بنیامین نتانیاهو که در نشست اش با ولادیمر پوتین هر چه حرف در چنته داشت، تمام کرد ولی نتوانست رئیس جمهر روسیه را برای «توقف توسعه نفوذ ایران در خاورمیانه» قانع کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه روسی پراودا رو در گزارشی نوشت: «آیضین مهدییف» درباره سفر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم اسرائیل به «سوچی» نوشت: کرملین نیاز به این ندارد تا تل آویو به روسیه یاد دهد چگونه اولویت بندی های خود را در خاورمیانه سازماندهی دوباره کند.
مهدییف نوشت: خواب وحشتناک و ترسناک نتانیاهو در حال تحقق است: سپاه قدس ایران و حزب الله خود را برای حمله به اسرائیل آماده می کنند و سوریه را به عنوان پایگاهی برای این حمله مورد استفاده قرار می دهند.
این «خبر ترسناک» را نخست وزیر اسرائیل به «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه در 23 آگوست 2017 در مقر رئیس فدرال روسیه در شهر «سوچی» منتقل کرد. مذاکرات نتانیاهو و پوتین دو ساعت و نیم طول کشید و به رغم احساساتی و انفعالی بودن نتانیاهو اما رهبر روسیه آرامش و خونسردی خود را حفظ کرد.
پوتین گفت:« ایران همپیمان استراتژیک روسیه در خاورمیانه است». و افزود:« اسرائیل نیز شریک مهم روسیه در منطقه است و مسکو مصلحت امنیتی این دولت را در نظر دارد». بر همین اساس همانطور که کارشناسان ملاحظه می کنند، کرملین بازی ژئوسیاسی دشواری را برای حفظ توازن میان تهران و تل آویو مدیریت می کند.
اما نتانیاهو که با رهبران روسیه طی دو سال اخیر بارها دیدار کرد یکی از پدران سیاست اسرائیل به شمار می رود و وی از نخستین گروه از رهبران رژیم اسرائیل است که دارای ثقل هستند مانند «اسحق رابین» ، «شیمون پرز» و «آریل شارون» است ولی آخرین بازمانده است. با وجود آن که نتانیاهو به اندازه کافی از مهارت برخوردار است اما نتوانست جلوی احساسات خود را در نشست با پوتین در مقر اقامتش در سوچی، بگیرد.
شاهدان عینی که در بخش علنی مذاکرات شرکت داشتند گفتند که طی مذاکرات نخست وزیر اسرائیل بسیار احساساتی و منفعل شده بود و در برخی مواقع حالت روحی روانی اش بیشتر به حالت وحشت زدگی نزدیک بود. نتانیاهو نیز برای پوتین تصویری بدبینانه از پایان جهان ترسیم کرد« اگر در زمان مناسب، ایران که قصد دارد اسرائیل را نابود کند، متوقف نشود».
نتانیاهو به پوتین گفت که اسرائیل نسبت به حضور ایران در سوریه به شدت احساس نگرانی می کند و اینکه تهران به بهانه راه حل مسالمت آمیز در خاورمیانه در سوریه در همه خارومیانه «نفوذ خود را گسترش می دهد» و لبنان، عراق و یمن را به دایره نفوذش می کشاند. همچنین ایران در راستای تسلیح و آمادگی مبارزان حزب الله برای انجام حملات علیه اسرائیل فعالیت می کند.
نتانیاهو همچنین گفت(مدعی شد) :«به لطف تلاش های مشترک(!) بر داعش پیروزی هایی به دست می آوریم لیکن مشکل اینجاست که ایران مناطقی که از آنها تروریست های جهادی بیرون می شوند را تصرف می کند و تهران عزم خود را برای نابودی اسرائیل پنهان نمی کند.».
لیکن درباره مسکو چه؟
در حالی که نتانیاهو عرق سرد می ریزد و این سناریوی بدبینامه را که تهران تدوین کرده توصیف می کرد، پوتین با آه با وی همبستگی می کرد گویی به او می گوید:«متاسفانه برای کمک به شما کاری نمی توانیم بکنیم».
لیکن واقعیت این است که تهران امروز برای مسکو تنها همپیمان است که در برابر ائتلاف کشورهای پادشاهی خلیج فارس ثروتمند قرار دارد که تلاش می کنند با دیکته های واشنگتن چیزی شبیه «ناتوی عربی» برای تحمیل قواعد بازی که واشنگتن در پیش گرفته است بر همه منطقه خاورمیانه، ایجاد کنند.
به همین دلیل کرملین به تقویت افزایش نفوذ تهران در منطقه اهمیت می دهد. مساله پذیرش عضویت ایران در«سازمان همکاری های شانگهای» تقریبا تمام شده است و ایران رسما طی نشست آینده این سازمان پر نفوذ عضو آن می شود. خود روسیه نقش وکیل مدافع اصلی پذیرش ایران در این سازمان را بازی می کند به ویژه آن که این رخداد باعث می شود که طرح های آمریکا برای هر گونه حمله هوایی به اراضی ایران از دستورالعمل آمریکایی ها خارج شود. به احتمال زیاد پنتاگون هرگز جرأت درگیر شدن با این کشور که تحت«چتر امنیتی» سازمان شانگهای به ریاست چین و روسیه دو عضو دائمی در شورای امنیت را پیدا نخواهد کرد.
علاوه بر آن مساله آغاز نزاع نظامی با ایران پس از خریدن سامانه دفاع هوایی موشکی«اس 300» از روسیه و نصب آن در مراکز مخصوص این سامانه برای ایالات متحده بسیار خطرناک شده است.
این چنین شد که بنیامین نتانیاهو که در نشست اش با ولادیمر پوتین هر چه حرف در چنته داشت، تمام کرد ولی نتوانست رئیس جمهر روسیه را برای «توقف توسعه نفوذ ایران در خاورمیانه» قانع کند.
بدین ترتیب می توان گفت که اسرائیل برای روسیه دولتی دوست است لیکن تل آویو نمی تواند به کرملین یاد دهد که چگونه اولویت های سیاسی روسیه در خاورمیانه را سازماندهی کند.
