در سایه تحولات جدید در سوریه که مسکو ستون فقرات آن را شکل می دهد، عجیب نیست که اردن در همه چیز بازنگری کند و بسیاری از برگه برنده های خود را در سبد روسیه قرار دهد به ویژه با وجود روی کار آمدن رئیس جمهور جدید آمریکا که بیشتر نشانه بر این تاکید می کند وی از سیاست های دولت سابق چشم پوشی کرده و رهبری و هدایت این پرونده را به «ولادیمیر پوتین» دوستش تحویل دهد، و ما در این جا درباره سوریه حرف می زنیم.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رأی الیوم به نزدیکی سریع اردن و سوریه پرداخت و نوشت: اخبار درباره احتمال وقوع نزدیکی میان اردن و سوریه در همه زمینه ها در روزها و هفته های آینده در سایه سرخوردگی رسمی اردن به دلیل توقف کمک های مالی کشورهای حاشیه خلیج فارس و به نتیجه رسیدن کشورهای منطقه ای و بین المللی درباره ضرورت ادامه وجود «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه در قدرت بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 2021 و تاکید پیش نویس قانون اساسی تدوین شده توسط روسیه برای مناقشه بر ورود وی به انتخابات و ماندنش در قدرت به مدت دو دوره 14 ساله، بیشتر شده است.
ملک«عبدالله دوم»پادشاه اردن به تازگی از سفر مسکو برگشته و بار سفرش را بسته و خودش را آماده سفر به آمریکا در دیداری رسمی در روز دوشنبه-فردا- کرده است.برخی گزارش های غیر رسمی تایید نشده ای وجود دارد که تاکید می کند ملک عبدالله دوم با «دونالد ترامپ» رئیس جمهور جدید آمریکا دیدار می کند که در صورت انجام این دیدار اولین رهبر عرب خواهد که وارد کاخ سفید در دوران جدید می شود.
سفرملک عبدالله دوم به واشنگتن پس از سفرش به مسکو به پادشاه اردن تصویر روشن تری در باره آینده منطقه خاورمیانه و پرونده های داغ آن به ویژه پرونده سوریه می دهد و چه بسا عاقلانه این باشد که هیچ گونه حکم عجولانه ای درباره این پرونده صادر نکنیم و منتظر بازگشت وی از واشنگتن بمانیم تا از مضمون هر گونه تصمیم اردن در این پرونده یا پرونده های دیگر مطلع شویم.
اوضاع جغرافیایی اردن به طوری که وسط منطقه ای ملتهب و کشورهای بزرگ منطقه ای قرار دارد، باعث می شود که در مرحله همیشگی نگرانی مزمن قرار گیرد، از یک سو با عراق و مشکلاتش و گروه های تروریستی هم مرز است و از سوی دیگر با سوریه بیش از 400 کیلومتر در شمال مرز دارد و نیم این را با سرزمین های اشغالی مرز دارد که شهرک های یهودی نشین و عداوت اش افزایش می یابد و خود را آماده جشن گرفتن تصمیم آمریکا برای انتقال سفارت آمریکایی به قدس اشغالی در شق غربی و شرقی اش می کند.
امنیت ملی اردن سرمایه حکومت و ملت این کشور است و هر گونه تصمیم برای برقراری ارتباط با سوریه این مساله را مدنظر قرار می دهد.اردن در معرض چندین حمله تروریستی قرار گرفت که آخرین آنها در منطقه «الکرک» رخ داد و گروه تروریستی داعش اعلام کرد که مسئولیت آن را به عهده دارد و در انتقام از اردن این کار را کرده است؛ امری که باعث شد اردن به شکل واضحی به ائتلاف روسیه،ترکیه و ایران نزدیک شود؛ ائتلافی که برگه برنده های بازی را در اختیار دارد و جنگ مشترکی را علیه تروریسم هدایت می کند.
در سایه این تحولات در سوریه که مسکو ستون فقرات آن را شکل می دهد و حتی فراتر از آن پشت سکان هدایتش نشسته است عجیب نیست که اردن در همه چیز بازنگری کند و بسیاری از برگه برنده های خود را در سبد روسیه قرار دهد به ویژه با وجود روی کار آمدن رئیس جمهور جدید آمریکا که بیشتر نشانه بر این تاکید می کند وی از سیاست های دولت سابق چشم پوشی کرده و رهبری و هدایت این پرونده را به «ولادیمیر پوتین» دوستش تحویل دهد، و ما در این جا درباره سوریه حرف می زنیم.
در سایه نشانه های این تحول در پرونده سوریه، اخباری درباره حضور یک هیأت امنیتی سوری در پایتخت اردن برای هماهنگی با همتاهای اردنی خود در زمینه های امنیتی و نظامی به ویژه در جنوب سوریه و منطقه «درعا» به طور خاص که در آن گروه های مسلح سوری به رهبری گروه تروریستی «جبهه فتح الشام» همان «جبهه النصره» حضور دارند، منتشر شده است.شعله ور شدن جبهه چنوب سوریه در سایه توافق همه طرف های سوری،روسی،ایرانی و ترکی برای پاکسازی جبهه النصره که در فهرست گروه های تروریستی در جنوب سوریه قرار دارد، نزدیک است همانطور که از «حلب»پاک سازی شد و اکنون فشارها برا این گروه تروریستی در«ادلب» افزایش یافته است.
اردن سفارتش را در سوریه بازگذاشت و نیز خطوط هوایی مستقیم یا غیرمستقیم را نیز باز گذاشت و فعالیت سفارت سوریه در امان به رغم آن که پس از طرد «بهجت سلیمان» سفیر قوی و جنجالی سوریه از اردن سفیر جدید توسط دولت سوریه فرستاده نشده،افزایش یافته است. این یعنی انتقال از مرحله سری به علنی در روابط است و تسریع در همکاری در همه زمینه هاست و نه فقط همکاری در زمینه امنیتی که همکاری در این زمینه به شکل خجولانه ای آغاز شده است.
پس از «توقف»کمک های مالی کشورهای حاشیه خلیج فارس و بر باد رفتن امیدهایش برای کمک های عربستان به طور مشخص طی سال های گذشته ، فروپاشی معارضان سوری در خارج یا به حاشیه راندن آنها به نفع معارضان مسلح داخلی،تقویت حضور رئیس جمهور در کاخ«المهاجرین» برای سال های آینده و ایستادگی ارتش سوریه و بازپس گیری شهر حلب، گزینه اردن کاملا واضح شده و نیازی به رنج تفسیر ندراد یعنی گشودن آغوش به روی سوریه و دولت کنونی است و این بدین معنا نیست که تصمیم گیری در این زمینه فقط توسط اردن و به شکل یک طرفه صورت می گیرد بلکه تمایل و چه بسا شروط سوری نیز وجود دارد و بعید است که این شروط دشوار یا پیچیده است یا کنار زدن شان در نهایت مشکل باشد.
دولت سوریه که هیأت مذاکره کننده اش رو در رو و زیر سقف یک اتاق با هیأت گروه های معارض مسلح در آستانه نشست چه بسا با همسایه اردنی جنوبی خود اگر شاخه زیتون را دراز کند و تعهد کند که با سوریه روابطش را عادی سازی کرده و علیه گروه های مسلح به طور کامل هماهنگی نظامی و امنیتی انجام دهد، منعطف تر خواهد بود.
