آیا آقای حریری در خانه لبنانی اش که به آن بازگشت پایداری می کند و آیا خطرهایی که زندگی اش را پس از بازگشت تهدید می کند به قوت خود باقی است یا از جهتی به جهت دیگر منتقل شده است؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم در تحلیلی به آخرین تحولات لبنان پس از بازگشت سعد حریری نخست وزیر لبنان به این کشور پرداخت و نوشت:آقای «سعد حریری» از نخست وزیری لبنان استعفا نداد تا از آن عقب نشینی کند یا بنابر درخواست «میشل عون» رئیس جمهور لبنان درنگ کرده و آن را به تعلیق در بیاورد و گرنه در اصل به بیروت باز نمی گشت و در ریاض یا پاریس می ماند یا تلاش می کرد که پناهندگی سیاسی امنی در قبرس برای خود ترتیب دهد.
هر کسی تحولات و وقایع تحرکات امروزش و زبان بدنش و نیز خط های چهره اش را دنبال کرده باشد؛ چیزهایی که با طور کلی با زمانی که بیانیه استعفایش را از استدیو شبکه «العربیه» در ریاض در دو هفته پیش می خواند، کاملا متفاوت است،به خوبی درک می کند که وی آزادی خود را بازیافته و تصمیم گرفت که ملیت لبنانی را بر ملیت عربستانی ارجحیت دهد و به معامله سیاسی با حزب الله و جریان ملی آزاد(حزب میشل عون) احترام بگذارد؛ معامله ای که یک سال پیش وی را به نخست وزیری رساند.
آقای حریری در اوج خوشحالی بود در حالی که در جشن های بازگشت اش و روز استقلال لبنان در میان هواداران و دوستدارانش که در نظر آنها سمبل و قهرمان ملی شده است، شرکت کرد.کسی که درباره تهدیدهایی سخن می گوید که جانش را به خطر می اندازد و باعث شده است که لبنان را ترک کند(همانطور که در بیانیه استعفایش آمد) هرگز امکان ندارد در میان مردم و در سایه محافظت ساده به همان شیوه ای که مشاهده کردیم ظاهر شود.
در این مساله بحثی نداریم که شیوه دیپلماتیک که برای درنگ کردن در استعفایش در پیش گرفت کاری بود که دولت عمیق لبنان انجام داد که بالاگرفتن تنش و در نهایت در تنگنا قرار دادن حریری را نمی خواهد و نیز نمی خواهد که بر زخم عربستان زخم بپاشد؛ زخمی که در حال خونریزی است.علاوه بر آن این دولت عمیق به دنبال محدود کردن و پایان بحران و کاهش آسیب ها است اگر بشود آنها را کاهش داد. علاوه بر آن این مرد یعنی حریری مرد رویارویی ها و برخوردها نیست و می خواهد حلقه ارتباطی حامیان سعودی اش بماند به رغم آن چه درباره حجم آزار و اهانتی منتشر شد که طی دو هفته بازداشت اش در ریاض دیده است.
اگر عون رئیس جمهور لبنان در مدیریت بحران ابداع به خرج داد و خویشتنداری زیادی از خود نشان داد اما در عین حال در نام بردن اشیا به نام آنها شجاع بود و بر اتهام «بازداشت» بدون هر گونه تردیدی اصرار کرد.اما آقای حریری زمانی که در برابر توفان خم و به خواسته های بازداشت کنندگانش تن داد این کار را نه به دلیل آن که با آنها موافق است انجام داد بلکه به دلیل آن انجام داد که درک کرد سریال غیرعاقلانه در نهایت امر به نفع اش تمام می شود ولی این به معنای آن نیست که این مرد شجاع نیست و سکوتش را می شکند و واقعیت ها را بدون پرده فاش می کند زیرا وی نماینده خودش نیست بلکه نماینده موسسه و ملت ریشه دار لبنان است.
از همان لحظه نخست که آقای حریری از «ریش پروفسوری» عربستانی چشم پوشی کرد و به سبک سنتی ریش و سبیل کامل گذاشت و تصمیم گرفت که وارد ائتلاف با حزب الله و عون به منظور پایان بحران حکومت در لبنان در یک سال پیش شود، واضح بود که وی شهروندی لبنانی خود را بر شهروندی عربستانی ارجحیت داده است و دولت و خدمت به ثبات کشورش را بر پول و قراردادهای«تجاری» ترجیح داد آن هم پس از آن از فشارها و گروکشی ها به ستوه آمد.
آیا آقای حریری در خانه لبنانی اش که به آن بازگشت پایداری می کند و آیا خطرهایی که زندگی اش را پس از بازگشت تهدید می کند به قوت خود باقی است یا از جهتی به جهت دیگر منتقل شده است؟
پاسخ به این پرسش ها دشوار است نه به دلیل اینکه پرسش ها دشوار هستند بلکه به این دلیل که ما همچنان در ابتدای فصل نخست از این مساله هستیم ولی یقین داریم که آقای حریری زمانی که تصمیم گرفت لبنانی اصلی شود گزینه بهتر و درست تر را انتخاب کرد...و خدا عالم تر است.
