آزمایش موشکی امروز کره شمالی بار دیگر احتمالات در خصوص حمله نظامی آمریکا به این کشور را تقویت کرد. اما باید در نظر داشت که چنین اقدامی رهبر کره شمالی را به سمت هر دیوانگی سوق خواهد داد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله آمریکایی نشنال اینترست در گزارشی نوشت: کره شمالی در اقدامی جدید یک موشک بالستیک دیگر را آزمایش کرده است. به نظر می رسد این آزمایش در سواحل منطقه «کوسانگ» در شمال غربی شبه جزیره کره صورت گرفته باشد.
ماهیت آزمایش موشکی امروز هنوز کاملا مشخص نشده و همچنان از سوی نهادهای نظامی آمریکا، ژاپن و کره جنوبی در دست بررسی است.
ژاپن گزارش داده که موشک پرتاب شده توانسته به ارتفاع دو هزار کیلومتری برسد و به این ترتیب می تواند بیانگر تولید موشک جدید در پیونگ یانگ باشد.
کره جنوبی و ژاپن، دو همسایه پیونگ یانگ همچون گذشته این آزمایش موشکی را محکوم کرده اند. در سئول، «مون جائه-این» رئیس جمهور تازه به قدرت رسیده با تشکیل جلسه اضطراری این آزمایش را محکوم کرده اما همزمان گفته آماده مذاکره با همسایه شمالی خود است.
سخنگوی ستاد ارتش آمریکا نیز گفته است «تحقیقات در مورد نوع موشک ادامه دارد؛ پرتاب اخیر با الگوی پرتاب یک موشک قاره پیما همخوانی ندارد».
این آزمایش جدید موشکی در حالی صورت گرفته که «چو سون هوی» مدیرکل آمریکای شمالی وزارت خارجه کره شمالی در پکن به خبرنگاران گفته بود کشورش آمادگی دارد تحت شرایط مناسب با آمریکا گفت و گو کند. سخنان این مقام وزارت خارجه کره شمالی می تواند واکنشی مثبت از سوی پیونگ یانگ به اظهارات اخیر «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا باشد که گفته بود آماده است با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی دیدار و گفتگو کند.
پیونگ یانگ که با وجود قطعنامه های سازمان ملل متحد آزمایش های هسته ای و موشکی خود را در سال های اخیر افزایش داده است، ماه گذشته هم دو آزمایش دیگر انجام داد که هر دو ناموفق بودند.
در طول دهه های گذشته، تلاش های طولانی مدت کره شمالی برای دستیابی به سلاح های هسته ای بارها و بارها به تهدید برای مداخله نظامی در این کشور منجر شده است. در سال 1994، «بیل کلینتون» رئیس جمهور وقت به حمله هوایی به مرکز پژوهش های علمی هسته ای «یونگ بیون» در این کشور نزدیک شد. اعتقاد بر این بود که این مرکز سوخت برای سلاح های هسته ای این کشور را تامین می کند. این حمله یک فرصت عالی موفق در نظر گرفته شده بود، اما پس از توافق با «کیم ایل سونگ» رهبر کره شمالی از این حمله عقب نشینی شد. فراتر از حمله هوایی، سیاست گذاران نگران بودند که جنگ تمام عیار ممکن است شبه جزیره کره را به آتش بکشاند.
مشکل در طول 23 سال گذشته پیچیده تر شده است، زیرا یونگ بیون عملیاتی شد و به سرعت برای تولید ذخایر برآورد 11 سلاح هسته ای برآورد شده کره شمالی مورد استفاده قرار گرفت. نیروهای متعارف عظیم پیونگ یانگ، تسلیحات هسته ای، شیمیایی و بیولوژیک، و ترس از هرج و مرج اجتماعی در صورت فروپاشی دولت، همسایگان این کشور و آمریکا را از اقدام نظامی بیشتر هراسان کرده است. کره شمالی چگونه از تنها ابرقدرت نظامی در جهان جلوگیری خواهد کرد، و این کشور در زمان دفاع از خود در جنگ چه خواهد کرد؟
کره شمالی به چند روش مانع از اقدام نظامی خواهد شد. در اولین روش، از نیروهای ارتش، دریایی و هوایی بزرگ خود بهره خواهد گرفت. اگر چه ارتش خلق کره تجهیزات کهنه و به صورت ضعیف عرضه شده است، نیروهای فعال بسیار قوی دارد و همانطور که لنین زمانی گفت مقدار دارای کیفیت خاص خود را دارد. نیروهای مسلح پیونگ یانگ دکترین تهاجمی دارند و در صورت بروز جنگ، به سرعت در صدد اشغال «سئول» پایتخت کره جنوبی برخواهند آمد.
