همزمان با آزمایش های موشکی جدید کره شمالی، بسیار اهمیت دارد که برخی از سوء برداشت های موجود برای حل این بحران را رفع کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله آمریکایی نشنال اینترست در گزارشی نوشت: کره شمالی باز هم آزمایش موشکی انجام داده است. پنتاگون تایید کرده است که کره شمالی در نخستین ساعات صبح امروز شنبه به وقت شرق آسیا، سه موشک کوتاه برد به سمت سواحل جنوبی دریای کره پرتاب کرده است. این شلیک ها همزمان با برگزاری مانور مشترک نظامی میان کره جنوبی و آمریکا صورت گرفته است.
مقام های کره جنوبی هم با تایید این آزمایش موشکی گفته اند که این شلیک ها از محلی در استان «گنگون» در کره شمالی پرتاب شده و بعد از طی مسافتی حدود 250 کیلومتر در دریا فرود آمده اند.
به گفته ارتش آمریکا از میان سه موشک، پرتاب موشک اول و آخر ناموفق بود. موشک دوم نیز تقریبا بلافاصله بعد از شلیک منفجر شده است. پرتاب موشک ها در یک فاصله زمانی 30 دقیقه ای انجام شده است.
کره شمالی به آزمایش های موشکی خود سرعت بخشیده است. این کشور در ماه گذشته بعد از شلیک یک موشک بین قاره ای، آمریکا را تهدید کرده که گوام - جزیره تحت اختیار این کشور - را با موشک هدف قرار خواهد داد.
این تسریع در آزمایش های موشکی کره شمالی در حالی انجام گرفته که آمریکا همچنان بر راه حل های بی نتیجه خود در قبال این بحران اصرار می ورزد. در اینجا 10 رویکرد اشتباه و سوء برداشت آمریکا در قبال این بحران ارائه می شود:
1 - تهدید به جنگ هسته ای و «خشم و آتش» پیونگ یانگ را می ترساند و او را به تسلیم وا می دارد.
چنین تهدیداتی نتایج معکوس دارد چرا که باعث می شود پیونگ یانگ به این برداشت برسد که آمریکا قصد حمله به این کشور را دارد بنابراین تلاش های خود را مضاعف کند. این کار همچنین باعث می شود تا مردم این کشور با دولت شان علیه آمریکا متحد شوند.
تنش لفظی اقدام خطرناکی است زیرا واشنگتن و پیونگ یانگ ممکن است به واسطه آن وارد درگیری ناخواسته ای شوند.
2 – اقدام نظامی مسئله هسته ای کره شمالی را حل می کند و یا دست کم برای مدتی ما را سرگرم می سازد.
تبعات این کار به هدف دقیق آمریکا در کره شمالی بستگی دارد اما به طور کلی برای توسل به این گزینه، 20 سال دیر شده است. اکنون پیونگ یانگ بمب و ذخایری از سلاح های بیوشیمیایی برای هدف قرار دادن سئول در اختیار دارد.
جنگ پیشگیرانه تخلف از منشور سازمان ملل متحد محسوب می شود که تنها در صورتی می توان به آن مشروعیت بخشید که برای دفاع از خود باشد و یا از تهدید برای صلح بین المللی ممانعت به عمل آورد.
3 - توقف یا لغو رزمایش سالانه کره جنوبی و آمریکا، کره شمالی را به سمت توقف برنامه های موشکی و هسته ای خود واخواهد داشت.
این اقدام، وسیله خوبی برای چانه زنی نیست.
توقف رزمایش ها پیشتر هم آزموده شده بود اما در تغییر رفتار کره شمالی ناکام مانده بود. در سال 1992 واشنگتن و سئول رزمایش مشترک خود را برای یک سال لغو کردند؛ این زمانی بود که کره شمالی هنوز به بمب دسترسی نداشت.
4 - توقف برنامه موشکی و هسته ای کره شمالی مشکلات ما را حل می کند یا باید آن را پذیرفت زیرا «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی سلاح های هسته ای خود را کنار نمی گذارد.
توقف صرف برای یک دوره نامحدود وجود ندارد و تلاش هماهنگ به سمت خلع سلاح هسته ای هنوز هم به پیونگ یانگ چراغ سبز برای ادامه تهدید کره جنوبی و ژاپن را ارائه خواهد داد.
