در حالی که نخستین پناهندگان دلیل فرار خود را درگیری ها و حملات انتقامجویانه ارتش میانمار اعلام می کردند اما پناهندگان جدید دلیل خروج خود را از کشور گرسنگی اعلام کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشت: رود«ناف» در مرز میانمار و بنگلادش به نظر مانعی سخت برای سفر خطرناک به بنگلادش در برابر هزاران نفر از اقلیت روهینگیا است که به دلیل نداشتن پول نمی توانند از آن عبور کنند یا به دلیل تمام شدن مواد غذایی که در اختیار دارند، مجبورند به همان جایی که بودند برگردند.
برخی از آنها از یک هفته پیش و برخی نیز از دو هفته پیش در مقابل مصب رودی که مرزی های طبیعی میان دو کشور تشکیل می دهد، به انتظار می نشینند.
یک زن روهینگیایی در گفت و گو با خبرگزاری فرانسه طی بازدیدی نادر از منطقه نزاع که ارتش آن را به محاصره در آورده و دولت برای شماری از سفرا و رسانه ها امکان این بازدید را مهیا کرد،گفت:« می خواهیم به بنگلادش برویم زیرا اگر بمانیم از گرسنگی می میریم زیرا ما پولی نداریم تا به قاچاقچیان بدهیم».
بیش از نیم میلیون نفر از اقلیت روهینگیا (از مجموع یک میلیون نفری که در میانمار هستند) توانستند به از اواخر آگوست به بنگلادش پناهنده شوند. این تعداد به گفته سازمان ملل از «پاک سازی نژادی» فرار کرده اند.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل اعلام کرد که یک پنجم پناهندگانی که به بنگلادش رسیده اند از حالت« سوء تغذیه خطرناک» رنج می برند. به رغم وعده های دولت میانمار کمک های بین المللی که تعداد زیادی از روهینگیا دریافت می کنند، بسیار اندک است.
در ساحل شنی تاریک در «گاودو ثاریا» فقیرترین و بیچاره ترین پناهندگان چشم انتظار نشسته اند در حالی که چشمان شان به روی ساحل مقابل در فاصله چند کیلومتری در بنگلادش نشانه رفته است.
بیشتر ساکنان اردوگاه ابتدایی که وجود دارد را کودکان از جمله کودنانی که تازه به دنیا آمده اند را شکل می دهد کودکانی که مادران شان تلاش می کنند با چتر یا با هر چیز دم دستی از آنها در برابر آتش سوزان محافظت کنند.
اما روستاهای مجاور تبدیل به تل هایی از خاکستر و متروک به طور کامل شده اند و فقط سگ های ولگرد در آنها پرسه می زنند. گاهی هم می توان ویرانه دیوار یک مسجد روستا را دید.
در منطقه «مونگداو» در قلب منطقه نزاع میان شورشیان روهینگیا و ارتش میانمار ده ها روستا ویران و با خاک یکسان شده است و ده ها ساکن آنها نیز این روستاها را ترک کرده اند و پشت سر خود صندلی های درهم شکسته و ظرف های آشپزی پخش و پلا روی زمین به جای گذاشته اند و اینها شاهدی برای فرار آنها با عجله است.
بحران زمانی شروع شد که شورشیان«ارتش نجات روهینگیای آراکان»به مراکز پلیس میانمار در 25 آگوست حمله کردند و اعلام کردند که این حمله واکنش به بد رفتاری است که اقلیت مسلمان روهینگیا در معرض آن است.
در حالی که نخستین پناهندگان دلیل فرار خود را درگیری ها و حملات انتقامجویانه ارتش میانمار اعلام می کردند اما پناهندگان جدید دلیل خروج خود را از کشور گرسنگی اعلام کردند.
«کین کین وای» 24 ساله که در روستای«آه نوت بین» ساکن شده است گفت که « مجبور شدیم برنجی را که دور ریخته ایم بخوریم.چیزی برای خوردن برای همه وجود ندارد». این در حالی است که کودکانی که در زمان عبور هیأت رسانه ای و سیاسی پیرامون این زن جمع شده بودند به شکم های خود فشار آورده و درخواست غذا می کردند.
امروز روستای این زن که وسط شالیزارهاست با روستاهای بودایی های راخین محاصره شده است.
حتی پیش از بحران روهینگیا بدون مجوز حق آزادی رفت و آمد نداشتند.
«در همه احوال، اتوبوس ها دیگر کار نمی کردند و ما ناتوان از ترک روستای مان بودیم» این را دختر جوانی گفت که در اشاره به قطع کمک های بشردوستانه بین المللی از هفته پیش گفت.
سلاح گرسنگی
74 درصد از ساکنان منطقه فقیر و دورافتاده زیر خطر فقر هستند و بخشی از آنها به کمک های بین المللی تکیه دارند.
یکی از مسئولات آژانس های کمک رسانی که نخواست نامش فاش شود گفت که «در حالت بسیار پیچیده به سر می بریم. روستاهای اندکی هستند که توانستیم به آنها کمک رسانی کنیم ولی همین ها بعدها در معرض حملات قرار گرفتند زیرا به غذا دست یافتند».
