تونی تراورز، استاد سیاست در دانشکده اقتصاد لندن، در آستانه رای‌گیری به خبرنگاران گفت: با وعده‌های کمی ارزشمند، فضای زیادی برای اشتباه کردن آنها وجود ندارد. آنها آنقدر کم قول دادند که سطح انتظار عمومی از آنها بسیار پایین است. انتخاب شدن ممکن است ساده ترین کار برای استارمر باشد. تغییری که بریتانیایی‌ها خواستار آن هستند، در مرحله بعدی قرار می‌گیرد تقریباً مطمئناً سخت‌تر خواهد بود. رای دهندگان برای مدت طولانی چیز زیادی را تحمل نمی کنند.
به گزارش جماران، نتیجه برگزاری انتخابات سراسری در بریتانیا چندان متفاوت از برخی پیش بینی های صورت گرفته نبود، حزب کارگر در انتخابات زودرس پارلمان بریتانیا پیروز شد و سر کی‌یر استارمر رهبر این حزب به جای ریشی سوناک نخست‌وزیر این کشور می‌شود. این حزب با کسب ۴۱۲ کرسی از ۶۵۰ کرسی، اکثریت قاطعی در مجلس عوام به دست آورد تا پس از ۱۴ سال قدرت را از حزب محافظه‌کار پس بگیرد. حزب محافظه‌کار هم که ۲۴۹ کرسی خود را از دست داد، در مجموع ۱۲۱ کرسی کسب کرد که این به معنای بزرگترین شکست این حزب از زمان تأسیس آن در قرن نوزدهم میلادی است. ریشی سوناک، مسئولیت شکست فاجعه‌بار حزب محافظه‌کار را در انتخابات پارلمانی بر عهده گرفت. حزب لیبرال‌دمکرات با کسب ۷۱ کرسی، بار دیگر سومین حزب بزرگ مجلس جدید بریتانیا شد.
تایم در گزارشی تحلیلی در این باره می نویسد: یک ضرب المثل قدیمی می گوید مخالفان در انتخابات پیروز نمی شوند بلکه دولت ها آنها را از دست می دهند. در انتخابات 4 جولای بریتانیا، این مخالفان محافظه کاران حاکم را متحمل شکست سختی کردند. پس از یک دوره 14 ساله حکومتی که با برگزیت تعریف شده بود، جدال با بیماری همه گیر کرونا ، و یک دوره حیرت انگیز از آشفتگی های سیاسی و مالی که تنها در یک سال سه نخست وزیر را جابه جا کرد، موفق ترین حزب سیاسی جهان از منظر حضور در راس قدرت، بازی را به مخالفان واگذار کرد. رهبر حزب کارگر کی‌یر استارمر، دادستانی که سیاستمدار شده است، پنجاه و هشتمین نخست وزیر بریتانیا خواهد شد.
استارمر در اولین ساعات صبح جمعه در یک سخنرانی شاد پیروزی به هواداران گفت. "تغییر از هم اکنون آغاز می شود." بر اساس نتایج نزدیک به نهایی، حزب او قرار است حداقل 412 کرسی در مجلس عوام 650 کرسی را به دست آورد. در همین حال، محافظه کاران تاکنون تنها به 121 کرسی کاهش یافته اند که بدترین عملکرد این حزب در تاریخ نزدیک به 200 ساله آن است. حزب کارگر حداقل 174 کرسی اکثریت پارلمانی را خواهد داشت که کمتر از رکوردی است که در دوره تونی بلر در سال 1997 به دست آورد.
استارمر با قول به بازگرداندن امید به خانواده‌های بریتانیایی گفت: «در سراسر کشور ما، مردم با خبر خوب از خواب بیدار خواهند شد، بار سنگینی بالاخره از دوش این ملت بزرگ برداشته شد.»
ریشی سوناک، نخست وزیر مستعفی، با استارمر تماس گرفت تا پیروزی حزب کارگر را به او تبریک بگوید، او به رای دهندگانش گفت که مردم بریتانیا پیامی هشیارانه صادر کردند. سوناک که در سال 2022 با وعده بازگرداندن ثبات به کشور پس از تضعیف اعتماد عمومی توسط لیز تراس و بوریس جانسون، به نخست وزیری رسید، روز جمعه به طور رسمی استعفای خود را از سمت نخست وزیری اعلام کرد. باید دید که آیا او به رهبری حزب محافظه‌کار ادامه خواهد داد یا محافظه‌کاران، رئیس جدیدی را برای رهبری اپوزیسیون انتخاب خواهند کرد. اگرچه این یک نتیجه به اصطلاح لب مرزی بود، اما چندان تعجب آور نیست. حزب کارگر برای بیش از یک سال از برتری دو رقمی در نظرسنجی ها برخوردار بود تا اینکه سوناک انتخابات عمومی زودهنگام را اعلام کرد.
