بدون مدرسه هیچ آرزویی وجود ندارد+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «شارون بهن نوگیویرا» رئیس بخش ارتباطات آژانس یونیسف عراق، به تازگی از شهر «فلوجه» مکانی که این آژانس مدارس را از نو برپا می کند، بازدید کرده است.

جای سوراخ گلوله ها بر روی دیوارها نقش بسته است. شش ماه پیش ۸۵ هزار نفر به دلیل جنگ برای بیرون کردن  گروه تروریستی داعش از فلوجه خانه و کاشانه خود را ترک کردند و از این شهر گریختند. خیلی ها هم زودتر از آن زمان  جانشان را برداشته و شهر را ترک کرده بودند.

اما امروز دانش آموزان در تقلا هستند که به سر کلاس های درسشان بازگردند. بسیاری از خانه ها و مدارس ویران شده اند. در مدرسه ای که مورد اصابت چندین خمپاره قرار گرفته گچ، آب رنگ و خرده شیشه ورودی را سنگ فرش کرده است.

عکس: کارمندان یونیسف و وزارت آموزش و پرورش در حال برآورد آسیب های وارده به مدرسه ای در فلوجه هستند.

اما مردم در حال بازگشت به شهرشان هستند. مغازه های ‌کوچک بازگشایی می شوند. آوارها از سطح شهر جمع آوری می شوند. سوراخ های ناشی از اصابت خمپاره پر می شوند و جان تازه ای به مدارس داده می شوند.

اکنون در فلوجه زمستان است اما خبری از هیچ گونه وسیله گرمایشی در مدارس این شهر نیست. در مدرسه ای دانش آموزان در حالی که کلاه، دستکش و کاپشن بر تن دارند در پشت نیمکت های چوبی شان نشسته و درس را بر روی تخته سیاه دنبال می کنند.

شروع نسبتا ضعیف است اما برای کودکانی هم چون حامد ۱۳ ساله که پدر و یک پایش را بر اثر اصابت خمپاره ای در اوت ۲۰۱۵ از دست داده است، آغاز بازگشت به زندگی عادی پس از سال ها درگیری است. او از آرزویش که می خواهد روزی آموزگار هنر شود صحبت می کند. تیم های پاکسازی مین در صدد هستند تا شهر را از هر گونه بمبی که برجای مانده عاری کنند.

عکس: حامد با چوب دستی هایش پای تخته در مدرسه ای در فلوجه می رود.

مردم کم کم از شهرهای سراسر عراق و منطقه کردستان مکان هایی که پناه برده بودند بازمی گردند.

محمد ۸ ساله که کت قهوه ای رنگ کلاه داری بر تن دارد می گوید: نیمی از دوستان و همسایگانمان بازگشته اند.

کلاس های درس از بچه ها پر شده اند در حالی که هنوز منتظر کتاب های درسی هستند. دیوارهای کلاس ها خالی است. حتی آنان مداد رنگی و دفتر هم ندارند. تنها با مبلغ 4 هزار دلار مدرسه دیگری برپا شده است که پذیرای 500 دانش آموزی است که به کلاس درس باز می گردند.

«صحرا عباس» معلم مدرسه می گوید که هر هفته خانواده های جدیدی وارد می شوند. خود او ژانویه ۲۰۱۴ زمانی که داعش همه جا را ویران کرده از شهر گریخته بود و حدود یک ماه پیش بازگشته است.

او اظهار می کند: من برگشته ام زیرا اینجا مدرسه ام است. این شغل من است. اینجا خانه و کاشانه ام است. خودم می خواستم که بازگردم. دانش آموزان نگران آینده شان هستند. آنان از بمب ها هراس دارند. می ترسند که دوباره مجبور به ترک شهر شوند و جنگ دوباره بازگردد.

عکس: احمد شش ساله در سمت چپ عکس و عصام هفت ساله در سمت راست در میان اتاقک هایی که به عنوان کلاس درس موقت برپا شده است، قدم می زنند.

وی اضافه کرد: خانواده ها امکاناتی ندارند. خانه ها ویران شده اند. آنان برق و آب هم در اختیار ندارند.

 یک مدرسه متوسطه شهر مورد اصابت بمب بزرگی قرار گرفته است که تنها بخشی از آن ویران شده. خوشبختانه در آن هنگام مدرسه خالی بوده است.

امروز آن مدرسه مملو از دختران نوجوان از جمله «نور» شده است. او به همراه خانواده اش از فلوجه گریخته بود و در طی دو سال  گذشته در سه شهر زندگی کرده است.

او می گوید: می خواهم درسم را ادامه دهم، زیرا آرزویم ‌این است که پزشک و یا دندانپزشک شوم و در بغداد کار کنم. بدون مدرسه هیچ آرزویی برای آینده وجود ندارد.

مترجم: گلناز سادات غفاری
منبع: فوربس