اگر «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه که کشورش بیشترین حمایت سیاسی و نظامی را از مخالفان سوری کرد، رسما اعلام می کند که کشورش برای گشودن کانال های گفت و گو با اسد رئیس جمهور سوریه در دمشق برنامه ریزی می کند این یعنی مخالفان سوری این پیام را باید بگیرند و به گفته ناظران فرانسوی از درخواست های به دور از واقعیت خودشان باید کوتاه بیایند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به آخرین تحولات به ویژه تحولات سیاسی سوریه پرداخت و نوشت: وزارت خارجه روسیه اکنون سرگرم آماده کردن فهرست شرکت کنندگان در کنفرانس مذاکرات ملی سوریه است که قرار است در اواخر ماه آینده در تفرجگاه سوچی برگزار شود و انتظار می رود که در آن 1500 شخصیت سوری به نمایندگی از طیف های مختلف سیاسی، عشایری، جغرافیایی و مذهبی کشور در آن شرکت کنند.
مخالفان سوریه به ویژه هیأت عالی مذاکرات که ریاض را مقر خود کرده اند با گزینه های دشواری رو به رو هستند که بارزترین آنها چشم پوشی و کنار گذاشتن درخواست شان برای کناره گیری «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه از قدرت در ابتدای مرحله انتقالی است؛ این درخواست، درخواستی است که باعث شد این مخالفان متهم به شکست دور هشتم از مذاکرات ژنو شوند. وزارت خارجه روسیه که در ارسال دعوت نامه ها برای مشارکت در کنفرانس سوچی حرف اول و آخر را می زند این شرط را گذاشته است که باید حرف درباره ماندن یا نماندن اسد در قدرت به طور کامل کنار گذاشته شود به طوری که تأکید کرد که اجازه نمی دهد کنفرانس سوچی تبدیل به میدانی برای شعار دادن در این زمینه شود زیرا درخواست برای کناره گیری اسد از قدرت به معنای تمایل برای ادامه نزاع مسلحانه است.
این شرط روسیه باعث می شود که هیأت عالی مذاکرات به ریاست «نصر الحریری» در برابر دو گزینه قرار گیرد یا در کنفرانس مشارکت کند و از درخواست اش برای کناره گیری اسد چشم پوشی کند؛ درخواستی که این مخالفان در بیانیه شان پیش از ترک ریاض برای مشارکت در دور اخیر از مذاکرات ژنو، مطرح کردند، یا بر این بند یعنی کناره گیری اسد اصرار کنند و از کنفرانس مذاکرات ملی در سوچی کنار گذاشته شوند و از هر گونه مقدمه سازی برای آینده سوریه خارج شوند.
کنفرانس سوچی« مادر همه کنفرانس»است و انتظار می رود که تصمیم هایش سرنوشت ساز باشد زیرا شامل تغییرات در قانون اساسی و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی می شود و هر کدام از گروه های مخالف در صورتی که از این کنفرانس کنار زده شد یا خودش را از مشارکت در آن کنار زد،در این انتخابات هیچ گونه نقشی نخواهد داشت.
«استفان دی میستورا» کاملا صادق و در عین حال واضح بود زمانی که از مخالفان سوری در دور اخیر از مذاکرات ژنو خواست که از درخواست شان برای کناره گیری اسد از قدرت چشم پوشی کنند و با تغییرات میدانی و واقعی در اراضی سوریه کنار بیایند و این سخنانش در اشاره به بازپس گیری بیش از 95 درصد از اراضی سوریه با حمایت روسیه، ایران و حزب الله زده شده است.اکنون این وزارت خارجه روسیه به عنوان میزبان کنفرانس مذاکرات است که همان درخواست را مطرح می کند و این یعنی تفاهم هایی بین المللی در این زمینه وجود دارد.
اگر «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه که کشورش بیشترین حمایت سیاسی و نظامی را از مخالفان سوری کرد، رسما اعلام می کند که کشورش برای گشودن کانال های گفت و گو با اسد رئیس جمهور سوریه در دمشق برنامه ریزی می کند این یعنی مخالفان سوری این پیام را باید بگیرند و به گفته ناظران فرانسوی از درخواست های به دور از واقعیت خودشان باید کوتاه بیایند.
«ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه می داند چه می خواهد و نقشه راهی روشن در بحران سوریه از همان روز اول اتخاذ تصمیم اش برای دخالت نظامی و قرار دادن همه ثقل اش پشت نظام حاکم بر سوریه، در اختیار دارد. زمانی هم که خروج نیروهایش را پس از به سرانجام رسیدن ماموریت شان در سوریه اعلام می کند این یعنی جنگ سوریه به پایان رسیده است و مرحله صلح و ثبات و بازسازی آغاز شده است.
بعید نمی دانیم که آقای«عادل الجبیر» وزیر خارجه عربستان سعودی که جمله مشهورش را برای مدت بیش از یک سال تکرار می کرد و می گوید« اسد باید از قدرت کنار برود چه با صلح چه با جنگ» به آقای «سعد حریری» نخست وزیر لبنان طی نشست اش با وی در روز گذشته در دفترش در ریاض درباره ضرورت کوتاه آمدن از این خواسته ها نصیحت کرد زیرا کشورش یعنی عربستان سعودی به شدت نیاز به روابط قوی با مسکو است و در حال برنامه ریزی برای خرید سامانه موشکی«اس 400» برای حمایت از حریم هوایی اش از موشک های بالستیک حوثی ها است، آن هم پس از آن که سامانه دفاع موشکی «پاتریوت» آمریکا در حمایت از حریم هوایی عربستان در برابر موشک های بالستیک حوثی ها شکست خورد.
پوتین رئیس جمهور روسیه و محور سوریه، ایران و ترکیه که رهبری اش را به عهده دارد در جنگ سوریه پیروز شد و اکنون زمان آن فرا رسیده است که شرط ها و تصورات خود را در مرحله صلح و بازسازی تحمیل کند و هرکسی سوار قطار سوچی از ایستگاه اولش شود برای خود یک صندلی در فرایند سیاسی آینده پیدا می کند و هر کسی از این کار سر باز زند و تأخیر کند خودش و چمدان هایش در ایستگاه می مانند و با یخبدان انتظار که قطعا طول می کشد و بلکه هم بی نهایت می باشد، رو به رو می شود.
