطر آنچه از آن به عنوان دامپینگ تجاری و دستکاری ارزی یاد می کند، تهدید کرده است. او تنها در ماه دسامبر رفتار نرمی با پکن داشت زیرا برای مقابله با کره شمالی به حمایت چین نیاز دارد.
برخی معتقدند که توییت های ترامپ را نباید جدی گرفت. «دانیل همیلتون» از اعضای سابق وزارت خارجه می گوید که ترامپ با استفاده از این توییت ها به دنبال تامین امنیت جایگاه سیاسی خود است. اینکه آیا این توئیت ها به یک سیاست تبدیل می شوند یا نه یک سوال کاملا متفاوت است. نمی توان از توییت های رئیس جمهور به آسانی گذشت اما هدف این توییت ها ارائه یک بیانیه سیاسی روزانه نیست. ترامپ به خوبی از تاثیر و زمان سنجی این توییت ها آگاه است. زمانی که صبح زود توییت می گذارد رسانه ها را برای کل روز مشغول می کند.
اما وقتی تهدیدات ترامپ عملی نمی شوند یا توسط کارکنان کاخ سفید، کنگره یا دادگاه ها تعدیل می شوند در واقع اعتبار امریکا زیر سوال می رود.
«پیر ویمتون» سفیر سابق فرانسه در واشنگتن می گوید: هر چند متحدان امریکا توییت های ترامپ را به عنوان بیانیه سیاسی مدنظر قرار نمی دهند اما این توییت ها همچنان سردرگمی قابل توجهی را برای آنها به دنبال دارد. حتی در مواردی که متحدان موافق هستند، برای آنها تشخیص رویکرد سیاسی واقعی واشنگتن مشکل است. وی افزود: در مورد تغییر اقلیم، تجارت چندجانبه و قدس اختلافات فاحشی میان امریکا و متحدانش وجود دارد اما حتی در مسائل سوریه و اوکراین که با امریکا موافق هستیم نیز به سختی می توان فهمید که رهبران امریکا به دنبال چه هستند.
اروپایی ها در تلاش هستند تا گفتگوها را با ایران ادامه دهند و توافق هسته ای را حفظ کنند. حتی برخی معتقدند که این توافق باید بهبود یابد و جداگانه از مسائل دیگر بررسی شود.
«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه هفته گذشته آمریکا، عربستان سعودی و رژیم اسرائیل را به خاطر تشویق ناآرامی ها در ایران مورد انتقاد قرار داد و گفت فرانسه مخالف بازسازی مخفیانه «محور شرارت» ادعایی «جورج بوش» رئیس جمهور پیشین امریکا یعنی کشورهای ایران، کره شمالی و عراق است.
«لسلی وینجاموری» از دانشگاه لندن می گوید: «توئیت های ترامپ واکنش های دیگران را شکل میدهد. اگر ترامپ زمانی این توئیت ها را به خاطر جایگاهش منتشر می کرد، اکنون آن را ابزاری می داند تا به کمک آن در جهان فریاد بزند. در برخی موارد ترامپ قابل پیش بینی و دمدمی مزاج است اما نمی توان وی را ثابت قدم دانست. متحدان امریکا حاضر هستند از رای دادن امتناع کنند اما ضد امریکا رای نمی دهند. اما این برای ترامپ کافی نیست. وی وفاداری کامل را از متحدانش انتظار دارد.»