کره شمالی همچنین با سرمایه گذاری خود در بخش تسلیحات هسته ای، شیمیایی و رادیولوژیکی احتمال حمله را کاهش داده است. کره شمالی ممکن است تنها تعداد انگشت شماری سلاح هسته ای داشته باشد، اما هیچ کس نمی داند آنها کجا هستند و کجا استفاده خواهند شد. اوضاع برای سلاح های شیمیایی نیز همین طور است. نیروهای کره شمالی به تازگی در حال حمل کوله پشتی با علامت برجسته هسته ای خطر رصد شده اند و این گمانه زنی ها را تقویت کرده اند که در حال آموزش دیدن برای انجام حملات با «بمب های کثیف» و سایر دستگاه های رادیولوژیکی هستند.
در نهایت پیونگ یانگ با تظاهر به بی خردی مانع دخالت خارجی می شود. کیم جونگ ایل و پسرش «کیم جونگ اون» گرچه اغلب «دیوانه» تصور می شوند، در واقع بازیگرانی کاملا منطقی در بحران ها هستند. این کشور به حملات قابل توجهی مانند بمباران جزیره «یئونپیونگ» در سال 2010 و تحریک جنگ بین نیروی دریایی دو کره دست زده است تا نه تنها جلب توجه کند، بلکه این تصور را ایجاد کند که این کشور غیر قابل پیش بینی است و هر اقدام نظامی علیه آن، می تواند به جنگی تمام عیار تبدیل شود.
در حالت عملی، این کشور برای دفاع از خود به خوبی مجهز نیست. تکنولوژی نظامی این کشور - از رادارهای هشدار دهنده گرفته تا تانک ها – در دهه 1980 مفید بود اما اکنون باید جایگزین شود. علاوه بر این، کمبود در تولید و قطعات یدکی، به ویژه برای قطعات الکترونیکی پیچیده، مواد غذایی و سوخت، می تواند ارتش را از دفاع بازدارد.
خط مقدم دفاعی کره شمالی بخش های اطلاعات، نظارت و شناسایی آن است. این کشور دارای بیش از 40 رادار ساحلی مستقر در سواحل شرقی و غربی، و همچنین سلاح های توپخانه ساحلی هفتاد و شش میلیمتری و بالاتر است. این کشور همچنین دارای 50 پایگاه راداری در سراسر کشور است که بر حریم هوایی این کشور نظارت دارند. اغلب این رادارها 30 سال یا بیشتر دارند و بعید است که همه آنها هنوز هم فعال باشند.
خطرناک ترین احتمال این است که کره شمالی از استراتژی عراق تقلید کند و به مبارزات چریکی علیه نیروهای آمریکا و کره جنوبی دست بزند. کیم جونگ اون می تواند برای جنگ چریکی علیه هر کسی که به فکر اشغال کره شمالی باشد، بر روی تعداد زیادی از نیروهای بسیار مسلح و از لحاظ سیاسی تحت تعلیم حساب باز کند و همان طور که تاریخ کره با افتخار نشان می دهد، این کشور برای انجام یک شورش بسیار عالی است. اگر این کشور از طریق تاسیسات زیر زمینی های بی شمار این کشور وارد عمل شود، می تواند جنگ چریکی را تا ارائه پیشنهاد مستقیم برای مذاکره از سوی قدرت اشغالگر ادامه دهد.
کره شمالی کشوری است که برای محافظت از سلسله کیم ساخته شده است. مسئله خنده دار این است که هرچه پیونگ یانگ موشک های قاره پیمای هسته ای خود را تقویت می کند، درخواست ها برای اقدام نظامی علیه آن به طور پیوسته افزایش می یابد. کاهش بازده برنامه هسته ای این کشور ممکن است رهبری آن را بیشتر متمایل به مذاکره کند. جایگزین برای مذاکره تا حدی وحشتناک است که نمی توان آن را تصور کرد.
