همانطور که یک سرمقاله در روزنامه فرانسوی لوموند به درستی نوشت: در اصل ماکرونیسم بود که روز یکشنبه خود را منحل کرد.
به گزارش جماران، نهم ژوئن بدترین لحظه زندگی سیاسی امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه بود، شاید هم این تصور عده ای در داخل و خارج از فرانسه بود. حزب سیاسی مکرون به نتایج ناامیدکننده ای در انتخابات دست یافت و حتی بدتر از آن، مارین لوپن، رقیب سیاسی او و رئیس حزب راست افراطی اجتماع ملی، برنده شد. رای دهندگان فرانسوی بیش از 31 درصد آرا را به حزب لوپن دادند. کل ماجرا برای ماکرون تجربه‌ای خفت‌بار بود، مردی که از زمانی که در سال 2017 به ریاست‌جمهوری فرانسه رسید، واقعاً هیچ کاری جز پیروزی انجام نداده است.
نیوزویک در یادداشتی در این باره می نویسد: با این حال، انتخابات پارلمان اروپا در مقایسه با دور اول انتخابات پارلمانی فرانسه که در آخر هفته برگزار شد، موضوعی کم خطر بود. اگر مکرون فکر می کرد انحلال مجلس ملی فرانسه بلافاصله پس از انتخابات اتحادیه اروپا و جسارت رای دهندگان فرانسوی برای به قدرت رسیدن راست افراطی، آنها را مستقیماً می ترساند، به طرز شگفت انگیزی نتیجه معکوس داشت. مکرون با یک تصمیم، خود را به گونه‌ای نشان داد که مخالفان سیاسی‌اش ادعا می‌کنند؛ متکبر، گوشه‌گیر و به شدت ساده‌لوح در مورد خواسته‌های فرانسوی‌های معمولی .
البته نهم ژوئن دیگر بدترین روز مکرون نیست. این افتخار اکنون به 30 ژوئن می رسد، زمانی که خیلی زود مشخص شد که نامزدهای میانه رو حزب رئیس جمهور فرانسه سهم زیادی از آرای خود را در مجمع از دست داده اند. همانطور که یک سرمقاله در روزنامه فرانسوی لوموند به درستی نوشت: در اصل ماکرونیسم بود که روز یکشنبه خود را منحل کرد.
آرای حزب اجتماع ملی لوپن از ۱۸.۶۸ درصد در سال ۲۰۲۲ تقریباً دو برابر شده و امروز به ۳۳ درصد رسیده است. یک ائتلاف چپ با حدود 28 درصد در رتبه دوم قرار گرفت. با این حال، حزب میانه‌روی رنسانس ماکرون با 20 درصد در رتبه سوم قرار داشت. این نتایج با این واقعیت تلخ همراه شد که آرای اجتماع ملی به شهرها، افراد حرفه‌ای تحصیل کرده، افراد زیر 35 سال، رای دهندگان ثروتمند که معمولاً از حزب دوری می‌کردند، گسترش یافت. البته ما هنوز نمی دانیم مجلس ملی فرانسه چگونه خواهد بود. ما یک دور دیگر از رای گیری در 7 جولای داریم.
اما آنچه می دانیم این است که آرایش پارلمان فرانسه در هفته آینده بسیار متفاوت از هفته های قبل خواهد بود. لوپن با کمک شاگرد 28 ساله خود، جردن باردلا، موفق شد کاری را انجام دهد که بسیاری تصور می کردند غیرممکن است - تبدیل حزب اجتماع ملی از یک دسته معروف به بیگانه هراسی، یهودی ستیز، ملی گرای افراطی به چیزی که اکنون می توان آن را یک ائتلاف سیاسی جریان اصلی برای مکرون و همچنین پیشینیانش، نامید. این وضعیت کاملاً خطرناک است. با این حال، این یکی از مواردی است که به دلیل تصمیم رئیس جمهور فرانسه برای انحلال پارلمان فعلی و شرط بندی بر روی یک انتخابات دیگر، علیرغم این واقعیت که همه متحدان سیاسی او آن را احمقانه و بی پروا می دانستند، به وجود آمد.
اکنون سوال این است که فرانسه چقدر تغییر خواهد کرد. این تا حد زیادی به نتایج چند روزه دیگر بستگی دارد. اگر اجتماع ملی موفق به کسب اکثریت شود، مکرون در اصل یک رئیس جمهور لنگ برای سه سال آینده خواهد بود. تصور همکاری مکرون با نخست وزیری مانند باردلا که از نظر ایدئولوژیکی با حساسیت های طرفداری از اتحادیه اروپا و ناتو رئیس جمهور فرانسه بسیار متفاوت است، بسیار دشوار است. فرانسه قبلاً رؤسای جمهور و نخست وزیران احزاب مختلف داشته است، اما هیچ چیز در این حد نبوده، جایی که این دو شخصیت اصلی بر اساس اساس سیاست فرانسه بسیار متمایز هستند. اگر پارلمان بین کثرت‌های مختلف تقسیم می‌شد، وضعیت کمی قابل تحمل‌تر می‌شد.
سیاست خارجی فرانسه چطور؟ این نیز به نتایج نهایی بستگی دارد. اما مکرون با این واقعیت که به طور سنتی، رئیس جمهور فرانسه بازیگر مسلط در انتخاب پاریس برای انجام دادن یا ندان کاری در جهان است، کمی راحت تر می تواند پیش برود. قانون اساسی فرانسه رئیس جمهور را به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح معرفی می کند، به او قدرت تعیین سفرا می دهد و اگر بدتر شود، قدرت اعزام ارتش فرانسه در شرایط اضطراری بین المللی را به او می دهد. مکرون چهره سیاست خارجی فرانسه باقی خواهد ماند و نماینده فرانسه در همه کنفرانس های بزرگ بین المللی امنیتی و اقتصادی خواهد بود از جمله نشست آتی ناتو در واشنگتن دی سی در ماه جاری، خواهد بود. برای مکرون، این به معنای مطلق بودن قدرت او نیست. قانون اساسی فرانسه، تا حدی مبهم، همچنین می گوید که نخست وزیر مسئول دفاع ملی خواهد بود.
نخست وزیر نیز مسئول دولت و اجرای هر قانونی است که از مجلس تصویب می شود. این می تواند مشکلات زیادی را برای مکرون در فصل بودجه ایجاد کند، به ویژه در مورد مسائلی مانند جنگ در اوکراین. ارسال تسلیحات به ارتش اوکراین و شاید حتی اعزام مستشاران فرانسوی به اوکراین، هزینه دارد. می توان گفت که این هزینه ها دست‌کم تا حدی، با یک حزب اجتماع ملی که رهبر آن، مارین لوپن، هرگز عاشق جنگ نبوده و در گذشته چیزهای مثبتی درباره ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه گفته ، کنترل خواهد شد. قبل از دور اول رای گیری، لوپن صراحتا اعلام کرد که در صورت تشکیل دولت بعدی، شریک او باردلا، از اعزام نیرو و ارسال تجهیزات بیشتر به اوکراین جلوگیری خواهد کرد. فرانسه چند سال سختی را پشت سر می گذارد اما شاید این سالها برای مکرون طولانی تر هم باشد.
