نوین مادر فلسطینی در میان اشک‌هایش می‌گوید: فقط می‌خواهم پسرم بهبود پیدا کند، چه از طریق درمان در خارج از کشور یا اینجا در غزه. اما به نظر می رسد که هیچ کس در حال حاضر اهمیتی نمی دهد، و من به عنوان یک مادر درمانده هستم. تنها کاری که می توانم بکنم این است که امیدوار باشم به نحوی سلامتی خود را بازیابد.

به گزارش جماران، تداوم جنگ در غزه و عدم دسترسی شهروندان غیرنظامی به کمترین امکانات خوراکی، بهداشتی و درمانی زنگ های خطر درباره شیوع بیماری های واگیردار و غیره را در  این منطقه محصور به صدا درآورده است. در چند روز اخیر، شیوع فلج اطفال در غزه در صدر اخبار پیرامون این منطقه جنگ زده قرار داشت.

الجزیره در گزارشی میدانی از نوار غزه به سراغ مادرانی رفته که فرزندان خردسال آنها به دلیل عدم دریافت به موقع واکسن فلج اطفال، توانایی خود برای راه رفتن را از دست داده اند.  نوین 35 ساله در داخل چادری در نزدیکی شهر الزویده در مرکز غزه، روی زمین در کنار کوچکترین فرزندش، عبدالرحمن، که روی صندلی پلاستیکی کودک دراز کشیده بود، نشست. هنگامی که به آرامی صورت او را لمس کرد، رنگ پریده به نظر می رسید و با یک تکه مقوا او را باد می زد. کودک پس از یک گریه در حین خواب، دوباره به خواب آرام رفته بود و هر از چند گاهی سرش را تکان می داد. هشت فرزند دیگر نوین آرام در فضای کوچکی که با چند تشک، وسایل آشپزی و وسایل دیگر مبله شده بود، نشسته بودند.

کودکی که روزگاری پرجنب و جوش بود و تازه قدم هایش را برداشته بود، بازی می کرد و کمپ را با انرژی روحی خود پر می کرد، اما اکنون در بستر است.عبدالرحمن که در 1 سپتامبر یک ساله شد، اولین کودکی است که در 25 سال گذشته در غزه به فلج اطفال مبتلا شده است.

نوین در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده است، می گوید: «چندی پیش، پسرم مدام در حال حرکت بود. او آنقدر فعال بود که پدرش برایش یک گاری پلاستیکی کوچک خرید تا سوار شود. او آنقدر اهل جنب و جوش بود که آن را از تمام بازی هایش بیشتر دوست  داشت. صدای نور از بغض در گلو به لرزه در می آید و  به آرامی عبدالرحمن را تکان می دهد: حالا او اصلا نمی تواند حرکت کند. قلبم شکسته من به سختی می توانم باور کنم که این اتفاق می افتد و او مقابل چشمان من فلج می شود.

حدود دو ماه پیش عبدالرحمن تب شدید داشت و مدام استفراغ می کرد. نوین که نگران بود، او را سریع به بیمارستان شهدای الاقصی، آخرین مرکز درمانی فعال در مرکز غزه برد، و هرگز تصور نمی کرد که بیماری او چقدر جدی است.

به مدت دو هفته، او به سختی بیدار بود و به جای شیر دادن به طور معمول، از طریق قطره ای تغذیه می شد. نوین پس از گذراندن دو هفته در بیمارستان، پسرش را که دوباره شروع به غذا خوردن کرده بود ، به چادر خانواده بازگرداند. پزشکان به یک بیماری جدی مشکوک شدند و نمونه هایی را برای آزمایش به اردن فرستادند. یک ماه بعد، نوین این خبر ویرانگر را از طریق تلفن دریافت کرد: عبدالرحمن فلج اطفال داشت.  او به یاد می آورد: انگار دنیا در اطراف من فرو ریخت. من نمی توانستم آن را باور کنم. پزشکان تشخیص را تأیید کردند و به من گفتند که همه فرزندانم را برای واکسیناسیون فوری آماده کنم.

 

غزه

 

او مات و مبهوت بود، و اگرچه به سختی می‌توانست بفهمد چه اتفاقی دارد می‌افتد، اما به یاد می‌آورد که از اینکه بچه‌های دیگرش هم ممکن است به همین بیماری مبتلا شوند، وحشت داشت. چند ساعت بعد، تیم‌های پزشکی برای واکسینه کردن فرزندان و همسایگانش از ترس شیوع ویروس در چادرهای شلوغ وارد شدند.

