گرفتار میان آب و آتش؛ گوشه ای از رنج های مسلمانان میانمار

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت:تا اواخر ماه پیش « کریم» برنج و نیشکر را در نواری از زمین که مالک نداشت و در امتداد مرزهای بین المللی همان جایی که اراضی میانمار به پایان می رسد و اراضی بنگلادش شروع می شود، کشت می کرد.

در 25 آگوست کریم 26 ساله به عنوان یکی از مسلمانان روهینگیا خانه اش در روستایی در میانمار را ترک کرد و به «اراضی حرام» منتقل شد و از حمله و اقدامات ارتش به طایفه اش در واکنش به حملات مخالفان مسلح از طایفه اش انجام دادند بودند، فرار کرد.

از آن زمان تا کنون تعداد کسانی که به بنگلادش فرار کردند نزدیک به 370 هزار نفر از روهینگیا رسید. اما کریم و هزاران نفر از همسایگانش از روستاهای مرزی روهینگیا از محنت متفاوتی رنج می برند.

آنها به منطقه مرزی امن فرار کردند و معلق ماندند زیرا به گفته «منذر حسن خان» یکی از افسران گارد مرزی بنگلادش نیروهای امنیتی بنگلادش دستوراتی دریافت کرده اند که اجازه ندهند روهینگیا وارد بنگلادش شوند.

برخی از روهینگیاها در منطقه گفتند که آن ها می ترسند به خانه های خود باز گردند لیکن حاضر نیستند که خانه های خود را به طور کامل رها کنند و تبدیل به پناهنده و آواره در بنگلادش شوند.

کریم که می تواند روستای خود را از سایه بانی که در سرزمین حرام ایجاد کرد، ببیند و اسمش«تاونگ بیو لیت یار» است گفت: «می توانم خانه ام را ببینم ولی نمی توانم به آن بروم».

شاهزاده«زید بن رعد الحسین» کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل عملیات دولت میانمار علیه روهینگیا را نمونه دقیق از پاک سازی نژادی توصیف کرد و شورای امنیت نیز روز گذشته نشستی در این زمینه برگزار کرد.

شورای امنیت سازمان ملل طی نشست خود در مورد اوضاع میانمار، اقدامات خشونت آمیز در ایالت «راخین» این کشور را محکوم کرد. این شورا طی این نشست اقدامات خشونت آمیز در ایالت راخین میانمار را محکوم و در مورد اوضاع این ایالت به شدت ابراز نگرانی کرد.شورای امنیت در بیانیه‌ای که در همین راستا منتشر کرد، بدون آنکه اشاره‌ای به طرف‌هایی که دست به خشونت زده‌اند، اشاره کند، صرفا آن را محکوم کرد.در بیانیه این شورا، از دولت میانمار خواسته شده اقدامات فوری برای توقف این خشونت‌ها اتخاذ کند.

«آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل متحد چهارشنبه با بیان اینکه مسلمانان «روهینگیا» با اوضاع فاجعه‌بار انسانی مواجه هستند، از دولت میانمار خواست به خشونت‌ها علیه آن‌ها پایان دهد.

منطقه حایل 40 فدان است و در امتداد مرزها است و دیواری از سیم های خاردار از طرف میانمار و رود از طرف دیگر آن را در برگرفته است.

صدها سایه بان و کوخ از ساقه هاب بامبو در مساحتی که قبلا کشتزار برنج بود ساخته شد این در حالی است که از جهت جنوبی آن تپه ها بالا رفته است. خان گفت که بین 8 تا 10 هزار نفر از مسلمانان روهینگیا در این منطقه اردوگاه درست کردند.

به گفته«فیفان تان» سخنگوی کمیساریای عالی حقوق بشر، کمیساریای امور پناهندگان سازمان ملل که اردوگاه های آوارگان در بنگلادش را اداره می کند به دلایل امنیتی در این منطقه فعالیتی ندارد.

تان افزود که کمیساریا با برخی سازمان های محلی برای تأمین پوشاک و دیگر نیازهای آوارگان در منطقه همکاری می کند.

دولت بنگلادش و پناهندگانی از روهینگیا گفتند که میانمار در اراضی خود در آن سوی مرزها مین گذاری کرده است؛ امری که که باعث زخمی شدن حداقل چهار نفر شد.

