«اعتدال» حکومت سودان و پیوستن اش به «ائتلاف سنی» عربی پس از چند سال ایستادنش در اردوگاه «مقاومت» باعث نشد که غرب و خود ایالات متحده آمریکا این کشور را ببخشند و باعث نشد که مجوز عبور برای پیوستن به ائتلاف «ناتو»ی عربی اسلامی ضد ایرانی که ترامپ می خواهد آن را طی دیدار از ریاض در روز شنبه ایجاد کند و اسرائیل در آن عضو اصلی است، داده شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت: اینکه «عمر البشیر» رئیس جمهور سودان اعلام کند که در نشست سران کشورهای عربی اسلامی در ریاض به رهبری «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا، بنا بر دلایل شخصی حضور پیدا نمی کند برای ما چندان عجیب نبود زیرا ما به خوبی می دانیم که کسی که حرف اول و آخر را در زمینه حضور رهبران در این نشست می زند نه کشور میزبان و نه پادشاه آن یعنی ملک«سلمان بن عبدالعزیز» است بلکه خود میهمان آمریکایی است که حق«وتو» دارد حتی اگر این رفتار با «آداب میهمانی» در تناقض باشد.
البشیر رئیس جمهور سودان برای حضور در این نشست سران دعوت نامه را دریافت کرد و فرستاده ویژه عربستان سعودی به مانند 56 عضو دیگر سازمان همکاری اسلامی دعوت نامه را به او تحویل داد اما ایالات متحده آمریکا به حضورش در این نشست اعتراض کرد و سفارتخانه آمریکا در ریاض اعلام کرد که « ما با دعوت نامه یا تسهیلات هر فردی که به موجب حکم دستگیری صادر شده توسط دادگاه بین المللی جنایات جنگی تحت تعقیب است از جمله البشیر رئیس جمهور سودان، مخالف هستیم».
صدها میلیارد دلاری که عربستان سعودی برای«تکریم» مسافر آمریکایی اختصاص داد، باعث نشد که البشیر بخشیده شود و این میهمان به تصمیم اش برای دعوت رئیس جمهور سودان هم پیمانی که از این رو به آن رو شده است و در «توفان قاطعیت» عربستان شرکت کرد و هزاران سرباز خود را برای جنگ در یمن اعزام کرد، آن تحت عنوان جنگ با نفوذ ایران؛ نفوذی که برای چند دهه درهای سودان را به رویش باز کرد، احترام نگذاشت.
«اعتدال» حکومت سودان و پیوستن اش به «ائتلاف سنی» عربی پس از چند سال ایستادنش در اردوگاه «مقاومت» باعث نشد که غرب و خود ایالات متحده آمریکا این کشور را ببخشند و باعث نشد که مجوز عبور برای پیوستن به ائتلاف«ناتو»ی عربی اسلامی ضد ایرانی که ترامپ می خواهد آن را طی دیدار از ریاض در روز شنبه ایجاد کند و اسرائیل در آن عضو اصلی است، داده شود.
حضور پیدا نکردن البشیر در نشست کوهی از تنگنایی و فشار که بر دوش پادشاه عربستان سعودی سنگینی می کرد را از بین ببرد و نیز خود البشیر را از تنگنای بزرگتر در صورت پاسخ دادن پاسخ مثبت به دوعوت نامه و رفتن به ریاض به مانند دیگر دعوت شدگان معاف کرد زیرا به سادگی هر چه تمام تر باید گفت که به او اجازه حضور در نشست سران داده نمی شد و اجازه داده نمی شد که با «میهمان بزرگ» دست بدهد.
رهبران عربستان سعودی چه بسا از طرح های سابق خود برای اعلام تشکیل «ائتلاف اسلامی» بدون مشورت با کشورهای مربوطه که این کشورها از طریق رسانه ها مطلع شدند، درس گرفته و تصمیم گرفتند که برای همان کشورها برای مشارکت در «ناتو»ی جدید دعوت نامه بفرستند. حالا سووالی که پیش می آید این است که آیا تشکیلات جدید(ناتوی اسلامی عربی) حال و روز بهتری از تشکیلات سابق یعنی ائتلاف اسلامی خواهد داشت؟
برای ما بسیار دشوار است که پیش از برگزاری این نشست های سران و آشنایی با هویت رهبران شرکت کننده و سطح شرکت کنندگان به این پرسش جواب بدهیم. هنوز تردید زیادی درباره شرکت کردن «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر به رغم تماس رئیس جمهور آمریکا با وی و تشویق اش برای حضور و نیز تردید زیادی درباره مشارکت «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه داریم. از سوی دیگر کشورهای اسلامی دیگری هستند که هرگز نمی خواهند در دشمنی یا جنگ با ایران چه سرد باشد چه گرم گرفتار شوند یا مشارکت کنند همچنین همین کشورها نمی خواهند که با اسرائیل عادی سازی روابط کنند و به زعامت عربستان بر جهان اسلامی از خاستگاه طایفه ای بدون در نظر رفتن اینکه دارای اقلیت ها یا اکثریت های مذهبی شیعه(مانند پاکستان در حالت اول و عراق در حالت دوم)هستند، اعتراض دارند و با این زعام مخالف هستند.
البشیر باید این دعوت نامه را از همان لحظه نخست که به دست وی رسید قبول نمی کرد و نماینده ای برای خود به این نشست می فرستاد لیکن آن چه که باید و شاید انجام شود یک چیز است و آن چه رخ می دهد چیز دیگر و در همه احوال این عذرخواهی و ناتوانی اش از مشارکت در این نشست آخرین عذرخواهی و ناتوانی نخواهد بود.
این نشست، نشستی پر از سورپرایزهای صاعقه وار است و ما در هر صورت منتظر آن هستیم.
