در زمانی که ایران با اعتدال و نجابت رفتار می کرد، آمریکا با قساوت های شرم آور و تحریم های جدید پاسخ این نجابت را داد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله «ویک» (نسخه آمریکا) در گزارشی نوشت: شیوه برخورد دولت آمریکا با ایران یک بی شرمی و رسوایی مطلق است. در زمانی که ایران با اعتدال و نجابت رفتار می کرد، آمریکا با قساوت های شرم آور و تحریم های جدید پاسخ این نجابت را داد.
بدترین واکنش البته از سوی «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا دیده شد که در اظهارنظر در خصوص حمله تروریستی اخیر در ایران، این کشور را به حمایت از تروریسم محکوم کرد. اما دموکرات های مجلس سنا که به اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران با هدف ضربه زدن به روسیه رای دادند نیز بد عمل کردند.
در چند سال گذشته ایران با قدرت های غربی و به ویژه آمریکا دچار تنش بوده است. در ایران، برخی خواستار رویارویی با غرب هستند و در آمریکا نیز یک گروه تقریبا یکسان از افراد باور مشابهی دارند.
اما تا پایان دوره ریاست جمهوری اوباما، از طریق تلاش های گسترده از سوی جناح های طرفدار صلح در هر دو کشور از هر گونه جنگ و رویارویی احتمالی ممانعت به عمل آمد. پس از بروز برخی مشکلات اولیه، در نهایت تنش ها به آرامی فرو نشست. در انتخابات ریاست جمهوری سال 2013 «حسن روحانی» به عنوان فردی اصلاح طلب پیروز شد. در انتخابات سال 2012 آمریکا نیز «جان کری» که فردی حامی دیپلماسی و میانه رو بود جایگزین «هیلاری کلینتون» جنگ طلب شد.
نخبگان ایرانی به مدت طولانی و به دلایل کاملا قابل توجیه به مقاصد اصلی آمریکا مشکوک بودند، اما دولت این کشور وارد مذاکرات دیپلماتیک شد و در نهایت به توافق هسته ای که از سوی اکثریت مردم ایران حمایت می شد، دست یافت. این بهترین خبری بود که پس از دهه ها از خاورمیانه پخش می شد - یک مسیر ممکن برای یک ملت مسلمان با نفوذ برای بازگشت به جامعه بین الملل در شرایطی برابر، با حقوق و مسئولیت های مربوطه.
تندروهای آمریکایی از این توافق به خشم آمدند زیرا به نظر می رسید از تجاوز برنامه ریزی شده بعدی آنها ممانعت به عمل آمده است. پس از تصویب این توافق نامه، آنها به هر دری می زدند و در مورد حمایت ایران از حماس، حزب الله و دیگر گروه های اسلامی بهانه جویی کردند. و در حالی که ممکن است برخی ایران را برای داشتن چنین رفتاری مورد انتقاد قرار دهند، خاورمیانه مکان خشنی است، و حمایت از چنین گروه هایی اجتناب ناپذیر است.
و اکنون ما دونالد ترامپ را به عنوان رئیس جمهورمان انتخاب کرده ایم - همان احمدی نژاد ایرانی ها، اما بی منطق تر از او. بدتر از همه اینکه، بسیاری از منافع اقتصادی که پیش بینی شده بود به دنبال توافق هسته ای عاید ایران شود، با توجه به نگرانی های تجاری که تندروهای آمریکایی بار دیگر القا کرده اند، نتوانسته است تحقق یابد.
شایان ذکر است که مردم ایران به این تحولات با انتخاب یک فرد تندروی جناح محافظه کار در انتخابات ماه مه (29 اردیبهشت) سال جاری پاسخ ندادند. در مقابل آنها بار دیگر با آرایی بیشتر از دور اول ریاست جمهوری روحانی، او را بار دیگر به ریاست جمهوری کشورشان برگزیدند. این یک پیروزی برای خوش بینی است.
تنها چند هفته بعد، مجلس ایران و مرقد امام خمینی توسط تروریست های مرتبط با داعش مورد حمله قرار گرفت. دولت ترامپ در پاسخ به این حملات دولت ترامپ در دو جمله اظهارات کاملا ناپسندیده ای داشت: «ما تاکید کردیم که کشورهای حامی تروریسم در نهایت در خطر قربانی شدن در شری که خود ساخته اند، هستند.» در همان روز مجلس سنا با نادیده گرفتن هشدارهای کری در خصوص عدم تضعیف توافق هسته ای، رای به اعمال تحریم های جدید علیه ایران داد. ادعاها و دلایلی که آمریکا تحریم های جدید را با آن توجیه می کند - نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم -در حقیقت تلاش برای حمله نیابتی به روسیه است.
ایران در حال مبارزه با داعش در همان سمتی است که نیروهای آمریکایی در کشورهای مختلف هستند. چنین واکنش غیرانسانی و عجیبی به حملات تروریستی ایران را تنها می توان بهترین هدیه به تندروهای ضد آمریکایی دانست.
شواهد نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق مردم عادی، و بخش قابل توجهی از نخبگان ایرانی خواستار کاهش تنش با غرب هستند. پس از حملات یازده سپتامبر 2001، مردم ایران با غلیان احساسات عظیم با مردم آمریکا همدردی کردند و دولت ایران تلاش کرد کانال کمک رسانی برای مقابله با القاعده را باز کند. این در حالی بود که این کشور از سوی «جورج دبلیو بوش» رئیس جمهور وقت «محور شرارت» نامیده شد.
این تعجب آور نیست که جنگ طلبان ومتخاصمان کودنی مانند بوش و یا ترامپ با ایران چنین رفتاری دارند. اما دموکرات های مجلس سنا اگر هنوز از لحاظ فکری و اخلاقی فاسد نشده باشند، چرا باید چنین واکنش هایی داشته باشند؟ من معتقدم که با کمی تلاش و حسن نیت، ایران ممکن است از مدار روسیه خارج شود و یا دست کم به بی طرفی نسبی برسد. ارزش دارد که امتحان کنیم.
در عوض، دموکرات ها بهترین دستاورد دیپلماتیک اوباما را با هدف قرار دادن کشوری که کاملا عوض شده، به خطر می اندازند. ظاهرا نزدیک به دو دهه شکست این نوع جنگ طلبی چندوجهی کافی نیست.
