جایگاه کنونی آمریکا در سطح بین المللی که هم اکنون هم به واسطه تهدیدهای غیرموجه تضعیف شده است، به واسطه مخالفت دولت ترامپ با توافق هسته ای ایران بیش از پیش تضعیف خواهد شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «توماس پیکرینگ» دیپلمات آمریکایی و سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل در یادداشتی در مجله آمریکایی «پیتزبورگ گازتا» نوشت: ترامپ نخستین گام را برای خارج کردن آمریکا از توافقی بین المللی ای که مانع توسعه سلاح هسته ای ایران شد!، برداشته است.
این تصمیم بدون داشتن مبنایی واقعی به نظر می رسد که در مقابل تعهدات بین المللی آمریکا تنها مصرف داخلی داشته باشد. اعتماد همچون سرمایه ای در اقلیم امور خارجی است، اما ما تلاش کرده ایم آن را در چشم بیشتر کشورهای جهان از ارزش بیندازیم. اکنون اگر بدون هیچ دلیلی بهانه ای برای خروج از توافق بتراشیم، دیگر چه کسی با ما وارد معامله خواهد شد؟ رهبری آمریکا به ویژه در پرداختن به مسائل ایران و کره شمالی در معرض خطر قرار دارد.
چنین تصمیمی هیچ ارتباطی با امنیت ملی ما ندارد. این تصمیم تنها متحدان نزدیک ما را که در این توافق برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران نقش داشتند، آزرده خاطر خواهد کرد. این تصمیم در عین حال روسیه، چین و دیگر قدرت های جهان را که مدت ها به دنبال فاصله گرفتن ما از متحدان مان بوده اند، آسوده خاطر و جسورتر خواهد کرد. در مقابل به ایران این فرصت را می دهد تا برنامه غنی سازی خود را بدون بازرسی از سر بگیرد؛ موضوعی که در نهایت می تواند به توسعه سلاح های هسته ای منجر شود.
به نظر می رسد تصمیم ترامپ بدون توجه به توصیه های مشاوران اصلی امنیت ملی و برخلاف گزارش هایی درباره پایبندی کامل ایران به توافق که جامعه اطلاعاتی آمریکا به وی ارائه داده اند، اتخاذ شده است. به نظر می رسد رئیس جمهور به دنبال لغو یک جانبه توافق هسته ای است و قصد دارد دستاوردهای مقامات سلف خود را تضعیف کند.
بسیاری در بهترین حالت این چنین نتیجه گیری خواهند کرد که این تصمیم، تاکتیکی برای جلوگیری از پذیرش مسئولیت قانونی رئیس جمهور برای حفاظت از امنیت آمریکا است زیرا وی تصمیم گیری نهایی برای نقض توافق هسته ای را به کنگره واگذار کرده است - شانه خالی کردن از وظیفه ای که ارزش ها و اصول آمریکا را تضعیف می کند.
اکنون کنگره و دوستان آمریکا در سراسر جهان در مورد چگونگی واکنش به این سیاست غیرقابل توضیح آمریکا در قبال ایران، با ابهام مواجهه اند. آیا کنگره به دنبال اعمال دوباره تحریم های اقتصادی علیه ایران است؛ اقدامی که آمریکا را در جایگاه یکی از ناقضان توافق هسته ای علیه ایران قرارمی دهد و احتمالا منجر به نابودی این توافق یا جنگ دیگری در خاورمیانه می شود؟ آیا متحدان اروپایی آمریکا باید تلاش کنند تا به خواست آمریکا عمل کنند با این استدلال که تداوم حضور واشنگتن در این روند به توافق بهتری منجر خواهد شد؟ یا باید به توافق مورد مذاکره پایبند باشند و آن را بدون حضور آمریکا حفظ کنند؟
احتمال دارد ایران با پیوستن به روسیه و چین، اروپا را به جدایی از آمریکا و تلاش برای فروپاشی ائتلاف ناتو تشویق کند. با این حال، آیا این کشور فارغ از نظارت بین المللی بی سابقه کنونی برنامه هسته ای اش را از سر خواهد گرفت و شاید به سمت ساخت سلاح های هسته ای پیش خواهد رفت؟ آیا ما به سمت رویارویی جدیدی با ایران حرکت می کنیم که می تواند به بروز جنگ دیگری در خاورمیانه منجر شود؛ مساله ای که ترامپ در تبلیغات انتخاباتی اش با آن مخالفت کرد و آمریکایی ها هم مخالف آن هستند؟
آیا احتمال دارد ایران در واکنش به اقدامات آمریکا نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد و منافع آمریکا را مستقیما به خطر اندازد؟
جایگاه کنونی آمریکا در سطح بین المللی که هم اکنون هم به واسطه تهدیدهای نامناسب و بدون دلیل ضعیف شده است، به واسطه مخالفت دولت ترامپ با توافق هسته ای ایران بیش از پیش تضعیف خواهد شد. به جز آمریکا بیشتر کشورهای جهان، توافق با ایران را یک پیروزی برای همه می دانند. بنابراین رئیس جمهور آمریکا باید به حفظ آن ترغیب شود نه به نابودی آن.
