آیا پس از آمریکا، غیر ممکن دیگری در انتخابات فرانسه ممکن می شود؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: در حال حاضر ما دیگر در مورد ناراحتی ها و یاس های انتخاباتی، پیش بینی های  اشتباه و نظر سنجی های غیر قابل اعتماد همه چیز را می دانیم.

ما می دانیم که اکثریت رای دهندگان انگلیسی تصمیم گرفته اند که کشورشان باید از اتحادیه اروپا خارج شود، ما می دانیم که «دونالد جی ترامپ» به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شده است، می دانیم که «گیرت ویلدرز» نامزد پوپولیستی که دوست دارند او را «ترامپِ هلندی» بخوانند، به احتمال زیاد به عنوان برنده انتخابات پارلمانی هفته آینده پدیدار خواهد شد. ما از بی اعتنایی دولت ناسیونالیستی لهستان به حاکمیت قانون اطلاع داریم.

بنابراین در حال حاضر ما همچنین می دانیم که امکان دارد «مارین لوپن» در تاریخ 7 می به عنوان رئیس جمهور فرانسه انتخاب شود و این دیگر غیر ممکن نیست.

درست است که تمام محاسبات منطقی چیز دیگری را در مورد نتیجه انتخابات فرانسه می گوید، اما محاسبات عقلانی دیگر کسی را فریب نمی دهد. همانطور که لوپن در مورد پیروزی ترامپ درتاریخ نهم نوامبر اظهارنظر کرده بود: «آنچه محال به نظر می رسید، ممکن شد.»

ما در حال حاضر خود را برای ممکن شدن غیر ممکن ها آماده می کنیم. «فرانسوا اولاند» رئیس جمهور فرانسه برای اولین بار هفته گذشته در مورد پیروزی احتمالی لوپن اذعان کرد، « خطر واقعی این است اما فرانسه مقاومت خواهد کرد.»

آیا این سد، از نامزد راست گرای افراطی ممانعت به عمل خواهد آورد؟ چنین کارزار انتخاباتی در فرانسه، قبلا وجود نداشته است. جبهه ملی برای 40 سال حضور سیاسی داشته است، اما پیش از این هرگز نامزد این حزب در انتخابات ریاست جمهوری پیشتاز نبوده است. امروز، هیچ یک از مخالفان لوپن شک ندارند که او به دور دوم راه خواهد یافت. در واقع، آنها حتی با او مبارزه نمی کنند. آنها در واقع تنها به رقابت های درون حزبی می پردازند تا فرصت داشته باشند در 23 آوریل و در دور دوم انتخابات با لوپن رقابت کنند.

پیش از این هرگز یک رئیس جمهور در فرانسه تصمیم نگرفته بود برای بار دوم در انتخابات شرکت نکند اما اولاند در دسامبر گذشته این کار را انجام داد و با اذعان به محبوبیت کم خود، از حضور در انتخابات 2017 انصراف داد. پیش از این هرگز همه چهره های ثابت حیات سیاسی فرانسه از جمله «نیکولا سارکوزی» و «مانوئل والس» به این شکل وحشتناک از انتخابات مقدماتی کنار گذاشته نشده بودند.

در حالی که لوپن با اطمینان پیش می رود و در میان زنان، کشاورزان و رای دهندگانِ سرخورده طبقه متوسط با افزایش محبوبیت مواجه می شود، حزب اصلی فرانسه با نگرانی تحولات را دنبال می کند. «فرانسوا فیون» نخست وزیر سابق محافظه کار که در حال حاضر نامزد حزب جمهوری خواه است، در مواجهه با اتهام دادن حقوق میلیونی به همسر و فرزندان خود در ازای شغل جعلی، مبارزات انتخاباتی اش را متوقف کرده است. تمام انرژی وی صرف مبارزه با این اتهامات مالی و تعهد به ادامه مبارزه شده است. مذاکرات پشت پرده درون حزبی جمهوری خواهان برای معرفی نامزد جایگزین و همچنین متقاعد کردن فیون برای کناره گیری با شکست مواجه شده است. دستیاران ارشد و سیاستمداران متحد او را ترک کرده اند.

بنابراین مارین لوپن می تواند ادامه دهد: فیون این کار را برای او انجام می دهد. لوپن هم پرونده هایی در خصوص اعطای شغل های جعلی در پارلمان اروپا به دستیاران جبهه ملی دارد، اما چه کسی اهمیت می دهد؟ اکنون همه تمرکزها بر روی رقیب او است.

حزب راست سنتی به خوبی به عنوان دستگاه سیاسیِ بی رحمانه سارکوزی استفاده می شود. در حال حاضر این حزب مانند یک ویرانه در یک منطقه جنگی به نظر می رسد. همانطور که ترامپ از یک ویرانه استفاده کرد.

در مورد جناح چپ نیز بحران در احزاب سوسیال دمکرات در اروپا به قدری شدید است و آنها به قدری ضعیف هستند که به دور دوم راه نخواهند یافت. اگر بتوان به نظرسنجی ها اطمینان کرد لوپن در دور دوم در مقابل «امانوئل ماکرون» 39 ساله به عنوان نامزد مستقل قرار خواهد گرفت. این وزیر اقتصاد پیشین کاریزماتیک حامی اتحادیه اروپا و جهانی سازی است و مخالف پوپولیسم و ملی گرایی است.

این یک رقابت سیاسی بزرگ برای قلب و روح اروپا است. با نزدیک شدن به  25 مارس به عنوان شصتمین سالگرد امضای معاهده رم به عنوان سند وحدت اروپا، شرکای فرانسه در اروپا با نگرانی به رقابت های انتخاباتی این کشور می نگرند.

آیا فرانسه موج پوپولیسم را متوقف خواهد کرد؟ این انتخابات پاسخ به این سوال را خواهد داد. برخی از کارشناسان هنوز هم شک دارند که اگر رهبر جبهه ملی در انتخابات پیروز شود بتواند رای اکثریت پارلمان را در ماه ژوئن به دست آورد. بنابراین لوپن مجبور به همکاری با راست گراهای میانه رو و چپ گراهای میانه رو خواهد شد. این دو بلوک باید بر سر مسائل اساسی مصالحه کنند و مسئله نخست، نجات یورو خواهد بود.