جشن های پیروزی با احتیاط شدید پس از بازپس گیری «حلب» شرقی آغاز شد و با ورود نیروهای ارتش سوریه به شهر«دیرالزور» و رسیدن به نیروهای محاصره شده در آن پس از سه سال ، به اوج خود رسید.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه فر امنطقه ای رأی الیوم نوشت: پس از شکست محاصره شهر«دیرالزور» توسط ارتش سوریه و بازپس گیری بیش از 65 درصد از اراضی ای که در اشغال داعش بود و نیز رسیدن گروه نیروهای دموکراتیک سوریه به منطقه قدیمی در قلب شهر« الرقه»می توان گفت که لحظه واقعی در این پرونده رسیده است و طبیعت نزاع بر سر زمین در سوریه چه بسا تغییر کند و شکل ها و ائتلاف های دیگری به خود بگیرد.
«استفان دی میستورا» فرستاده ویژه سازمان ملل به سوریه که این روزها در رسانه ها فعال شده است روز گذشته تحولات میدانی را خلاصه کرد و تمایل وقایع روی زمین را می توان با این گفته اش بیان کرد که «مخالفان باید درک بکنند که آنها در جنگ پیروز نشدند...و دولت سوریه در مقابل،درباره پیروزی سخن نگوید زیرا هیچ کس در این جنگ نمی تواند بگوید که برنده است».
سخنان دی میستورا تا حدود زیادی واقعگرا و عقلانی با هم است ولی دشوار است که هیچ کدام از طرف های متنازع آن را جدی بگیرند؛ مخالفان سوری حاضر به اذعان به شکست خود نیستند و دولت سوریه نیز قطعا به این نتیجه راسخ خود اصرار می کند که پس از هفت سال ایستادگی و درگیری های سخت در رویارویی با دشمنی که توسط قدرت های منطقه ای و بین المللی بزرگ مورد حمایت بوده است و طی آن تلفات انسانی و مادی سنگینی تحمل شد، پیروز بیرون می آید.
جشن های پیروزی با احتیاط شدید پس از بازپس گیری «حلب» شرقی آغاز شد و با ورود نیروهای ارتش سوریه به شهر«دیرالزور» و رسیدن به نیروهای محاصره شده در آن پس از سه سال ، به اوج خود رسید. به همین دلیل بر این باور نیستیم که «نصیحت های» فرستاده ویژه سازمان ملل گوش شنوایی پیدا کند.
پرسشی که خودش را اکنون با قدرت مطرح می کند این است که آیا دولت سوریه برای ورود به مذاکرات با هیأت مخالفان برای رسیدن به توافقنامه فراگیر برای آتش بس و پس از آن مرحله انتقالی و مشارکت در قدرت همانطور که دی میستورا و حامیانش می گویند، آمادگی دارد؟
ما بر این باور نیستیم که مرحله انتقالی یا حتی توافق سیاسی وجود داشته باشد که گروه های مخالف کنونی و سکوهای آن(ریاض، مسکو و قاهره) طرفی در آن باشند زیرا دولت سوریه به این مخالفان اعتمادی ندارد و آن ها را ویترین هایی برای قدرت های خارجی می داند و بر این باور است که این مخالفان به شکل مستقل نمی توانند تصمیم بگیرند. همچنین دولت سوریه بر سیاست کسب وقت و اجتناب از تحمل مسئولیت شکست فرایند سیاسی مذاکره ای در برابر جامعه بین المللی تکیه دارد و تا کنون در این تاکتیک موفق شده است.
بزرگنمایی خطر گروه های تروریستی و دادن اولویت اصلی به استراتژی از بین بردن آنها و قانع کردن طرف های بین المللی مانند آمریکا، بازی هوشمندانه روسیه بود که ثمره اصلی خود را به شور کامل داد. این بدین معنا نیست که این گروه خطر واقعی را شکل نمی دهند بلکه گزافه نگفته ایم اگر بگوییم که این گروه های تروریستی نقش بزرگتر را در فرسایش دولت سوریه و خسته کردن ارتش اش به مدت هفت سال بازی کردند لیکن در عین حال به آن اندازه ای که ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی را ترساندند زمانی که سوریه را به نقطه تکیه گاهی برای حملات هجومی تروریستی خود به پایتخت ها و شهرهای اروپایی و آمریکایی تبدیل کردند.
دیدگاه های تحلیلگران غربی بر این توافق دارد که شکست داعش و از دست دادن آخرین اراضی اشغالی اش در سوریه پس از شکست اش در شهر«موصل» و همجوار آن در آن سوی مرزها یعنی در عراق توافق دارند لیکن چیزی که بر سر آن اختلاف دارند درباره آینده این گروه و طبیعت خطراتی است که ممکن است داخل اراضی سوریه و عراق و در عمق های اروپایی و آمریکایی داشته باشد.
چیزی که می خواهیم بگوییم این است که بسترهایی که این گروه و هم پیمانانش در آنها رشد کردند همچنان وجود دارد و اگر حالت دور کردن و به حاشیه راندن و انتقام های سیاسی و اجتماعی در آینده ادامه پیدا کند چه بسا این بسترها مهیاتر هم بشوند به همین دلیل این نیاز وجود دارد که رویکرد جدیدی در پیش گرفته شود که این بسترها را از بین برده و خطرات آن را کاهش دهد اگر چه این مساله به لحاظ روانی و سیاسی در عین حال دشوار است لیکن به نظر ما استراتژی ای تدریجی است که باید طولانی مدت و با سعه صدر با هم در پیش گرفته شود.
دولت سوریه به وقوع برخی اشتباه ها از زبان مسئولانش در ابتدای بحران اذعان کرد و با قدرت درباره ضرورت گام نهادن با جدیت در تعمیق جدی بودن مسیر اصلاحات سخن گفت و در این زمینه نیز تدابیری را اتخاذ کرد که بارزترین آنها لغو سلطه یک حزب و گشودن درهای گفت و گوی ملی بود لیکن با شدت گرفتن جنگ و ایستادن قدرتهای عربی و بین المللی پشت تسلیح گروه های مخالف این رویکرد متوقف شد و اولویت به به راه حل نظامی و امنیتی برای رویارویی با تروریسم و حفظ نهادهای دولت و پیکره های آن و وحدت اراضی کشور داده شد.
خطر تروریسم اکنون در حال فروکش کردن است و ناگزیر باید به مسیر اصلاحات برگشت تا به آشتی ملی با نیت های جدید رسید و این آشتی ممکن است بلکه حتی یک خواسته مردمی جدی است و شاید حالت طرفداری مردمی و خوشحالی فراگیر به دلیل عملکرد خوب و بی سابقه تیم ملی این کشور در آخرین بازی این کشور که از قضا به شکل اتفاقی در برابر همتای ایرانی اش بود و نزدیک شدنش به راه یافتن به جام جهانی یکی از بارزترین نشانه ها در این زمینه است. به نظر ما و غیر از ما که آرزوی سوریه جدید با تسامح و در آشتی و متحد به لحاظ ملی و جغرافیایی و روحی روانی دارند، این را باید به فال نیک گرفت.
