طرح ترامپ برای تجزیه سوریه/ چه سرنوشتی در انتظار آمریکایی ها در سرزمین شام است؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: آهنگ حاکم در حال حاضر در واشنگتن و برخی از پایتخت های اروپایی که در رسانه های غربی با قدرت بازتاب پیدا کرد تقسیم سوریه با ایجاد مناطق «خودمختار موقت» برای گروه های نژادی و دینی به عنوان راه حل اولیه برای بحران سوریه است و شخصا در چند برنامه گفت و گو شرکت کردم و این طرح که بر زبان کاشناسان به ویژه کارشناسان آمریکایی که نزدیک به رایزنی های کنفرانس بین المللی بودند که واشنگتن برای جنگ با تروریسم میزبانش بود، مرا متعجب کرد.

«رکس تیرلسون » وزیر خارجه جدید که تازه هم وارد سیاست شده این طرح کنونی را که اجرایش روی زمین سرعت گرفته را به زبانی آرام بیان کرد زمانی که گفت« مناطق مستقر خودمختار موقت ایجاد می کنیم و این با مناطق امن که معارضان سوری می خواهند کاملا فرق می کند و هدف از آنها نیز اجازه دادن به آوارگان سوری برای بازگشت به سوریه است»

عملیات تجزیه سوریه از شهر «الرقه» و همجوار آن آغاز می شود و این گامی است برای دور زدن به منظور تغییر نظام است.دقیقا همانطور که از قطعنامه شورای امنیت برای حمایت از غیرنظامیان به عنوان پوششی برای بمباران لیبی و تغییر نظامش استفاده شد.

کنترل سد«الطبقه» و فرودگاهش توسط نیروهای آمریکایی(300 نیرو روی زمین) با حمایت نیروهای دوکراتیک سوریه کُرد به بهانه جلوگیری از فروپاشی یا انفجار آن و کنترل آب آن در رود فرات از منطقه «جرابلس» به شهر و بستن راه های امدادرسانی«داعش» از شمال غربی همه مقدمه ای برای ایجاد اولین منطقه «خودمختار» آمریکایی در استان الرقه است.

نیروهای آمریکایی راه حلب به الرقه را قطع کردند تا از پیشروی ارتش سوریه و همپیمانانش به سمت شهر و مشارکت در عملیات آزادی آن به هر شکل ممکن و در چارچوب حمله فراگیر که «ژان ایو لو دریان»  وزیر دفاع فرانسه گفت که ماه آینده آغاز می شود، جلوگیری کنند.

آمریکایی ها و همپیمانان غربی شان نمی خواهند که الگوی آزادی برلین در شهر الرقه تکرار شود یعنی هیچ گونه شریک روس یا سوری در این عملیات نمی خواهند داشته باشند به همین دلیل نیروهای انگلیسی و فرانسوی به شهر الطبقه می روند تا به نیروهای آمریکایی برای ورود به پایتخت داعش و پاکسازی آن به طور کامل با کمک نیروهای کرد، ملحق شوند.

بر اساس گزارش های غربی ها ترامپ اکنون برای برپایی چادرهای جشن به دلیل این پیروزی بزرگ احتمالی خودش را آماده می کند و بعید نیست که خودش به شهر پس از آزادی آن برود البته اگر همه چیز بر وفق طرح های ترسیم شده پیش برود و ما تردیدهایی در این زمینه داریم.

بر اساس اطلاعات درز کرده به بیرون از آمریکایی ها،  انتظار می رود که شهر به قبایل عربی محلی داده شود و «رهبری» که بر اریکه قدرت آن تکیه می زند آقای«احمد الجربا» یکی از شیوخ شهر«شمر» است که ارتشی قبیله ای متشکل از پنج هزار فرد مسلح دارد و چه بسا شاهزاده «خالد بن سلطان» فرمانده نیروهای عربی که پس از اخراج نیروهای عراقی  از کویت به دست «شوارزکوف» در سال 1991 وارد آن شدند،نقش بازی کند.

نمی توانیم اکنون درباره فرصت های موفقیت یا شکست این طرح سخن بگوییم لیکن پرسش های زیادی وجود دارند که بارزترین آنها توان آقای الجربا و ارتش اش برای اداره این «نوار» و پذیرش رهبری فرضی اش توسط قبایل دیگر است؟ آیا نیروهای دموکراتیک سوریه این خدمت را به او مجانی و بدون هزینه تقدیم می کنند در حالی که همین نیروها انتظار می رود که تلفات انسانی سنگینی را متحمل شوند؟ آیا در مقابل این کار نیروهای دموکراتیک، یک کمربند کردی در طول مرزهای سوریه ایجاد می شود؟

تاریخ به ما یاد داده است که ورود نیروهای آمریکایی به هر کشور عربی یا خاورمیانه ای با مقاومت سختی رو به می شود و در نهایت تلفات انسانی نیز زیاد است هر چند این کار پس از مدتی کوتاه رخ می دهد و این همان چیزی است که در بیروت در سال 1982 و در مگادیشو در سال 1994 و در بغداد در سال 2003 رخ داد و ما بر این باور نیستیم که شهرهای سوریه و الرقه به طور خاص مستثنی باشند. هرگز نباید فراموش کنیم که این دخالت نظامی آمریکا در عراق بود که بذرهای اولیه گروه تروریستی داعش را کاشت و دخالت نظامی آمریکا در افغانستان در دهه هشتاد بود که گیاه گروه «القاعده» را آبیاری کرد.

دخالت نظامی روی کاغذ به نظر آسان است و تبدیل الرقه پایتخت داعش به پایتخت حاکمیت خودمختار ضعیف در چارچوب طرح تقسیم و تجزیه سوریه نیز این ضرب المثل عربی بر آن انطباق دارد که می گوید « به مانند کسی که از ریگ داغ به آتش پناه می برد» ...و خدا عالم تر است.