سفر اردوغان به واشنگتن و دیداری که با ترامپ برگزار کرد، اهداف رئیس جمهور ترکیه را محقق نکرد اهدافی مانند لغو قرارداد سلاح آمریکایی به نیروهای دموکراتیک سوریه کُرد و به عهده گرفتن مسئولیت عملیات آزادی شهر«الرقه» توسط ارتش ترکیه در کنار نیروهای آمریکایی.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به سفر اردوغان به واشنگتن و دیدار با ترامپ پرداخت و نوشت: با توجه به وخامت روزافزون در روابط ترکیه با آمریکا، چه بسا در پرواز «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه به ریاض برای مشارکت در نشست سران اسلامی عربی آمریکایی در روز یکشنبه آینده برگزار می شود، تردید به وجود بیاید؛ نشستی که رئیس جمهور مسافر مورد استقبال یعنی«دونالد ترامپ» ستاره آن است و در این نشست قرار است ائتلاف«ناتوی اسلامی» جدید تاسیس شود.
سفر اردوغان به واشنگتن و دیداری که با ترامپ برگزار کرد، اهداف رئیس جمهور ترکیه را محقق نکرد اهدافی مانند لغو قرارداد سلاح آمریکایی به نیروهای دموکراتیک سوریه کُرد و به عهده گرفتن مسئولیت عملیات آزادی شهر«الرقه» توسط ارتش ترکیه در کنار نیروهای آمریکایی.
روابط آمریکا و ترکیه از مرحله تنش به مرحله برخورد منتقل می شود زیرا دولت ترامپ همچنان به کردها به عنوان همپیمان استراتژیک تکیه کرده است که می توانند محور سیاست هایش در منطقه خاورمیانه به ویژه در سوریه و عراق شوند. آقای «مولود چاووش اوغلو» خواستار اخراج هماهنگ کننده ائتلاف بین المللی ضد گروه داعش در عراق و سوریه(برت ماکگورک)شد زیرا وی از کردها جانبداری می کند این در حالی است که اردوغان رئیس جمهور ترکیه تأکید کرد که کشورش حق خود را برای اتخاذ اقدامات یکجانبه علیه نیروهای کرد داخل سوریه بدون گرفتن موافقت کشورهای دیگر(آمریکا) و توجه به این کشورها، محفوظ می داند».
بر اساس بیشتر گزارش های خبری نشست سران که در کاخ سفید میان ترامپ و اردوغان دو رئیس جمهور برگزار شد، پر تنش و تصادمی بود و تمام چیزی که در کنفرانس مطبوعاتی مشترک درباره« مشارکت استراتژیک» و تقویت«روابط استثنایی» میان دو کشور گفته شد فقط برای مصرف رسانه ها بود. نادیده گرفتن مساله تحویل دادن «فتح الله گولن» متهم اصلی پشت کودتای نظامی اخیر در ترکیه که بارزترین خواسته اردوغان است، حکایت از بسیاری چیزها دارد.
این تنش به وضوح با حمله محافظان اردوغان به گروهی از معترضان در برابر منزل سفیر ترکیه در واشنگتن و زخمی شدن 9 نفر از آنها بازتاب پیدا کرد؛ امری که باعث به وجود آمدن موجی از خشم شد و باعث شد که سناتور« جان مک کین» یکی از مهمترین دوستان ترکیه در کنگره خواستار اخراج سفیر ترکیه از واشنگتن شود و خانم«هیدز نیورت» سخنگوی دولت آمریکا نیز تأکید کرد که دولتش با شدیدترین لحن به آنکارا نگرانی خود را از رفتار گارد حفاظت دیپلماتیک و استفاده از خشونت علیه معترضان را ابلاغ کرد و گفت: «خشونت واکنش مناسب به آزادی بیان نیست و ما حق ملت ها را در همه جا برای آزاد بودن و اعتراض مسالمت آمیز تأیید می کنیم».
آمریکا در هر کشور اسلامی و عربی دخالت کرد آن را تبدیل به «کشور شکست خورده» کرد و باعث دامن زدن به نزاع های نژادی، مذهبی و قبیله ای شد و به نظر می رسد که پس از پایان پاک سازی داعش در سوریه و عراق نوبت به ترکیه می رسد و کردها بازیگران جدید خواهند بود و خود کرده را تدبیر نیست.
درست است که دولت ترامپ به میهمان ترک اش تعهد کرد که سلاح هایی که به نیروهای دموکراتیک سوریه می دهد علیه ترکیه مورد استفاده قرار نمی گیرد و نیز تعهد کرد که نظام کردی در شمال سوریه ایجاد نمی شود لیکن تجربه های گذشته به ویژه در عراق عدم التزام و پایبندی آمریکایی ها به این گونه تعهدات را ثابت کرده است. مگر اکنون یک نظام کردی در شمال عراق وجود ندارد که در آستانه برگزاری همه پرسی درباره استقلال به منظور مقدمه سازی برای اعلامش است، مگر سلاح های آمریکایی و آموزش های آمریکایی به نیروهای پیشمرگه این نیروها را تبدیل به یک ارتش قوی نکرده است. همچنین هرگز اتفاق نیفتاده است که آمریکا شبه نظامیان هم پیمان خود را در هر جای جهان از «کونترا» در آمریکای جنوبی گرفته تا پیشمرگه در شمال عراق را پس نگرفته است.
دولت آمریکا به شکل تدریجی و به شکل توهین آمیزی از ترکیه به عنوان همپیمان استراتژیک خود چشم پوشی می کند و خودش و همه پیمانان اروپایی اش به دنبال جایگزینی برای آن و جایگزینی برای پایگاه هوایی «انجرلیک» هستند؛ این یعنی روزهای این کشور یعنی ترکیه در پیمان «ناتو» چه بسا اندک است و چه بسا می توان همین را درباره حاکمیت اردوغان و حزبش نیز گفت.
آمریکا از کردها به شکل تأثیرگذار برای فرسایش عراق و تضعیف آن برای چند دهه استفاده کرد و بعید نمی دانیم همین برگه برنده را برای گروکشی ترکیه و تضعیف آن به منظور تجزیه آن به عنوان قدرت اسلامی بزرگ در منطقه استفاده کند.
اردوغان که همسایگان عربش را به حماقت متهم می کند و در طرح های آمریکا و «هرج و مرج» در منطقه با چشمان باز جانبداری کرد و اجرای طرحهای آمریکایی را با مهارت تسهیل کرد چه بسا اتهام علیه وی نیز تطابق داشته باشد.
ما بر این باور نیستیم برای عقب نشینی اردوغان و نجات خودش و کشورش از طرح تجزیه آمریکایی ها دیر باشد، لیکن آیا دست به این اقدام می زند؟ این یکی از آرزوهای ماست اگر چه به رغم آن چه که درباره« عملگرایی» این مرد گفته شده و می شود و نیز درباره توانش در تغییر موضع گیری هایش به سرعت گفته می شود، تردید داریم و امیدواریم که تردیدهای مان به جا نباشد.
