در سال های اخیر و به خصوص پس از کودتای نافرجام در ترکیه راوابط میان برلین و آنکارا به طور مداوم بدتر شده است. آیا این وخامت روابط بر انتخابات آلمان تاثیر خواهد گذاشت؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، خبرگزاری آلمان گزارش داد: هنوز مشخص نیست که فراخوان رئیس جمهور ترکیه برای بایکوت چند حزب آلمانی چه تاثیری بر انتخابات پارلمانی آلمان خواهد گذاشت و مقامات دولت برلین با نگرانی به این موضوع می نگرند.
رئیس جمهور ترکیه آلمانی های ترک تبار را فرا خوانده بود که در زمان انتخابات پارلمانی آلمان احزاب سوسیال دموکرات، سبزها و دو حزب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی را بایکوت کنند. «رجب طیب اردوغان» گفته بود که این احزاب دشمن ترکیه هستند.
«آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان از همه آلمانی های ترک تبار خواسته است که در انتخابات شرکت کنند. «زیگمار گابریل» رئیس حزب سوسیال دموکرات آلمان هم در این رابطه گفت: «انتظار دارم که مردم به پای صندوق های رای بروند و از حق خودشان استفاده کنند.»
حدود 1.2 میلیون ترک تبار در آلمان دارای حق رای هستند. بیشتر آلمانی - ترک ها به طور سنتی به حزب سوسیال دموکرات رای می دهند. اما آیا بحران روابط بین آلمان و ترکیه تاثیری بر انتخاب آنان می گذارد؟
این پرسشی است که برای بسیاری از شهروندانی مطرح است که دارای پیشینه ترک هستند و خود یا والدین شان به عنوان مهاجر به آلمان آمده اند و با برخورداری از تابعیت آلمان می توانند در انتخابات پارلمانی این کشور در روز 24 سپتامبر (2 مهر) شرکت کنند.
«اوموت کاراکاس» از موسسه نظرسنجی «دیتا فور یو» می گوید: «ما می دانیم ترک هایی که در آلمان زندگی می کنند بیشتر دارای تمایلات محافظه کارانه هستند. به همین دلیل آنها قاعدتا باید حزب سوسیال مسیحی یا دمکرات مسیحی را انتخاب کنند، چون این احزاب محافظه کار هستند. اما از آنجایی که ترک ها در آلمان به طور سنتی بیشتر از طبقه کارگر هستند، به لحاظ سیاسی بیشتر گرایش چپ دارند. برای همین به سوسیال دمکرات ها یا سبزها رای می دهند.»
براساس نظرسنجی که «دیتا فور یو» بلافاصله پس از انتخابات پارلمانی چهار سال پیش در میان رای دهندگان ترک تبار انجام داد، ۶۴ درصد کسانی که در نظرسنجی شرکت کرده بودند به حزب سوسیال دمکرات آلمان رای داده بودند. ۱۲ درصد هم حزب سبزها را انتخاب کرده بودند.
افرادی که دارای سابقه مهاجرت از ترکیه هستند، در آلمان مثل گذشته تمایل آشکاری به احزاب چپ دارند.
دلیل اینکه رای دهندگان ترک تبار به احزاب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی به دید انتقادی می نگرند تنها این نیست که این دو حزب واژه «مسیحی» را در عنوان خود دارند، بلکه محتوای آراء و برنامه های این دو حزب نیز برای این رای دهندگان جای سوال دارد. دو حزب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی آلمان مدت ها است که با عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا مخالفت می کنند. همچنین مخالفت آنها با تابعیت دوگانه برای رای دهندگان ترک تبار خوشایند نیست.
علاوه بر این، سیاستمداران ترک تبار در احزاب چپ بیشتر هستند: پنج نماینده از 11 نماینده ترک تبار در مجلس نمایندگان آلمان (بوندس تاگ) در فراکسیون حزب سوسیال دموکرات هستند. از سبزها، سه نماینده ترک تبار در مجلس آلمان هستند که یکی از آنان، «جم اوزدمیر» رئیس حزب سبزها است. حزب چپ ها هم دو نماینده ترک تبار به مجلس آلمان فرستاده است. احزاب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی تنها یک نماینده ترک تبار در مجلس دارند و این در حالی است که این دو حزب بزرگترین فراکسیون در مجلس آلمان را تشکیل می دهند.
طبق پژوهشی که «دیتا فور یو» در اکتبر ۲۰۱۵ منتشر کرده، حدود ۶۳ درصد ترک تباران در آلمان در زندگی روزمره شان به ندرت به آلمانی، بلکه به ترکی حرف می زنند. «اوموت کاراکاس» از این موسسه می گوید: «بسیاری از ترک ها در آلمان تا میزان ۱۰۰ درصد فقط از رسانه های ترکی خودشان استفاده می کنند و از آنچه در رسانه های آلمانی گزارش و نشان داده می شود کمتر خبردار می شوند.»
با وجود همه این درخواست ها و تشویق ها، کاراکاس پیش بینی می کند که در انتخابات پارلمانی پیش رو شمار رای دهندگان ترک تبار کاهش یابد. اگر چنین شود، حزب سوسیال دموکرات آلمان بیشترین ضرر را خواهد دید. اما در درازمدت احتمالا احزاب بسیار کوچکی سود خواهند برد که می خواهند تمایلات مهاجران و به خصوص ترک تباران را محور کار خود قرار دهند.
کاراکاس می گوید: «این احزاب هنوز برای آلمانی - ترک ها شناخته شده نیستند. اما این به معنای آن نیست که این احزاب در سال های آینده شناخته نخواهند شد. می توانم به خوبی تصور کنم که این احزاب زمانی رای دهندگان بسیاری را بسیج خواهند کرد.»
در سال های اخیر و به خصوص پس از کودتای نافرجام در ترکیه روابط میان برلین و آنکارا به طور مداوم بدتر شده است. هم دولت ترکیه و هم بسیاری از آلمانی های ترک تبار تصویب قطعنامه «نسل کشی ارامنه» در مجلس آلمان در ژوئن ۲۰۱۶ را به عنوان اقدامی تحریک آمیز ارزیابی کردند. سرکوب آزادی ها پس از کودتای نافرجام در ترکیه و همه پرسی تغییر قانون اساسی در این کشور در ماه آوریل ۲۰۱۷ هم در آلمان با انتقاد شدید روبرو شد.
اینکه اردوغان روش های تصمیم گیری مقا‌م‌های دولت آلمان را با روش های نازی‌ها مقایسه کرد و نیز درگیری بر سر سخنرانی های انتخاباتی سیاستمداران ترک در آلمان و همچنین دستگیری روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر آلمانی در ترکیه هم باعث وخامت شدن روابط دو کشور شد. فراخوان رئیس جمهور ترکیه به بایکوت احزاب دمکرات مسیحی، سوسیال دمکرات و سبزها تنها یکی از جلوه های وخامت روابط میان دو کشور است.