مدارک و اسناد زیادی وجود دارند که خبرگزاری فرانسه گرد آوری کرد و بازتاب گستردگی این نوع از تنگناها و فشارهایی است که بودایی های راخین طی هفته های اخیر انجام دادند.
پناهندگانی که اخیرا به بنگلادش رسیدند گفتند که گرسنگی سلاح جدیدی است که بودایی های راخین علیه مسلمانان به کار می گیرند پس از آن که شماری از گروه های آنها متهم به مشارکت در اقدامات انتقامجویانه ارتش شدند.
«رافیر احمد» کشاورز 50 ساله زیر سایه درختی در مقابل اردوگاه پناهندگان بزرگ«بالوکالی»چمباتمه زده و از سفری طولانی خسته شده است.
در روستای وی در منطقه «بودیدونگ» روهینگیا از دو هفته پیش نمی توانند از بازار مجاور نیازهای خود را بخرند و خانواده اش مجبور شدند با ذخیره اندکی از ماهی و برنج که طی فرار از روستا با خود آوردند، سر کنند.
وی گفت:« از خوش شانسی برخی از همسایه ها غذا به ما دادند و به لطف آنها توانستیم زنده بمانیم».
شهادت های زیادی که پناهندگان به خبرگزاری فرانسه در بنگلادش ارائه دادند اشاره به محدودیت های هدفمند تحرک ها و محال بودن رسیدن به فروشگاه های غذا در مناطق «مونگداو» و بودیدونگ حکایت دارد.
«محمد نور» 25 ساله گفت:«بودایی های راخین ما را از ترک روستا منع کردند و به سمت ما شلیک می کردند زمانی که به پایان راه رسیدیم».
قتل عام 3000 مسلمان در میانمار
بنا بر اعلام دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، ارتش میانمار به بهانه مبارزه با شبه نظامیان مسلح در آراکان حداقل سه هزار مسلمان را قتل‌عام کرده است.
به گزارش خبرگزاری آناتولی، دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد طی بیانیه ای اعلام کرد: ارتش میانمار به بهانه مبارزه با شبه نظامیان مسلح در آراکان، بسیاری از غیرنظامیان را هدف قرار داده است.
در ادامه این بیانیه همچنین آمده است:«تعداد کسانی که از آغاز خشونت ها در میانمار در 25 آگوست از ایالت آرکان گریخته و خود را به بنگلادش رسانده اند به 519 هزار رسیده است. حداقل 3 هزار غیرنظامی قتل‌عام و تلاش هزاران تن دیگر برای بقا ادامه دارد».
«جوئل میل لن»، سخنگوی سازمان بین‌المللی مهاجرت، در گزارش خود در تاریخ 6 اکتبر اعلام کرد: صد هزار مسلمان از شهر «بودی دانگ» میانمار نیز در انتظار رفتن به منطقه «کاکس بازار» در بنگلادش هستند.
صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) و حکومت بنگلادش نیز اعلام کرده اند که بیش از 60 درصد آوارگان آراکانی به بنگلادش را کودکان تشکیل می دهد. از 25 آگوست تا کنون بیش از 100 تن از آراکانی ها که قصد داشتند توسط قایق ها خود را به بنگلادش برسانند غرق شده جان باختند.این قایق یا به دلیل حمل بیش از ظرفیت دچار حادثه شده و یا هم توفان دریایی سبب غرق شده است.
«حسن محمود علی»، وزیر خارجه بنگلادش طی اطلاعیه در تاریح 10 سپتامبر از کشته شدن 3 هزار مسلمان آراکانی خبر داده بود.
تعداد آورگان آراکانی در اردوگاه های کاکس بازار بنگلادش بیش از 900 هزار رسیده است. آوارگان که تازه وارد این کشور می شوند نیز در این اردوگاه ها اسکان داده می شوند.
بر اساس گزارش مسئولین بهداشتی در بنگلادش، 18 هزار 523 نفر از این آوارگان زنان باردار و 42 هزار 541 نفر آن ها کودکان و دچار مشکلات جسمی هستند.
گفتنی است درگیری میان بوداییان و مسلمانان میانمار در سال 2012 آغاز شد.در این درگیری ها شمار بسیاری که اغلب آنها را مسلمانان تشکیل می دادند، کشته صدها خانه و محل کار سوزانده و هزاران نفر به دلیل وقایع خشونت بار مجبور به ترک این منطقه شدند.
پاکسازی قومی
در تحولی دیگر، دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد پس از گفتگو با 65 فرد و گروه از مسلمانان راهینگیا در اواسط سپتامبر طی گزارشی اعلام کرد: هدف از حملات نظامی ارتش میانمار به مسلمانان روهینگیا در ایالات آراکان اخراج بدون بازگشت آنها به این مناطق است.
براساس این گزارش، حملات ارتش و افراط گرایان مسلح بودایی در ایالات آراکان به هدف ترساندن و ایجاد شوک در دل مسلمانان این ایالات صورت می‌گیرد.
در این گزارش به نقل از «زید رعدالحسین» کمیسیر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد آمده است:
علت امتناع دولت میانمار از اعطای حقوق روهینگیا از جمله تابعیت، فریبی برای اخراج بدون امکان بازگشت این مردم است.
