کانال های گفت و گوی ترامپ با کره شمالی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله آمریکایی نشنال اینترست در گزارشی نوشت: در موردی که ما هنوز در خصوص آن مطمئن نیستیم، کاخ سفید این ایده را مطرح کرده است که آمریکا آماده مذاکره با کره شمالی است. «سارا هاکبی سندرز» سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید تاکید کرد که در حال حاضر فراتر از مذاکرات بشردوستانه در مورد آزادی بازداشت شدگان آمریکایی، هیچ مذاکره دیگری با کره شمالی صورت نخواهد گرفت.

اما دولت ترامپ در حال گفت و گو با کره شمالی است. حداقل این بود که «رکس تیلرسون» چند روز پیش به آن اشاره کرد و گفت که رئیس اش آن را «اتلاف وقت» خوانده است. شاید وزیر خارجه به گفتگوهای مقامات و کارشناسانی اشاره دارد که چند هفته پیش رسانه ها هم به پوشش آن پرداختند. اما شاید هم موضوع بزرگ تر از اینها باشد. دشمنان گاهی کانال هایی دارند که نمی خواهند به آن اذعان کنند. اما هرچه که باشد، گفت و گوهایی دیپلماتیک یا نیمه دیپلماتیک در جریان است.

واضح تر از این، گفت و گوهایی است که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا با «کیم جونگ اون» انجام داده است. رئیس جمهور مجبور نیست برای انجام این کار کاخ سفید و یا باشگاه گلف خود را ترک کند. ترامپ هر بار که در توییتی رهبر کره شمالی را «مرد کوچک موشکی» می خواند، در عمل با همتای کره شمالی خود صحبت می کند. حتی رد ایده مذاکره با کیم از سوی رئیس جمهور آمریکا، یک نوع گفت و گو است. تهدید ترامپ برای نابودی کره شمالی هم در همین دسته از گفت و گو ها قرار دارد. و او به صراحت تصدیق می کند که او در گفت و گو با رهبر کره شمالی است؛ اگر چه ترامپ می خواهد ما بدانیم که چه کسی این گفت و گوها را آغاز کرده است. رئیس جمهور ادعا کرد: «او چیزهایی را می گوید که هرگز نباید گفت. و ما به این چیزها پاسخ می دهیم. ما گوینده نیستیم، ما تنها پاسخ دهنده ایم.»

پنتاگون نیز با کره شمالی گفت و گو می کند. منظور این نیست که نشان دهیم مذاکرات ارتش با ارتش در حال انجام است و ما از آن بی خبریم. در عوض، هر بار که بمب افکن های هسته ای آمریکا در نزدیکی حریم هوایی کره شمالی پرواز می کنند، هر بار که آمریکا و کره جنوبی تمرینات نظامی انجام می دهند و در زمان استقرار هر گونه سامانه دفاع موشکی در کره جنوبی، پنتاگون با پیونگ یانگ رایزنی می کند. این ارتباط مبهم همان چیزی است که «توماس شلینگ» نویسنده امریکایی از آن با عنوان «دیپلماسی خشونت» نام می برد. به ویژه در شرایطی که استفاده واقعی از نیروی خشونت آمیز بیش از حد پرهزینه است، این سبک دیپلماسی اجباری به خودی خود مطرح است.

البته کیم جونگ اون دیپلماسی خشونت را بسیار خوب می داند. هر آزمایش هسته ای در کره شمالی، هر شلیک موشکی، هر هشداری در مورد هدف قرار دادن قلمروی آمریکا، تمرینی برای ارسال سیگنال است. در حالی که ترامپ و کیم یکدیگر را تهدید می کنند، و در حالی که نیروهای مسلح دو کشور در حال ارسال سیگنال های نظامی هستند، گفت و گوهای غیر رسمی در حال انجام است. و با توجه به اینکه رسانه های بین المللی هر مرحله را به دقت زیر نظر دارند، این پیام ها در حال تقویت شدن هستند. کره شمالی و آمریکا برای اینکه شنیده شوند، نیازی به فریاد زدن ندارند. آنچه که ترامپ اغلب از آنها به عنوان «اخبار جعلی» یاد می کند، کار آنها را راه می اندازد.

ما می دانیم کاخ سفید چه منظوری دارد زمانی که می گوید مذاکرات در دستور کار نیست. این به ویژه به معنای گفت و گوهای دوجانبه است: واشنگتن نمی خواهد به کره شمالی قاعده مشروعیت را ارائه دهد. احتمالا این بی میلی نیز به مذاکرات شش جانبه ای که تقریبا 10 سال پیش پکن میزبان آن بود، گسترش می یابد.

اما این نوع چانه زنی رسمی که کره شمالی در عوض کاهش سرعت برنامه های هسته ای و موشکی خود به آن دست می یابد، تنها این نوع نیست. تمامی چانه زنی های ضمنی از طریق اشکال مختلف گفت و گو اتفاق می افتد. سکوت در همه کانال ها - به خصوص با این رئیس جمهور - به سادگی یک گزینه نیست. بنابراین بار دیگر که شنیدید که آمریکا با کره شمالی گفت و گو نمی کند، بر این مسئله بیشتر تعمق کنید.