صحبت های فرمانده در مورد حمله احتمالی اسرائیل در حالی مطرح شد که جهان نظاره گر قرار گرفتن ایران و اسرائیل در آستانه یک جنگ تمام عیار بود.
به گزارش جماران، المانیتور در گزارشی به قلم خبرنگار این رسانه در تهران نوشت: یکی از مشاوران عالی رتبه رهبر ایران، آیت‌الله علی خامنه‌ای، روز چهارشنبه به شبکه تلویزیونی الجزیره گفت که ایران توانایی تولید سلاح‌های هسته‌ای را دارد و در صورتی که «وجود» آن در معرض تهدید قرار گیرد، «چاره‌ای» جز تغییر دکترین فعلی نخواهد داشت.
کمال خرازی، دیپلمات کارکشته و وزیر امور خارجه سابق که سال‌ها به رهبر ایران در مسائل کلیدی سیاست خارجی مشاوره می‌داد، گفت: «اگر رژیم صهیونیستی جرأت کند به تأسیسات هسته‌ای ایران آسیب برساند، بازدارندگی ما متفاوت خواهد بود.»
سخنان خرازی تا حدودی در تناقض با سخنان او در مصاحبه ای مشابه در سال 2022 میلادی است که گفته بود در حالی که ایران این توانایی را دارد، اما قصدی برای ساخت بمب اتمی ندارد.
بررسی دیگر اظهارات مقامات ایرانی نیز نشان می دهد که اظهارات این دیپلمات کهنه کار در خلاء بیان نشده است. این سخنان در الگوی جدیدی قرار می گیرد که در آن جمهوری اسلامی کمتر نسبت به بیان اهداف برنامه هسته ای خود که برای دو دهه هسته اصلی مقابله این کشور با دشمنان غربی خود بوده، احتیاط به خرج می دهد. پیام پنهانی که در این سخنان برای دشمنان در نظر گرفته شده این است که زمان آن فرا رسیده که غربی ها حقیقت تلخی را که مدت ها از آن می ترسیدند، شنیده و تهران را به عنوان دارنده بالقوه سلاح های هسته ای بپذیرند.
اندکی پیش از این سخنان خرازی، سرلشکر احمد حق طلب، فرمانده سپاه حفاظت و امنیت مراکز هسته‌ای ایران با اشاره به برخی گمانه زنی ها درباره حمله اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران به منظور ایجاد اختلال در روند توسعه این برنامه گفت: برای ما قابل تصور است که در سیاست و دکترین هسته ای تجدید نظر کنیم و تعهدات و محدودیت های قبلی را زیر پا بگذاریم.
صحبت های فرمانده در مورد حمله احتمالی اسرائیل در حالی مطرح شد که جهان نظاره گر قرار گرفتن ایران و اسرائیل در آستانه یک جنگ تمام عیار بود. این قسمت پرتنش با حمله ایران در 13 آوریل که بیش از 300 پهپاد جنگی و موشک بالستیک به سمت خاک اسرائیل شلیک شد، به اوج خود رسید. با پایان یافتن حدس و گمان ها پس از اقدام تلافی جویانه محدود اسرائیلی در 19 آوریل در پایگاه هوایی در شهر اصفهان، اظهارنظرها درباره توان تسلیحاتی ایران در حوزه هسته ای تعدد بیشتری پیدا کرد.
جواد کریمی قدوسی، نماینده تندرو مجلس شورای اسلامی ایران گفت: در صورت صدور مجوز، تنها یک هفته تا پرتاب نخستین بمب ایران فاصله زمانی مورد نیاز خواهدبود.
این سخنان با واکنش تند بسیاری از ایرانی ها روبه رو شد که معتتقد بودند این قبیل اظهارنظرها صرفا به معنای تایید نگرانی های غرب درباره ماهیت برنامه هسته ای ایران است که در چنددهه اخیر از زبان غربی ها شنیده شد و در ایران تکذیب شد.
بیانیه مختصر در X رگباری از نظرات بسیاری از ایرانیان را به همراه داشت که استدلال می‌کردند که این تنها به تأیید نگرانی‌های غرب مبنی بر اینکه تهران، علی‌رغم اظهارات قبلی مبنی بر انکار شدید، واقعاً در تلاش چندین دهه برای دستیابی به تسلیحات اتمی بوده است، بود.
احمد بخشایش، نماینده محافظه‌کار مجلس نیز به یک رسانه ایرانی گفت: سیاست واقعی ما در حال حاضر داشتن بمب هسته‌ای است، اما سیاست اعلام شده ما در چارچوب توافق هسته‌ای(برجام) عمل می‌کند. این نماینده مجلس، حمله موشکی به اسرائیل را پیام روشنی دانست، مبنی بر اینکه اکنون جهانیان متوجه شده اند که اگر ایران سلاح هسته ای نداشت، خطر حمله به اسرائیل را نمی پذیرفت.
المانیتور در ادامه این نوشتار تاکید می کند که دو مسئله نخستین حمله نظامی ایران به خاک اسرائیل(سرزمین های اشغالی) و ایجاد چالش و تنش میان رئیس جمهور آمریکا و اسرائیل منجر به افزایش اعتماد به نفس ایران و سخن گفتن مقام های ایرانی از دستیابی به سلاح هسته ای شده است.
روز سه‌شنبه، رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از تهران بازگشت و به خبرنگاران در فرودگاه وین گفت که هیچ توافقی در مورد نظارت آینده بر برخی سایت‌های هسته‌ای ایران حاصل نشده است.
المانیتور در پایان می نویسد: بر اساس خط رسمی که بارها توسط مذاکره کنندگان هسته ای ایران در طول بیش از دو دهه گفتگوهای متناوب با همتایان غربی ارائه شده است، فعالیت های هسته ای تهران صرفاً برای اهداف صلح آمیز است. دیپلمات‌های ایرانی برای تقویت و نهادینه کردن استدلال خود قاطعانه به فتوای سال 2003، فرمان دینی رهبر ایران در مورد منع سلاح‌های کشتار جمعی، از جمله بمب‌های هسته‌ای، استناد کرده‌اند. اینکه آیا رهبر ایران فتوای خود را رها کرده و تغییر عقیده خود را به مقامات تحت فرمان خود منتقل کرده است یا نه، هنوز مشخص نیست.