نوین به الجزیره می گوید: همه چیز تار بود. سوالاتی در ذهن او پیچید: «فرزند من فلج اطفال دارد؟ آیا او فلج خواهد شد؟ چه کاری می توانم انجام دهم؟ چگونه از نه فرزندم محافظت کنم؟

از زمانی که عبدالرحمن مریض شده، نمی تواند بایستد یا پاهایش را حرکت دهد و گاهی دچار اسپاسم می شود. او همچنین در حرکت دست چپ خود مشکل دارد. در ابتدا، نوین فکر کرد که این به دلیل خستگی ناشی از بیماری است. اکنون او می داند که فلج اطفال پسرش را از ناحیه هر دو پا فلج کرده است.

نوین پس از دستور اسرائیل برای تخلیه به همراه خانواده اش از شمال غزه آواره شد. از آن زمان، او و خانواده اش در 11 ماه گذشته که اسرائیل بمباران غزه را آغاز کرد و بیش از 40800 فلسطینی را به شهادت رساند، یکی پس از دیگری با تحولات دردناک جدید  روبرو شده اند. خانواده 11 نفره پنج بار مجبور به نقل مکان شده اند. او معتقد است که جابجایی مداوم باعث شد عبدالرحمن نتواند واکسن های مهم خود را دریافت کند و منجر به ابتلای او به فلج اطفال شد.

نوین توضیح می دهد: ویروس به شدت به پسرم ضربه زد. زمانی که ما آواره شدیم، او فقط یک ماه داشت و واکسن هایش را از دست داد. ما دائماً در حال حرکت بودیم و این یک مانع بود.

او همچنین معتقد است که شرایط بد زندگی در بیماری او نقش داشته است. آب کثیف و کمبود غذای مغذی چیزی است که عبدالرحمن را بیمار کرده است. من فکر می‌کنم آب آلوده، آن چیزی که بین ما توزیع می‌کنند، دلیل اصلی شیوع فلج اطفال است.

فلج اطفال می تواند در شرایط غیربهداشتی از طریق تماس با مدفوع یا در موارد کمتر شایع از طریق عطسه یا سرفه به سرعت گسترش یابد. می تواند منجر به علائم خفیف و شبیه آنفولانزا شود، اما در برخی موارد می تواند بر مغز و اعصاب تأثیر بگذارد و منجر به فلج غیرقابل برگشت و گاهی مرگ شود. سازمان ملل متحد به همراه مقامات بهداشتی غزه، کمپین واکسیناسیونی را برای دادن واکسن خوراکی فلج اطفال به حدود 640000 کودک آغاز کرده است.

اعتقاد بر این است که ویروس فلج اطفال موجود در غزه از واکسن گرفته شده است، یعنی ویروس‌های ضعیف شده از واکسن‌های خوراکی جهش یافته‌اند و به دلیل تخریب زیرساخت‌های بهداشتی توسط اسرائیل، عفونت ایجاد کرده و گسترش یافته‌اند. کودکان زیر پنج سال واکسینه نشده یا نیمه واکسینه شده بیشتر در معرض خطر هستند. هیچ درمانی برای فلج اطفال وجود ندارد.

 

غزه

 

برای نوین دردناک است که ببیند پسرش که زمانی جنب و جوش بسیار داشت  چقدر بی حال و خسته شده است. او می گوید: عبدالرحمن قبلاً عاشق بازی بود  او اکنون به سختی وقتی با او بازی می شود لبخند می زند. تنها امید نوین اکنون این است که پسرش را برای درمان از غزه خارج کند. او می گوید: «من و شوهرم رویای رفتن به خارج از کشور را در زمان بازگشایی گذرگاه رفح داریم. عبدالرحمن به مکمل نیاز دارد  اما وضعیت او بدتر می شود.

نوین روزهایش را در کنار پسرش می گذراند و از او مراقبت می کند. او اغلب گریه می کند و خانواده غمگین هستند. با این حال، نوین هر کاری که می‌تواند انجام می‌دهد، روزانه پاهایش را ماساژ می‌دهد، به امید اینکه پاسخ دهند و با وجود بی‌اشتهایی به او غذا می‌دهد. او می گوید: پسرم به آب تمیز و تصفیه شده نیاز دارد، اما با خانواده پرجمعیتم، نمی توانم به طور مرتب آب بطری بخرم.

نوین در میان اشک‌هایش می‌گوید: فقط می‌خواهم پسرم بهبود پیدا کند، چه از طریق درمان در خارج از کشور یا اینجا در غزه. اما به نظر می رسد که هیچ کس در حال حاضر اهمیتی نمی دهد، و من به عنوان یک مادر درمانده هستم. تنها کاری که می توانم بکنم این است که امیدوار باشم به نحوی سلامتی خود را بازیابد.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.