بی تردید روسیه به این اهانت آمریکا هر چند تلفات مادی و انسانی سوریه محدود است و فرودگاهی که مورد حمله واقع شد به شکل گسترده آسیب ندید و هواپیماها بار دیگر از تاسیسات و باند آن به شکل معمولی استفاده می کنند، واکنش نشان می دهد و این واکنش در زمان مناسب صورت می گیرد؛ اگر بحران همان گونه که رهبران روسیه را راضی کند، به پایان نرسد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: پس از گذشت نزدیک به 48 ساعت از حمله موشکی آمریکا به فرودگاه «الشعیرات» سوریه در استان«حمص» پرسش های زیادی نه فقط درباره سود و زیان این حمله مطرح می شود بلکه درباره عدم واکنش روسیه به این موشک ها که آزمونی برای پایبندی اش در دفاع از همپیمانان سوری اش و دیگر هم پیمانانش در جهان به شمار می رود و نیز پرسش هایی درباره چهره روابط میان دو قدرت بزرگ در آینده و بازتاب های حمایت عرب ها و به طور مشخص کشورهای حاشیه خلیج فارس از این تجاوز آمریکایی مطرح می شود.
«دونالد ترامپ» به عنوان رئیس جمهور قوی که با سلف ضعیف خود یعنی «باراک اوباما»فرق دارد، ظاهر نشد بلکه به عنوان رئیس جمهور« متهور»ی ظاهر شد که می تواند کشورش را درگیر جنگ های منطقه ای و جهانی کند، ظاهر شد؛ امری که علامت سووال های زیادی درباره فایده اتخاذ تصمیم های جنگ و صلح برانگیخت و صداهایی را در کنگره بالا برد که خواستار مراجعه به قانونگذاران آمریکایی پیش از انجام هر گونه حمله ای به سوریه یا دیگر کشورها شده است.
در مقابل، «ولادیمیر پوتین» به عنوان رئیس جمهور روسیه به عنوان رهبر عاقل تر و کسی که می تواند با اجتناب از درگیری خویشتنداری کند، ظاهر شد؛به گفته «بوریس اوفیاتسوف» رئیس کمیته کارشناسان امنیتی در پارلمان روسیه گفت که بیست دقیقه قبل از حمله آمریکا به پوتین اطلاع داده شد.اوفیاتسوف همچنین تأکید کرد که یک سوم موشک ها یعنی 23 موشک از مجموع 59 موشک فقط به اهداف خود اصابت کردند و بیشتر آنها یعنی موشک ها قدیمی بودند و عمر فرضی شان نیز به پایان رسیده بود و هواپیماهایی که مورد اصابت قرار گرفتند که شش هواپیما هم بودند امکان پرواز نداشتند و در حال تعمیر بودند.
مهمترین چیزی که اوفیاتسوف در گفت و گو با شبکه تلویزیونی«روسیا الیوم» گفت این بود که موشک های روسی از نوع« اس 400» و «اس 300» پیشرفته برای حمایت از هواپیماها و نظامیان روس و نه برای حمایت از سوریها اختصاص دارند و به همین دلیل موشک های آمریکایی سرنگون نشدند لیکن تأکید کرد که شورای امنیت ملی روسیه تصمیم به ارائه حمایت بیشتر از سوریه گرفت بدون آن که تأکید کند که این حمایت شامل موشک های پیشرفته یاد شده می شود یا نه؟
خانم«نیکی هایلی» نماینده آمریکا در شورای امنیت درباره احتمال حملات دیگر در سوریه دم زد و چه بسا در واکنش به این حملات به گونه ای دیگر و متفاوت از حملات سابق رفتار شود؛ اگر روسیه به موضع اش در تعلیق تفاهم هایی که با دولت آمریکا درباره تأمین امنیت هواپیماها و جلوگیری از وقوع رویارویی هوایی یا نظامی در سوریه میان آمریکا و روسیه ادامه دهد.
هنگامی که آنکارا یک هواپیمای روسی که برای چند ثانیه اندک و برای عرض اندام و نمایش قدرت ترکیه سرنگون کرد، رهبران روسیه خویشتنداری کرده و با اعمال مجازات های اقتصادی واکنش نشان دادند و «رجب طیب اردوغان»رئیس جمهور ترکیه را وادار به عذرخواهی به شیوه ای اهانت آمیز کردند به همین دلیل چه بسا بد نیست اگر درنگ کرد و حکم عجولانه صادر نکرد و در نهایت عبرت گرفت.