میانمار که اکثریت جمعیت آن بودایی هستند مدعی است که حمله قانونی علیه«تروریست ها»یی که می گوید پشت حمله به نیروهای امنیتی هستند را به راه انداخته است.

تعدادی از مسئولان در بنگلادش گفتند که آنها مظنون به این هستند که نزدیک به 100 جنگجو از ارتش نجات روهینگیا در «آراکان» مسئول حمله به مراکز پلیس در میانمار و یک پایگاه وابسته به ارتش در 25 آگوست هستند و اینها در منطقه مرزی مشاهده شدند.

 درمان در بیمارستان

برخی مسئولان امنیتی در بنگلادش گفتند که آنها از خبرچین ها مطلع شدند که افرادی که مظنون هستند از ارتش نجات روهینگیا هستند پس از عید قربان در اوایل هفته در منطقه مشاهده شدند.

این مسئولان که نخواستند نامشان فاش شود آن هم به دلیل حساسیت وضع، گفتند که 11 فرد مظنون در بیمارستانی در شهر«چیتاجونگ» واقع در شمال منطقه «کوکس بازار» مرزی درمان شدند.

سخنگوی ارتش نجات روهینگیا این مساله را تکذیب کرد که جنگجویانش از منطقه حایل برای انجام حملات استفاده می کنند و گفت که هیچ کدام از مبارزانش در بنگلادش حضور ندارند.

«مصطفی کمال الدین» وزیر کشور بنگلادش گفت که هیچ اطلاعاتی در اختیار ندارد که نشان دهد مبازران روهینگیا در اراضی بنگلادش حضور دارند.

کریم و شماری دیگر از مسلمانان روهینگیا که اکثر آنها از روستاهای مرزی هستند گفتند که پس از حوادث 25 آگوست فرار از منطقه مرزی را آغاز کردند.

خان افسر گارد مرزی بنگلادش گفت که تعداد آنها به شدت از 27 آگوست افزایش یافت.وی افزود: ما صدای تیراندازی را برای مدتی شنیدیم و آتش و دود را در آن سوی مرزهای مشاهده کردیم.

وی به دو قطعه قهوه ای رنگ از درختان سوخته در روستای تاونگ بیو لیت یار از پایگاه عملیاتی اش که روی تپه ای در روستای «گوندوم» بنگلادش در نزدیکی مرزها واقع شده است را مورد اشاره قرار داد.

مردان مسلح وی اوضاع را زیر نظر دارند در حالی کودکان روهینگیا وارد آب رودخانه از ساحل دیگر می شوند تا آب شیرین را با ظرف های آلومنیومی و بطری های پلاستیکی از پمپ آبی در اراضی بنگلادش منتقل کنند.

بچه ای که هنوز در حال یاد گرفتن راه رفتن است با سه بطری پلاستیکی در دست به آب می زند و آب تا گردنش می رسد.وقتی یکی از بطری هایش در آب می افتد بر می گردد و آن را می گیرد و به راهش ادامه می دهد.

در گفت و گوهایی که خبرگزاری رویترز به کمک خان در مناطق مورد بازدیدش انجام داد اهالی سه روستا که عبارتند از تاونگ بیو لیت یار و «می تانک و «کن تی بین» گفتند که آنها از حمله نظامی بزرگ سابق در ماه اکتبر گذشته جان سالم به در بردند لیکن همه چیز در 25 آگوست تغییر کرد.

«محمد عارف» که متعلق به همان روستایی است که کریم به آن تعلق دارد گفت که وی در زمان رسیدن ارتش به بیرون از روستا فرار کرد و در آن جا پناه گرفت و از جایی که بود دید که یک راکت مورتر به خانه دو طبقه اش اصابت کرد و آن را به طور کامل سوزاند.

عارف به همراه خانواده اش در 26 آگوست از دیوار مرزی عبور کرد و گفت که هیچ کدام از مبارزان ارتش نجات روهینگیا را در منطقه حایل ندیده است.

عارف گفت که «بودائیان به گونه ای با ما رفتار می کنند که گویی ویروسی هستیم که باید از بین اش برد.از آنها شنیدیم که می گویند روهینگیا جایی در میانمار ندارند، ولی ما بر می گردیم.»