اتخاذ تصمیمی با این حجم آسان نیست و این را روسای جمهور سابق از «بیل کلینتون» تا «جورج بوش» پسر تا «باراک اوباما» که با لایحه کنگره مخالفت کردند، به خوبی درک کردند؛لایحه ای که در سال 1995 تصویب شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، پایگاه اینترنتی خبری النشره در یادداشتی به قلم «طونی خوری» نوشت: توجه ها به سمت ایالات متحده آمریکا ،جلب شده است نه فقط به دلیل نزدیک شدن موعد به عهده گرفتن مسئولیت ها توسط «دونالد تارمپ» رئیس جمهور منخب در 20 ماه جاری به شکل رسمی بلکه به دلیل لایحه ای که سه عضو جمهوری خواه کنگره آمریکا برای انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به شهر «قدس» ارائه کردند.
جدای از گفتن این که این اقدام در سطح سیاسی به طور عمومی و در سطح مساله فلسطین به طور خاص قابل قبول نیست اما نمی توان کاری که ترامپ در این زمنیه می خواهد بکند را پیش بینی کرد به ویژه آن که وی سخنانش در تبلیغات انتخاباتی برای تسریع در عملی کردن این طرح را با اعلام «دیوید فریدمن» به عنوان سفیر آمریکا در سرزمین های اشغالی پی گرفت که تاکید کرده است قصد دارد «ماموریت خود را از سفارت آمریکا در قدس دنبال کند.»
اتخاذ تصمیمی با این حجم آسان نیست و این را روسای جمهور سابق از «بیل کلینتون» تا «جورج بوش» پسر تا «باراک اوباما» که با لایحه کنگره مخالفت کردند، به خوبی درک کردند؛لایحه ای که در سال 1995 تصویب شد.به رغم لایحه کنگره اما رئیس جمهور می تواند اجرای آن را به بهانه و انگیزه های امنیت ملی به تاخیر بیندازد. بسیاری بر این باورند که ترامپ به این بهانه و دلیل پناه نمی برد زیرا وی اگر به آن پناه ببرد این گونه به نظر خواهد رسید که گویی وعده های انتخاباتی اش را نقض کرده است و در نهایت به پیوستن شماری از مخالفانش به مخالفان اصلی اش یعنی دموکرات و برخی از جمهوری خواهان که وی را تصویری مغایر با آرزوهای شان دیدند، نقش خواهد داشت. در صورتی که ترامپ تمایلی برای انتقال سفارت آمریکا نداشته باشد باید بهانه ای دیگر ایجاد کند که شاید اقتصادی باشد که چه بسا بهانه نبود پول کافی برای انتقال سفارت به قدس باشد. می توان به این بهانه روی آورد زیرا در عمل منطقی است. ایجاد سفارت در قدس نیاز به پول زیادی دارد زیرا زمین و ساختمان و مساله امنیت آن بسیار هزینه دارد،به ویژه آن که مساله امنیت چالش بزرگتر است.
اما در صورتی که ترامپ آن را عملی کند و همه تصمیم های روسای جمهور پیش از خود و ترس های امنیتی و سیاسی را به دیوار بکوبد، باید منتظر موانع زیادی از جمله سیاسی باشد زیرا فلسطینی ها و عرب ها این اقدام را چشم پوشی آمریکا از نظارت بر فرایند صلح تبدیل شدنش به یک طرف در کنار اسرائیلی ها می دانند؛ چنین امری باعث تقویت تندروها علیه آمریکا و امکان حمله به منافع آمریکا در سراسر جهان می شود و چنین اتفاقی را به راحتی نمی توان کنترل کرد به ویژه در سایه فوران تروریسم که همه جهان را در نوردیده است.آن وقت هر آمریکایی و هر مرکز آمریکایی یا هر تجارت آمریکایی در معرض حمله قرار می گیرد.این اقدام همچنین باعث تحریک احساسات شمار زیادی از عرب های داخل خود آمریکا می شود. در چنین حالتی افکار عمومی آمریکا علیه ترامپ منقلب می شود و دلیلی برای نارضایتی و عدم اطمینان پیدا می کند و دموکرات ها نیز بر اساس این نارضایتی برای به متزلزل کردن اعتماد و اطمینان کسانی که به این رئیس جمهور رای دادند، استفاده می کنند و دوباره بر حیات سیاسی آمریکا سلطه پیدا کرده و بسیاری از اموری که رئیس جمهور آمریکا مطرح می کند را با مانع مواجه می کنند.
در مقابل، روسیه خودش را ،در حالی که تبدیل به بازیگر اصلی در خاورمیانه تبدیل شده، مرتبط به این تصمیم می بیند و ثقل سیاسی بر دوش این کشور می افتد زیرا این منطقه با این تصمیم در عمل شعله ور تر می شود.روسیه برای کنترل اوضاع و چه بسا درخواست از ترامپ برای تأخیر انداختن این اقدام که مصلحت آمریکا و روسیه با هم در آن است، دخالت کند. در چنین اوضاعی حضور روسیه در خاورمیانه تبدیل به خطری برای مسکو می شود در حالی که باید خاطر رژیم اسرائیل که با آن روابط واضح و قوی دارد را آسوده کند.
اما کشورهای عربی حکایت دیگری دارند و بعید نیست که صدای شان بلند شود در حالی که توجه ها به لبنان جلب می شود زیرا این کشور حزب الله را دارد که خواستار قطع روابط با آمریکا یا حداقل کاهش آن می شود. اما این سناریوها در صورتی که در خط عربی-اسرائیلی شکافی به وجود نیاید و عادی سازی روابط میان شماری از کشورهای عربی و اسرائیل صورت گیرد، ارزشی ندارد؛ در چنین وضعیتی عرب ها در این زمینه دچار چند دستگی می شوند و غربی ها از این شکاف و چند دستگی برای اتخاذ موضع تندتر در این زمینه مسلح می شوند و چنین بگویند که طرح به رسمیت شناختن قدس برای اسرائیل، اقدامی درست است، ؛ در هر صورت غربی ها «کاسه داغ تر از آش نمی شوند.»