بی تردید روسیه به این اهانت آمریکا هر چند تلفات مادی و انسانی سوریه محدود است و فرودگاهی که مورد حمله واقع شد به شکل گسترده آسیب ندید و هواپیماها بار دیگر از تاسیسات و باند آن به شکل معمولی استفاده می کنند، واکنش نشان می دهد و این واکنش در زمان مناسب صورت می گیرد؛ اگر بحران همان گونه که رهبران روسیه را راضی کند، به پایان نرسد.
تأیید عجولانه عرب ها و کشورهای حاشیه خلیج فارس از همان دقایق نخست حمله تجاوز کارانه آمریکا به یک کشور عربی جالب توجه است و همین مساله درباره تهور ترک ها نیز گفته می شود که فقط در حد تمجید و تعریف و استقبال از حمله بسنده نکردند و پا را فراتر گذاشتند زمانی که اردوغان و «بینالی یلدریم» نخست وزیر اش خواستار حملات بیشتری شدند زیرا به باورشان یک حمله کافی نیست.
این گونه موضع گیری ها عجولانه بر صاحبان این موضع گیری ها بازتاب منفی پیدا می کند. کشورهای حاشیه خلیج فارس بدون هیچ گونه توجیهی در اردوگاه ضد روسی قرار گرفته اند و ترکیه که رئیس جمهورش با همتای روس خود توافقنامه ای امضا کرد که بر اساس آن تبادل تجاری میان دو کشور به صد میلیارد دلار در سال افزایش پیدا می کند تا بحران های اقتصادی وخیم اش حل شود، خودش را در موضع بسیار بدی خواهد دید به ویژه آن که روابط اش با همسایگان اروپایی اش متشنج است و روابطش با آمریکا نیز مه آلود است زیرا آمریکا همکاری با کردها را بر همکاری با ترک ها ترجیح می دهد و به کردها به عنوان هم پیمانان قابل اعتماد،اعتماد کرده است.
رهبران روسیه و سوریه زهر حمله موشکی آمریکا را حتما گرفتند جدای از اینکه این حمله تاکتیکی است و آثارش نیز محدود است.این رهبران گزینه های خود را باز گذاشتند لیکن دولت ترامپ از اکنون به بعد وارد مرحله ای از شمارش تلفات و خسارت ها و تخمین حجم آنها یا به عبارتی پیامدهای روز بعد از حمله شده است. جنگ علیه تروریسم که برای آمریکا اولویت دارد ضربه بزرگی خورد و هماهنگی با روس به طور جزئی یا کلی از هم پاشید و تابلوی شیشه ای اعتماد میان دو قدرت بزرگ در زمین سوریه شکست و خرده های آن را به راحتی نمی توان جمع و اصلاح کرد.
انجام حمله نظامی بر اساس اخبار و وقایع غیر دقیق و بدون انجام تحقیق بی طرف بین المللی و بدتر از آن بدون تفویض از جانب ملت یا قانونگذاران آن تا حدود زیادی متهورانه و نشان دهنده حماقت است.علاوه بر آن که با برنامه انتخاباتی ترامپ درباره مخالفتش با دخالت نظامی خارجی و به طور خاص سوریه و سر دادن شعار«اول آمریکا» در تناقض است.
بیش از 7هزار نظامی آمریکایی و ده ها هواپیما در اراضی سوریه و عراق حضور دارند و اینها در روزها و ماه های آینده در دایره خطر قرار می گیرند و این امر این احتمال را به وجود می آورد که آمریکا به شکل بزرگتری در گل و لای جنگ در دو کشور گرفتار شود. نظامیان آمریکایی در عراق و سوریه دشمنانی دارند.این جدای از آن که گروه های تروریستی که برای جنگ با آنها آمدند نیز دشمن این نظامیان آمریکایی هستند. این را نیز نباید فراموش کرد که ایران در عراق و سوریه دارای نفوذ بسیار گسترده ای است و در اردوگاه روسی-سوری قرار دارد.
در پایان باید بگوییم که درست است که ترامپ به شدت مورد تشویق برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس قرار گرفت که امیدهای شان برای امکان براندازی «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه و نظامش پس از شش سال سرخودرگی شان احیا شد، لیکن این تشویق اثراتی محدود دارد و به سرعت بخار می شود و بعید نمی دانیم که این کشور بازندگان بزرگ نه فقط به لحاظ مادی هستند زیرا باید هزینه هر گونه جنگ یا رویارویی نظامی میان قدرت های بزرگ در زمین سوریه را بپردازند بلکه به لحاظ استراتژیک نیز بازنده خواهند بود. مگر همین کشورها نیستند که انگشت ندامت خود را به دلیل تأییدشان از حمله آمریکا به عراق و سرنگونی صدام گاز می گیرند؟ مگر همین کشورها به دلیل گسترش نفوذ ایران در عراق خون گریه نمی کنند!؟
منتظر جوابی از هیچ کس نمی مانیم.
