جنگ با حزب الله جنگ ساده ای نخواهد بود و هرج و مرج خونین بارزترین نتایج آن است که محدود به مرزهای لبنان نمی شود و همه کشورهایی که آتش این جنگ را شعله ور می کنند از آن در امان نخواهند بود زیرا این جنگ دامن همه را می گیرد و تنها آمریکا و کشورهای اروپایی که به لحاظ جغرافیایی دور هستند از آن نجات پیدا می کنند.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم در تحلیلی به نشست اضطراری اتحادیه عرب به درخواست ریاض پرداخت و نوشت: اتحادیه عرب در ده سال اخیر تبدیل به ابزاری برای شعله ور کردن جنگ ها و تخریب و تجزیه کشورهای عربی شده است و نیز تبدیل به چتری برای«طایفه گرایی»نفرت انگیز شده است و همه نوع پوشش و مشروعیت را برای همه نوع تجاوز آمریکایی و غربی علیه امت را تأمین می کند، همین اتحادیه جنگی در سوریه از هفت سال پیش تا کنون در سوریه به راه انداخت و جنگ دیگری در لیبی به راه انداخت که این کشور را تبدیل به کشوری شکست خورده کرد و از جنگ سوم در یمن که از دو سال و نیم پیش تا کنون به راه افتاد استقبال کرد و اکنون نیز خودش را برای منفجر کردن جنگ در لبنان با فشار کشورهای حاشیه خلیج فارس و به طور مشخص عربستان سعودی آماده می کند.

آقای «احمد ابوالغیظ» دبیر کل اتحادیه عرب از زمانی که به این مقام در تقریبا دو سال پیش  منصوب شد، به حاشیه رانده شد و نقش«مشکوکی» را که پیشینیان وی یعنی آقایان «عمرو موسی» و «احمد العربی» ایفا کردند را ایفا می کرد و این نقش را همانطور که نشست اضطراری وزرای خارجه عرب در روز گذشته نشان داد، به خوبی ایفا کرد.

چندین مساله را از طریق دنبال کردن سخنرانی های وزرای خارجه عرب یا برخی از آنها در این نشست یاد شده و نیز با دنبال کردن پشت پرده تحولات در منطقه و جهان و نیز تحرکاتی که ارتباط مستقیمی با نشست دارند، باید مورد توجه قرار داد:

نخست: موشک بالستیکی که حوثی ها به سمت فرودگاه ملک خالد در شمال ریاض شلیک کردند تبدیل به « توجیهی» برای اعلام هر گونه جنگ زودهنگامی علیه «حزب الله» در لبنان و چه بسا علیه ایران شد و گویی سلاح کشتار جمعی است که گفته شد در تملک صدام حسین رئیس جمهور اسبق عراق است. آقای ابو الغیظ این موشک را به زنجیره خطرناک سلسله تعدی های ایران(!) توصیف کرد و به نظر می رسد که آقای ابا الغیظ نمی داند که موشک ساقط شد و تلفاتی در پی نداشت و یمنی ها آن را در پاسخ به هزاران موشکی به عربستان شلیک کردند که هواپیماهای عربستان و متحدانش از دو سال و نیم پیش تا کنون طی تجاوز به یمن بر سر این کشور فرو ریختند و منجر به کشته شدن بیش از ده هزار نفر شدند که بیشتر آنها کودکانی در کشوری هستند که به شکل خفه کننده ای در محاصره به سر می برد و عضو کامل اتحادیه عرب است.

دوم: تماس تلفنی  دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه بلافاصله پس از پایان نشست ماکرون با آقای حریری و توافق هر دو بر سر ضرورت کار با همپیمانان برای مواجهه با فعالیت های ایران و حزب الله که (به ادعای ترامپ و ماکرون)باعث بی ثباتی منطقه می شود. پس از پایان مکالمه تلفنی نیز رئیس جمهور فرانسه با چندین رهبر خاورمیانه ای تماس برقرار کرد که بارزترین آنها «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر و «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان سعودی هستند. این تماس ها ما را به یاد تماس های مشابه آن اندکی پیش از جنگ ها و بحران های عراق، سوریه و لیبی می اندازد.

سوم: تأکید وزیر خارجه بحرین یعنی شیخ خالد بن احمد آل خلیفه در سخنرانی آتشین اش در نشست وزرای خارجه عرب بر اینکه لبنان در معرض سیطره کامل حزب الله است که این یعنی یا احتمالا آغاز کار در لبنان است.