این توقف فقط باعث می شود مسائل جهانی حتی برای واشنگتن نیز بیشتر شود. وجود بازدارنده کوچک هم همچنان باعث ایجاد خطرات امنیت هسته ای می شود. بدین ترتیب اعتبار آمریکا خدشه دار خواهد شد و در عین حال سئول و توکیو می توانند به منظور محافظت از خود، به سمت سلاح های هسته ای خود حرکت کنند و در نتیجه مسابقه تسلیحات هسته ای در شمال شرق آسیا به راه بیافتد.
اما اساسا، ممنوعیت تأیید شده لازم، حتی در حالت موقت، یک چالش دلهره آور است.
5 - ارائه یک معاهده صلح، معامله با کره شمالی را امکان پذیر خواهد کرد و در نهایت به حل زودهنگام مشکل کمک خواهد کرد.
مذاکره برای انعقاد معاهده صلح خطرناک و بی اثر است؛ زیرا این بحث ها به سرعت مذاکرات هسته ای را به گروگان می گیرند چرا که توالی ها مهم هستند. برای کره شمالی و چین یک پیمان صلح، پایه ای را برای طرح درخواست آنها برای خروج نیروهای آمریکایی از شبه جزیره کره فراهم می کند.
بیانیۀ مشترک شش جانبه در سپتامبر 2005، یک نظام صلح را در میان سایر مزایای اقتصادی، سیاسی و امنیتی در ازای تثبیت هسته ای تضمین کرد.
6 - چین می تواند مشکل هسته ای کره شمالی را برای آمریکا حل کند.
چین مشکل کره شمالی را حل نخواهد کرد زیرا منافع استراتژیک اش در گروی این کار نیست. پکن خوب می داند چگونه می تواند اهرم اقتصادی خود را برای تغییر رفتار پیونگ یانگ بدون تغییر نظام این کشور به کار برد.
چالش واشنگتن این است که چگونه اهرم خود را بر پکن برای حل بحران کره شمالی تقویت کند.
7 - براندازی کیم جونگ اون و یا تغییر نظام مشکل کره شمالی را حل می کند.
براندازی نظام کیم جونگ اون تضمین نمی کند که رهبر بعدی این کشور همین مسیر را در قبال سلاح هسته ای این کشور دنبال نکند.
رهبر جایگزین وی هنوز باید انتخاب شود. حتی اگر این کار با موفقیت انجام شود، خطر اقدام رهبران نظامی کره شمالی برای کودتا وجود دارد.
8 - تحریم ها جواب نمی دهد.
تحریم ها به تنهایی نتیجه ای ندارد، اما در صورت اجرای آن با دیپلماسی، ممکن است نتیجه دهد. هدف از تحریم ها، آوردن کره شمالی پای میز مذاکرات است. اما به اشتباه اینگونه سوء برداشت می شود که هدف از آنها خلع سلاح هسته ای کره شمالی است.
این تحریم ها در سال 2006 موثر واقع شد و این کشور را پای میز مذاکره آورد.
9 – مذاکره با کره شمالی امتیازی برای رفتار بد کره شمالی محسوب می شود و به یافتن راه حل منتهی نمی شود.
مذاکرات مستقیم جایزه نیست. بلکه توافق تنها در صورتی قابل دستیابی است که اجازه دسترسی به تمامی پتانسیل های گفت و گو فراهم شود. «مذاکره درباره مذاکره» اغلب در آستانه گفت و گوهای رسمی ضروری است و این بدان معنی نیست که تاکتیک های فشار باید در طول مذاکرات برداشته شود.
10 - گزینه های ما تنها فشار یا مذاکره است.
اشتباه است اگر که تنها یک گزینه و یا یک رویکرد را برگزینیم. سیاست موثر در قبال کره شمالی ترکیبی از گزینه ها در مقوله های مختلف است؛ در حالی که توالی و زمان بندی آنها با توجه به وقایع در شبه جزیره کره و در اطراف آن باید صورت گیرد. زیرا مشکل کره شمالی همگرایی بسیاری از عوامل پیچیده است: عدم گسترش سلاح های هسته ای، امنیت، و مسائل سیاسی، منطقه ای، اقتصادی، فرهنگی و تاریخی.
