در اردوگاه دارسلام باگا زولا واقع در ۱۰ کیلومتری دریاچه چاد ده‌ها پسر ژنده پوش و خاکی در مقابل چادر یونیسف در حالی که یکدیگر را کنار می زند و با صدا زیر می‌خندند، جمع شده‌اند.
پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، چهره‌های خونین، بدن‌های بی سر، خانه‌های سوخته، اینها تصاویر خشن و فراموش نشدنی هستند که توسط کودکانی که از حملات مرگبار بوکوحرام به اردوگاه پناهجویان در غرب چاد در همسایگی نیجریه گریخته اند، ترسیم شده‌اند.
در اردوگاه دارسلام باگا زولا واقع در ۱۰ کیلومتری دریاچه چاد ده‌ها پسر ژنده پوش و خاکی در مقابل چادر یونیسف در حالی که یکدیگر را کنار می زند و با صدا زیر می‌خندند، جمع شده‌اند.
داخل چادر با وجود سکوت حاکم، کودکان مداد به دست تلاش بر ترسیم خاطراتشان بر روی تکه کاغذی سفید می کنند. آنان حوادث دردناکی را که زمان حمله گروه تروریستی بوکوحرام به روستاهایشان شاهد بودند را بازسازی می کنند.
سومایلا پسر ۱۵ ساله نیجریه ای می‌گوید: روز حمله، ما مقابل درب بودیم که بوکوحرام را دیدیم. آنان به سوی مردمانی که کنار رودخانه ایستاده بودند یورش بردند و به آنها شلیک کردند. به سرشان شلیک کردند.
در هر چهار گوشه کاغذ او قایق و پیکر هایی را که بر روی رود شناورند را کشیده است. سومایلا بدون آنکه پلک بزند می گوید: اینان آنهایی هستند که توانستند به قایق‌ها برسند و فرار کنند. سایرین کشته شدند.
پسر ۱۵ ساله دیگری صحنه‌ای خونین را ترسیم کرده است. این پسر که نور عیسیاکا نام دارد گفت: این مرد در خانه‌اش است. او مشغول تعمیر خانه‌اش است که صدای شلیک گلوله را می‌شنود. وقتی بیرون می‌رود که ببیند چه شده است یک جنگجوی بوکوحرام مقابل خانه او می آید و شروع به شلیک و آتش کشیدن خانه می کند.مرد زنده سوزانده شده است، پسر با لکنت زبان می گوید: مرد تلاش به ترک آنجا می‌کند اما راهی پیدا نمی‌کند. تمام خانه در زبانه‌های آتش شعله ور است.
ندورام ندوکی برگزارکننده این کارگاه اظهار کرد: این کارگاه در میان کودکان در این اردوگاه بسیار محبوب است.
ندوکی در ادامه گفت: آنان نقاشی می کنند و سپس می توانیم درباره تصاویر صحبت کنیم. باید آنان را مجبور به بازکردن این مسئله کنیم. در ابتدا این کار آسان نبود اما اکنون از اینکه به آنان گوش فرا داده می شود، خوشحال هستند.
گروه وی تلاش دارندآنانی را که نیاز به کمک بیشتر دارند از جمله کودکانی که از گروه جدا مانده اند، شناسایی کنند.
هر روز بعد از ظهر در میان جلسات بازی فوتبال و بازی‌های تخته ای، این کودکان به مسائل همچون مدرسه و یا عشق اشاره می کنند.
فعالان اجتماعی با وجود کار یکنواخت روزانه در این اردوگاه، کودکانی که فراموش شده اند و گرمای شدید در این منطقه بیابانی با اشتیاق کار می کنند.
۸۰۰ کودک در این ارودگاه در هشت کلاس درسی موقت به عنوان «مدرسه اضطراری» است و در ماه ژانویه توسط یونیسف برگزار شده است، حضور پیدا می کنند.
اومار مارتین یک کارگر کامرونی در این اردوگاه که سال‌ها در نیجریه زندگی کرده و به همراه ۱۸ نیجریایی به چاد گریخته است، گفت: پیش تر این کودکان چیزی از مدرسه نمی دانستند. تنها برخی از آنان آموزش قرآنی دیده بودند. بسیاری از آنان تا به حال قلم به دست نگرفته اند اما آنان در اینجا به سرعت یاد می گیرند.
بر روی نیکمت‌ها بزرگسالی که مرز ۲۰ سال را گذرانده اند حضور دارند. آنان می خواهند، خواندن و نوشتن را فرا بگیرند.
منطقه عمدتا مسلمان نشین شمال شرق نیجریه و در جایی که قلمروی بوکو حرام وجود دارد، مدت‌های طولانی است که توسط دولت مرکزی این کشور نادیده گرفته شده است.
حدود ۱۴۰ کودک که والدینشان توسط تروریست‌های بوکوحرام به قتل رسیده اند، وارد این اردوگاه شدند.
محمد الحاجی ۱۴ ساله نزدیک به یک هفته است که به اردوگاه دارسلام آورده شده است. او در حالی که با عموهایش روزها مخفی و شبها سفر کرده است در حالی که والدنیش در نیجریه باقی مانده اند، فرار کرده است.
وی با لبخندی توام با خجالت گفت: هیچ وقت آنچه را که دیده ام فراموش نمی کنم. در مسیری که فرار می کردیم نوزادانی بودند که تازه متولد شده بودند.
نقاشی که او کشیده است تصویر پرندگانی است که در کنار وانتی که مملو از اسحله است(همانند آنچه وی مشاهده کرده بود) و گروه بوکو حرام می راند، پرواز می کنند.
وی با ترس و وحشت اظهار کرد: من می‌خواهم فرا بگیرم و روزی به خانه ام نیجریه بروم.
عکس: خبرگزاری فرانسه
مترجم: گلناز سادات غفاری