شاید بزرگترین شگفتی شب انتخابات این بود که مهمانی های کوچکتر چقدر خوب اجرا کردند. لیبرال دموکرات های میانه رو به دلیل بی ربط بودن انتخاباتی به سومین حزب بزرگ در عوام تبدیل شدند. و حزب اصلاحات فاراژ در بریتانیا، که در سال 2021 به عنوان تناسخ لباس‌های سیاسی قبلی او، حزب برگزیت و حزب استقلال بریتانیا ظاهر شد، توانست حداقل چهار کرسی را به دست آورد - رکوردی برای یک حزب جدید - و آنها را با سبزها همتراز کرد. فاراژ، یکی از نیروهای کلیدی برگزیت و متحد نزدیک دونالد ترامپ، حتی پس از هفت تلاش ناموفق، کرسی پارلمانی خود را به دست آورد.
اگرچه حزب کارگر نزدیک به دو سوم کرسی های پارلمان را به دست آورد، اما تنها با یک سوم از کل آرا به این کار دست خواهد یافت. بر اساس سیستم انتخاباتی بریتانیا، احزاب می‌توانند کرسی‌ها را در صورتی به دست آورند که نامزد آنها بیشترین آرا را کسب کند، صرف نظر از اینکه این مقدار اکثریت آرا را تشکیل می‌دهد یا خیر. میزان مشارکت در سراسر کشور در مقایسه با آخرین انتخابات عمومی در سال 2019 کاهش یافته و حدود 60 درصد بوده است. اگرچه این از مقیاس پیروزی حزب کارگر کاسته نمی‌شود، اما می‌تواند نشان‌دهنده میزان سرخوردگی بسیاری از بریتانیایی‌ها از حضور در این انتخابات باشد - انتخاباتی که نسبتاً کسل‌کننده و خالی از بحث‌های سیاسی جذاب بود.
با عقب نشینی محافظه کاران به سمت اپوزیسیون، حزب کارگر اکنون موظف خواهد شد تا تغییری را که وعده داده اند ایجاد کند. این شامل بیان طرح‌هایی برای رسیدگی به مسائل کلیدی کمپین مانند احیای سرویس بهداشت ملی بیمار بریتانیا و تقویت روابط کشور با شرکای اروپایی آن است، کاری که احتمالاً می‌تواند از اوایل هفته آینده، زمانی که استارمر برای هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس ناتو به واشنگتن سفر می‌کند، آغاز شود.
هر چقدر که برخی ناظران وسوسه شوند که نتیجه این انتخابات را طلوع جدیدی در سیاست بریتانیا اعلام کنند، واقعیت این است که چالش های حزب کارگر در دولت تازه آغاز شده است. یک کارشناس سیاسی در این باره می‌گوید: شما یک ائتلاف کارگر خواهید داشت که فوق‌العاده گسترده است، اما همچنین بسیار سطحی است، و بر روی پلتفرمی انتخاب می‌شود که واقعاً به برخی از مشکلات بزرگی که کشور با آن مواجه است رسیدگی نمی‌کند. اگر چیزی به عنوان چیز خیلی خوب وجود داشته باشد، برای حزب کارگر اینگونه خواهد بود: حزب اکنون می تواند ادعای پایگاهی داشته باشد که شمال و جنوب، شهر و روستا، محروم و مرفه را در بر می گیرد. ایجاد توازن بین نیازهای همه این حوزه ها و حفظ حمایت آنها یک چالش خواهد بود. استارمر می تواند به سرعت بسیار نامحبوب شود. تنها چیزی که واقعا مهم است این است که آیا رشد در ارائه خدمات عمومی رخ می دهد یا خیر، در حالی که گفته می شود ما مالیات های خاصی را افزایش نمی دهیم.
استارمر در سخنرانی پیروزی خود به همین اندازه اعتراف کرد و اذعان داشت که تغییر یک کشور مانند زدن یک سوئیچ نیست - کار سخت، صبورانه و مصمم است. برخی از ناظران خاطرنشان می کنند که عدم تمایل حزب کارگر به اعلام سیاست کلان در طول مبارزات انتخاباتی می تواند به مدیریت انتظارات، حداقل در کوتاه مدت کمک کند.
تونی تراورز، استاد سیاست در دانشکده اقتصاد لندن، در آستانه رای‌گیری به خبرنگاران گفت: با وعده‌های کمی ارزشمند، فضای زیادی برای اشتباه کردن آنها وجود ندارد. آنها آنقدر کم قول دادند که سطح انتظار عمومی از آنها بسیار پایین است. انتخاب شدن ممکن است ساده ترین کار برای استارمر باشد. تغییری که بریتانیایی‌ها خواستار آن هستند، در مرحله بعدی قرار می‌گیرد تقریباً مطمئناً سخت‌تر خواهد بود. رای دهندگان برای مدت طولانی چیز زیادی را تحمل نمی کنند.
