«مارین لوپن» که در کارزار انتخاباتی خود شعارهای بسیاری علیه مسلمانان و مهاجران سر می داد، در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه از «امانوئل ماکرون» شکست خورد. اما آیا او خواهد توانست به اسلام هراسی که در این کشور ریشه دوانده پایان دهد؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، پایگاه خبری انگلیسی «اسلام 21» در گزارشی نوشت: مارین لوپن در دور نخست انتخاب ریاست جمهوری با کسب 30.21 درصد آرا به دور دوم راه یافت. با این حال اتحاد تقریبا تمامی احزاب و جریان های سیاسی فرانسه، به جز چپ گرایان رادیکال علیه جبهه ملی و به نفع امانوئل ماکرون نشان داد که پروژه مارین لوپن برای «پاک کردن چهره شیطانی» جبهه ملی با شکست مواجه شده است.
ماکرون در انتخابات روز یکشنبه با 66.10 درصد آراء برنده شد و رقیب او مارین لوپن ۳۳.۹۰ درصد رای به دست آورد.
یک شهروند فرانسوی می گوید: «این کارزار انتخاباتی خیلی سخت و خشن بود. اما من از نتیجه خوشحالم چون توانستیم مانع جبهه ملی شویم و این چیزی است که اهمیت دارد. نمی خواستم که افراطی ها کشور را اداره کنند. درباره برنامه ماکرون، بین چیزی که اعلام می کند و چیزی که عمل کند، نمی دانم.»
دیگری می گوید: «افراط گرایان مالی بردند. در برابر وضع روشنی هستیم با کسی که به دنبال پاره پاره کردن جامعه است که خطر ابتلای بخشی از جامعه به فقر وجود دارد.»
۲۵ درصد واجدین شرایط در انتخابات فرانسه شرکت نکردند و حدود ۱۲ درصد نیز رای سفید یا باطله به صندوق انداختند.
مارین لوپنِ «بدنام و اسلام ستیز» در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری فرانسه از «امانوئل ماکرون» شکست خورد. اما آیا فرانسه از گذشته فاشیستی و اسلام هراسی زشت خود نجات خواهد یافت؟
اگرچه تحلیلگران معتقدند در مبارزات انتخاباتی لوپن تلاش می شد پیام ها کمتر مسموم باشد، لفاظی های او بر اساس اسطوره های اسلام هراسی و تهدیدات «اسلامی» غیر قابل اجتناب بود. برای بسیاری از فرانسوی ها، لوپن یادآور تاریخ ناخوشایند فاشیسم و اسلام هراسی بود که مورد انتقاد قرار گرفته بود زیرا استعمارگری را یک چیز مثبت می نمایاند.
در فرانسه نیز مانند انگلیس، وحشیگری در تاریخ خشونت بار تا حد زیادی در مدارس عادی است. پدر مارین لوپن و رهبر قبلی حزب جبهه ملی که او هم در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در سال 2002 شکست خورد، زمانی در زندان «ویلارسسینی» الجزایر انقلابیون را شکنجه می کرد.
با این حال سرکوب احساسات فاشیستی و یا استعماری ممکن است سطحی انگاشته شود، زیرا لوپن تقریبا 11 میلیون رای به دست آورد.
البته این بدان معنا نیست که تمامی کسانی که به لوپن رای داده اند با تمامی سیاست های وی موافق هستند. با این حال آنچه ممکن است با دقت استنباط شود این است که تمامی کسانی که به او رای دادند، فاشیسم و اسلام هراسی لوپن را قابل تحمل تر از نفرت شان از سیاست های اقتصادی ماکرون می دانستند.
این یکی از دلایلی است که باید گفت آنها هیولایی ایجاد کرده اند که ممکن است قابل کنترل نباشد.
مخالفت با لوپن بدون شک یکی از برتری های اصلی ماکرون بود. او سابقا یک بانکدار بود که با سیاست هایی (مانند کاهش بودجه بخش عمومی) بسیاری را از سراسر طیف سیاسی فرانسه را به جایی رساند که برخی از اتحادیه های کارگری حتی ترجیح دادند انتخابات را تحریم کنند.
با این حال، با وجود مشارکت کم فرانسوی ها در انتخابات، آنهایی که با سیاست های ماکرون مخالف بودند، ترجیح دادند باز هم با او رای دهند تا لوپن را متوقف کنند.
«یانیس واروفاکس» وزیر دارایی پیشین یونان در توضیح این مسئله گفت: «سیاست های جوامع انسانی این چنین است. مسائل به ندرت سیاه و سفید است. کسانی که امروز به ماکرون برای شکست دادن لوپن رای دادند، فردا علیه سیاست های او تظاهرات های گسترده ای برگزار خواهند کرد تا صدایشان شنیده شود.
این «فرانسه ضعیف و شکننده ای» است که امانوئل ماکرون به ارث برده است، و اگر چه پیروزی وی در برابر جبهه فاشیست موفقیتی بزرگ محسوب می شود، باید دید که آیا وی می تواند مطالبات مردمش را برآورده کند یا خیر.
انتخابات فرانسه نشان می دهد که مردم توانایی تاثیر گذاری واقعی یا قریب الوقوع برای تغییر را دارند.
ماه آینده فرانسوی ها بار دیگر برای انتخاب نمایندگان پارلمان پای صندوق های رای می روند و باید دید جبهه ملی در آنجا چه خواهد کرد.