چهارم: آقای عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان  رهبر ارکستر و توزیع کننده آهنگ ها برای شرکت کنندگان بود. این مساله نیز قابل پیش بینی بود زیرا کشورش بود که برای برگزاری این نشست اضطراری دعوت کرد. لیکن این اظهاراتش که گفت:باید به شکل جدی در برابر اقدامات ایران که نقض امنیت ملی عربی به شمار می رود ایستاد» و «عربستان در برابر تعدی های ایران دست بسته باقی نمی ماند» سنگ بنای نقشه راه به سمت جنگ را قرار می دهد.

نمی دانیم موضع گیری کشورهای عربی دیگر شرکت کننده در نشست اضطراری وزرای خارجه عرب مانند الجزایر، عراق، سودان، تونس و مراکش چیست و چه نقشی در این نشست های غیرعلنی بازی کردند و آیا نقشی در جلوگیری از هیجان و حرکت سریع به سمت جنگ داشتند یا نه لیکن ترجیح می دادیم و می دهیم که در این گونه نشست ها شرکت نکنند تا تبدیل به «تحلیلگر» این جنگ پیش رو نشوند همانطور که در جنگ های سابق انجام دادند.

جنگ با حزب الله جنگ ساده ای نخواهد بود و هرج و مرج خونین بارزترین نتایج آن است که محدود به مرزهای لبنان نمی شود و همه کشورهایی که آتش این جنگ را شعله ور می کنند از آن در امان نخواهند بود زیرا این جنگ دامن همه را می گیرد و تنها آمریکا و کشورهای اروپایی که به لحاظ جغرافیایی دور هستند از آن نجات پیدا می کنند. هیتلر آتش جنگ جهانی دوم را شعله ور کرد و کشورهای اروپایی زیادی و نیمی از اتحاد جماهیر شوروی سابق را اشغال کرد لیکن در جنگ برنده نشد و در اعتراف به شکستش در جنگ در پناهگاه خود در برلین خودکشی کرد و آمریکا ثمره های پیروزی را چید و اروپا با ویرانی این قاره بهایش را پرداخت. بعید نمی دانیم که همین سناریو در کشورهای عرب  تکرار شود و بهایش را مردم عرب بپردازند.

جنگ آینده عربی نخواهد اگر چه فقط به نام و با پوشش عربی صورت می گیرد و جنگ اسرائیلی -آمریکایی خواهد بود که سوخت آن عربها هستند و اهداف نیز آمریکایی-اسرائیلی است. اگر آمریکا و اسرائیل در سوریه و عراق ناکام شدند بنابر این در هر گونه جنگی در لبنان یا علیه ایران نیز برنده نمی شوند زیرا این جنگ طول می کشد و از کنترل خارج می شود.همچنین به این دلیل آمریکا و اسرائیل برنده نمی شوند که قدرت های بزرگ مانند روسیه و چین به آن کشیده می شوند. زمانه تغییر کرده و دیگر گورباچف بر مسکو حکومت نمی کند و بر مسکو یلتسین نیز حکومت نمی کند که از طریق «مجون» دخترش زیر نفوذ صهیونیست ها بود دقیقا مانند ترامپ رئیس جمهور کنونی آمریکا و دخترش ایوانکا.

ما بر این باور نیستیم که تهدیدی های آقای الجبیر و ورود آقای ابوالغیظ به خط بحران و سخنان تحریک آمیزش، لبنانی ها را بترساند. همچنین بر این باوریم که قرارداد بزرگی که جارد کوشنر داماد ترامپ برای آن تبلیغ می کند فلسطینی ها را فریب می دهد و اگر فریب بخورند این فقط یکی از شاخه های رهبری فلسطینی هاست که فریب می خورد.چه بسا این جنگ جنگی است که امت را از خواب عمیق اش بیدار کند.

عرب ها در همه جنگ هایی که از سال 1973 تا کنون علیه آنها تحمیل شد، شکست نخوردند و اسرائیل در هیچ کدام از آنها پیروز نشد و یمنی ها که فقیرتر و شجاع تر هستند به رغم ضعف تسلیحاتی و شدت محاصره تسلیم نشده اند و پرچم های سفید را بالا نبرده اند.لبنانی ها، سوری ها، عراقی ها و فلسطینی ها نیز تسلیم نشدند.

یک مقوله ای وجود دارد که به آن در سختی ها باور داریم و آن اینکه«خیر از دل شر بیرون می آید»(عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد) و چه بسا این مقوله بر جنگ آینده که بر طبل هایش می کوبند، انطباق دارد.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.