در حال حاضر، نیروهای حزب الله برای بقای خود در برابر ارتش اسرائیل در جنوب لبنان می‌جنگند. اما اگر تهاجم ارتش اسرائیل به یک جنگ طولانی تبدیل شود، ممکن است حزب الله نسبت به قبل از ترور سید حسن نصرالله تمایل کمتری برای مشارکت در دیپلماسی پیدا کند. دشمنی که نمی شناسی گاهی بسیار بدتر از دشمنی است که می شناختی.
«بسیاری در خاورمیانه و آمریکا از ترور حسن نصرالله رهبر حزب الله در 27 سپتامبر توسط اسرائیل استقبال کردند. ایستگاه های تلویزیونی در اسرائیل در استودیوهای خود برنامه آوازخوانی و رقص داشتند و برخی از خبرنگاران در خیابان ها شکلات پخش می کردند. واقعیت این است که به مرور زمان ممکن است از این جشن ها پشیمان شوند.»
به گزارش جماران، نیوزویک با این مقدمه در ادامه گزارشی پیرامون تبعات هدف قرار گرفتن سید حسن نصرالله توسط رژیم اسرائیل نوشت: حسن نصرالله خیلی چیزها بود، اما بیش از همه یک سیاستمدار محتاط و عمل گرا بود. او در طول سال‌ها در سخنرانی‌های اغلب آتشین بسیاری از کلمات تحریک‌آمیز استفاده می‌کرد، ولی اقدامات خود را مهار می‌کرد. او بسیاری از خشونت آمیزترین و بی پرواترین صداها را در حزب الله مهار کرد و در پی آن بود که توان مقاومت در برابر اسرائیل را حفظ کند، اما در عین حال از هر چیزی که ممکن است پاسخ نظامی اسرائیل را به دنبال داشته باشد اجتناب کند.
یک روز پس از حمله حماس در 7 اکتبر، حزب‌الله در همبستگی با مردم فلسطین، تعداد محدودی راکت و گلوله‌های توپخانه‌ای را علیه اهداف اسرائیل شلیک کرد. در روزهای آغازین جنگ علیه حماس، این نگرانی وجود داشت که حزب‌الله ممکن است به ارتش اسرائیل حمله کند و حماس را وارد یک جنگ دو جبهه کند. نصرالله نیروهای خود را مهار کرد اما هیچ جبهه شمالی باز نشد.
در ماه فوریه، نصرالله آشکارا اعلام کرد که اگر اسرائیل آتش بس را در غزه به اجرا بگذارد، او گلوله باران مرزی از شمال را متوقف خواهد کرد. در اواخر ژوئیه، اسرائیل فؤاد شکر، فرمانده ارشد حزب الله را در بیروت ترور کرد. حزب‌الله حدود 340 راکت کاتیوشا را به سمت شمال اسرائیل شلیک کرد، اما پس از رگبار، نصرالله اعلام کرد که این اقدام محدود است و ادامه نخواهد داشت و او خواهان جنگ گسترده‌تر نیست.
از قضا عمل گرایی او در تداوم مقاومت برای راضی نگه داشتن پیروانش و در عین حال اجتناب از جنگ با اسرائیل، ممکن است به قیمت جان او تمام شده باشد. عبدالله حبیب وزیر امور خارجه لبنان در مصاحبه اخیر با کریستین امانپور مدعی شد که نصرالله در اواخر سپتامبر با آتش بس موافقت کرده است. دولت لبنان مدعی است که در آن زمان از سوی دولت‌های ایالات متحده و فرانسه تأییدیه گرفته که نتانیاهو با آتش‌بس موافقت کرده، اما سید حسن نصرالله به هر حال ترور شد و تنها چند روز بعد، اسرائیل به جنوب لبنان حمله کرد. ظاهراً بسیاری در اسرائیل بر این باور بودند که اگر دبیرکل حزب الله و دیگر رهبران بلندپایه آن را هدف قرار دهند و از میان بردارند این سازمان تضعیف می‌شود یا حتی احتمالاً از هم می‌پاشد و امنیت اسرائیل بهبود می‌یابد. بعید است که این امیدها محقق شوند. برعکس، بر اساس تجربه، نتیجه محتمل‌تر افزایش تهدید برای اسرائیل خواهد بود.
در نظر بگیرید که گزارش شده است که حزب الله بیش از 150000 موشک و راکت در انبارهای خود دارد که در سرتاسر لبنان در پناهگاه ها، ساختمان ها و تونل ها پنهان شده است. عمل گرایی نصرالله او را به درگیری های توپخانه ای و راکتی برون مرزی با اسرائیل سوق داد که به اندازه کافی کوچک بودند تا بر اسرائیل برای موافقت با آتش بس غزه فشار بیاورند، اما آنقدر قوی نبودند که پاسخ قدرتمند اسرائیل را تسریع کنند. بنابراین، او از انجام هر گونه حمله بزرگ خودداری کرد.
اما هر کسی که رسماً جایگزین نصرالله به عنوان رئیس گروه شود، با این دوراهی رو به رو خواهد شد: نصرالله از زرادخانه موشکی عظیم خود از ترس حمله شدید اسرائیل استفاده نکرد، اما اسرائیل به هر حال به شدت حمله کرد و اکنون او مرده(شهید) است. رهبر بعدی برای استفاده بیشتر از زرادخانه حزب الله تحت فشار خواهد بود. بنابراین، تهدید اسرائیل احتمالاً پس از مرگ(شهادت) نصرالله بیشتر است، نه کمتر.
همانطور که آمریکایی ها هم در عراق و هم در افغانستان مشاهده کردند، هر زمان که رهبر یک گروه شبه نظامی را هدف قرار می دهید، همیشه شخص دیگری در حاشیه منتظر است. چنین گروه هایی به صراحت برای زنده ماندن پس از دست دادن یک رهبر، طراحی شده اند.
قرار نیست حزب الله با ترور رهبرش نابود شود، اما اکنون این گروه احتمالا رادیکال تر، خطرناک تر و کشنده تر برای اسرائیل خواهد بود. در حال حاضر، نیروهای حزب الله برای بقای خود در برابر ارتش اسرائیل در جنوب لبنان می‌جنگند. اما اگر تهاجم ارتش اسرائیل به یک جنگ طولانی تبدیل شود، ممکن است حزب الله نسبت به قبل از ترور سید حسن نصرالله تمایل کمتری برای مشارکت در دیپلماسی پیدا کند. دشمنی که نمی شناسی گاهی بسیار بدتر از دشمنی است که می شناختی!
